De Fabel van de illegaal 79, najaar 2006

Auteur: Harry Westerink

Uit de illegaliteit

Oud en bijna blind

Fransien Havertong is 65 jaar geleden geboren in Suriname. Omdat ze ouder en armer werd, haar gezondheid achteruit ging en in Suriname geen familie meer had, kwam ze 9 jaar geleden naar Nederland. Ze ging zonder verblijfsvergunning bij familie wonen, zorgde daar voor de kinderen en werkte in het huishouden. Ze ging echter steeds slechter zien en had zelf steeds meer hulp nodig. Daar had haar familie geen zin in en daarom zette men haar hardvochtig het huis uit. Illegaal en bijna blind moest ze onderdak zoeken. Gelukkig bleek een ander familielid haar wel te willen helpen. Zo goed en zo kwaad als het ging woonde ze een hele tijd bij deze vrouw. Ze zag zo slecht dat ze grote moeite had om te lopen. Via De Fabel kreeg ze een oogarts die haar wel wilde opereren.

Natuurlijk wilde ze graag een verblijfsvergunning aanvragen, om medische en humanitaire redenen. Maar dat lukte eerst niet. Ze had namelijk geen geld om de aanvraagkosten van meer dan 300 euro te betalen. De dominee van haar kerk bleek bereid om daarvoor geld in te zamelen. Het volgende probleem betrof haar verblijfadres. Ze was niet ingeschreven in de basisadministratie van de gemeente, waardoor ze geen verblijfsvergunning mocht aanvragen. Ze wilde zich wel inschrijven, maar de vrouw bij wie ze woonde, was bang dat de woningbouwvereniging en Sociale Zaken zouden ontdekken dat Fransien bij haar inwoonde. Het was namelijk niet toegestaan dat er in haar woning meer dan één persoon woonde. En de woningbouwvereniging controleerde dat ook, was haar ervaring. Tevens vreesde ze dat ze nog meer problemen met haar uitkering zou krijgen. Ze had al schulden en het moest niet nog erger worden. Daarom was het begrijpelijk dat Fransien haar adres niet kon gebruiken voor inschrijving bij de gemeente. Fransien moest dus op zoek naar een ander adres.

Dat kostte veel tijd. Tenslotte ontfermde een andere Surinaamse vrouw zich over haar. Fransien ging bij de vrouw wonen en kon het nieuwe verblijfadres wel gebruiken. Na jaren onzekerheid heeft Fransien onlangs met hulp van De Fabel eindelijk een verblijfsvergunning kunnen aanvragen. Ze heeft nu een verblijfssticker in haar paspoort gekregen, waardoor ze een half jaar verblijfsrecht heeft. Ze is inmiddels geopereerd, maar ziet nog steeds slecht. Zonder hulp van anderen kan ze niet leven. Het is te hopen dat de IND inziet hoe zwaar haar omstandigheden zijn en haar een verblijfsvergunning gaat geven. Na eeuwen van slavenhandel en kolonialisme, worden Surinamers als Fransien ook in Nederland weer zeer slecht behandeld. Het is tijd voor rechtvaardigheid en een menselijk gebaar, zeker richting Fransien.

Fransien Havertong is een schuilnaam.

Terug