De Fabel van de illegaal 67, najaar 2004
Auteur: Harry Westerink
Stelt u zich voor
"Mag ik u iets vragen, meneer?
Ja, u daar, u die aanwezig was bij het massale eerbetoon
aan de zo plotseling overleden André Hazes,
u die een brok in de keel voelde opkomen
toen de Amsterdamse burgemeester de volkszanger
"puur, oprecht en wars van onrecht" noemde.
U weet wat het is om verdriet te hebben.
Mag ik u daarom verzoeken om even bij andere mensen stil te staan?"
"Probeert u zich eens te verplaatsen in een vrouw
die door haar man bij de keel wordt gegrepen en klappen krijgt,
omdat hij als gokverslaafde geld nodig heeft
en zijn vrouw als een slavin voor hem laat werken.
Ze heeft een van haar man afhankelijke verblijfsvergunning,
zodat ze illegaal wordt als ze bij hem weggaat.
En bedenk dan dat ze hem wel moet verlaten,
omdat het geweld steeds maar doorgaat.
En stelt u zich nu eens voor dat ze uit de hel van haar man stapt
en in de hel van de staat terecht komt,
omdat ze geen verblijfsvergunning meer heeft
en als een opgejaagd dier moet zien te overleven.
En dan blijkt ze zwanger van haar ex te zijn
en dakloos te worden en aan een ver familielid te moeten smeken
om een dak boven haar hoofd, een rustige plek voor haar en haar kind.
Weet u, illegaal zijn betekent vrijwel helemaal uitgesloten worden
van de hulp die hulpverleners in dit soort gevallen zouden moeten geven,
want ze zeggen: "Het spijt me heel erg,
maar we kunnen mevrouw geen opvang bieden,
want we mogen volgens de regels niets voor haar doen
en we krijgen trouwens van de overheid ook geen geld om haar te helpen."
Stelt u zich voor dat men deze vrouw vraagt:
"Maar waarom gaat u niet terug naar uw land van herkomst,
want dit is geen leven hier?",
en dat zij moet antwoorden:
"Ik leef liever hier op straat dan op straat in mijn land van herkomst,
want het is geen leven daar"."
"Leeft u zich eens in in de illegale en onverzekerde man
die vreselijke pijn in zijn verstandskies heeft
en die van de kaakchirurg te horen krijgt
dat hij eerst 400 euro moet dokken voordat de kies er wordt uitgetrokken,
en stelt u zich eens voor dat hij dat geld niet kan opbrengen
en moet gaan bedelen bij vrienden en landgenoten.
Of neem de jongen die graag naar school wil gaan en zelfs leerplicht heeft,
maar geen schoolboeken kan kopen,
omdat hij en zijn ouders zonder verblijfsvergunning
verblijven op een kamer van 3 bij 4 meter.
En wat dacht u van de zwerver die om 4 uur 's nachts
op een bankje in een park droog brood zit te eten
en die in het felle licht van een koplamp van een motor moet kijken,
omdat daarop een dienstdoende agent zit
die ook maar een radertje
in de machinerie van de administratieve apartheid wil zijn
en de man daarom een boete van 300 euro geeft,
omdat hij zich niet snel genoeg bij de politie heeft gemeld
om gedeporteerd te worden naar zijn land van herkomst
waar hij vervolgd en misschien zelfs wel gedood gaat worden.
Probeert u eens in zijn huid te kruipen en zijn gevoelens te beleven,
nadat hij tegenover een dienaar
van de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde heeft moeten verklaren
dat hij geen inkomen heeft, op dit moment 55 eurocent bezit,
soms van mensen wat te eten krijgt en soms ook geld, 5 of 10 euro.
En kunt u omschrijven wat er in u omgaat
als u in zijn versleten schoenen staat
en in een deportatiegevangenis wordt opgesloten,
om na 2 of 6 maanden weer op straat te worden gesmeten,
omdat er volgens het staatsapparaat "onvoldoende zicht op uitzetting" bestaat?"
"Mag ik u iets vragen, meneer?
Kunt u voor een paar dagen of liever nog voor de rest van uw leven
ook "puur, oprecht en wars van onrecht" zijn en kwaad worden
en de schijnbaar doodnormale apartheid in uw eigen land van herkomst Nederland
tot probleem gaan maken en mogelijk zelfs gaan bestrijden?
Ik hoop dat ik op u mag rekenen.
Alvast hartelijk dank namens alle mensen
die er niet mogen zijn, maar nergens anders kunnen leven."