De Fabel van de illegaal 70, mei/juni 2005
Auteur: Harry Westerink
Uit de illegaliteit
Met handboeien aan in de isoleercel
Khalid is geboren in Marokko en woont al 15 jaar in Nederland. De eerste jaren werkte hij hier als “witte illegaal”. Hij had een sofi-nummer en betaalde premies en belastingen. Vanwege een relatie met een Nederlandse vrouw kreeg hij een afhankelijke verblijfsvergunning. Nadat die relatie stuk liep, probeerde hij een zelfstandige verblijfsvergunning te bemachtigen. Dat lukte niet en hij werd weer illegaal. Hij kreeg last van stemmen in zijn hoofd die zeiden dat hij zelfmoord moest plegen. In 2000 raakte hij in een psychotische toestand. Zo goed en zo kwaad als het ging probeerde hij verder te leven.
In 2004 werd Khalid door de politie opgepakt en naar uitzetkamp Zeist gebracht. Hij raakte daar in paniek en sloeg een raam kapot. Daarop gooiden de bewakers hem in een isoleercel, met handenboeien aan. Dat is in strijd met hun eigen regels. In die cel liep hij een shock op. Hij kreeg een hersenbloeding, raakte verlamd, kon niet meer lopen en ging ook moeilijker praten. Daarop moest hij in een rolstoel. Hij hoorde de bewakers tegen elkaar zeggen dat ze een grote fout hadden gemaakt door hem handboeien aan te doen. Hij wil nu schadevergoeding gaan eisen.
Na kamp Zeist werd hij naar de bajesboten in Rotterdam overgebracht, waar hij een maand gevangen zat. Veel illegalen doen daar zelfmoordpogingen, zo hoorde hij. Vervolgens gooide men hem in de illegalenbajes Willem II in Tilburg. Na een tijd opgesloten te zijn geweest zeiden de bewakers tegen hem: “We hebben goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat je binnen 24 uur Nederland moet verlaten. Het goede nieuws is dat je nu vrij bent.” Maar Khalid zei: “Ik wil niet naar buiten.” Het was koud en het sneeuwde. De vrijheid buiten betekende voor hem alleen maar de vrijheid om langzaam dood te gaan, zonder geld, zonder eten, zonder huis. Maar de bewakers smeten hem toch op straat. Ze gaven hem zelfs geen rolstoel of krukken. Ze bestelden alleen een taxi om hem zomaar ergens te dumpen.
Khalids vader heeft in de Tweede Wereldoorlog in Europa tegen de nazi’s gevochten en zo meegeholpen om Nederland te bevrijden. Zoveel jaar later zet Nederland zijn zoon maandenlang gevangen, zonder dat hij een strafbaar feit heeft begaan. De advocaat van Khalid heeft inmiddels een verblijfsvergunning wegens medische redenen aangevraagd. De Fabel van de illegaal gaat proberen om voor hem alsnog een schadevergoedingsprocedure opgestart te krijgen, omdat hij levenslang lichamelijk en geestelijk is getekend door het beulswerk van de overheid. Khalid is erg boos over wat hem is overkomen. Daarom hield hij tijdens de protestmanifestatie tegen de Rotterdamse bajesboten op 2 april 2005 een indrukwekkende toespraak over zijn vreselijke ervaringen met het repressieve beleid tegen mensen zonder papieren.