De Fabel van de illegaal 84, mei/juni 2007

Auteur: Harry Westerink

(Uit de illegaliteit)

Jarenlang rondzwerven en overnachten onder de blote hemel

Vanuit het Leidse stadhuis wordt weinig ondernomen voor generaal pardon-kandidaten

De 46-jarige Hassan Chaou is geboren in Algerije. Hij had daar een eigen winkel. Begin 1994 ontving hij een anonieme dreigbrief waarin geëist werd dat hij zijn zaak zou sluiten. Dat weigerde hij. Een week later werd de winkel in brand gestoken. Daarna kreeg hij een pakje zonder afzender, met daarin een witte stof. Wie in Algerije zo’n pakje ontvangt, is het doelwit van moslimfundamentalisten en kan zichzelf als dood beschouwen. Chaou verkeerde in groot gevaar en moest vluchten. Hij vroeg in Nederland asiel aan, maar werd afgewezen. Daarna begon een lange lijdensweg. Hij kon nauwelijks rondkomen, zwierf rond, had voortdurend honger, sliep buiten onder de blote hemel. Hij werd een paar keer opgepakt en opgesloten in een illegalengevangenis. Daar zat hij dan maandenlang gevangen. Tot opnieuw bleek dat hij niet kon worden uitgezet. Dan werd hij weer op straat gegooid en was hij opnieuw dakloos. Hij kon niet vooruit in Nederland en ook niet achteruit naar Algerije. Maar hij moest toch ergens leven.

Na uitzichtloze en troosteloze jaren brak onlangs eindelijk de zon een beetje door, toen de nieuwe regering instemde met een - overigens zeer beperkte - generaal pardon-regeling. Maar het is nog lang niet zeker of hij daar wel voor in aanmerking komt. Het zou best kunnen dat hij moet gaan bewijzen dat hij meer dan 10 jaar onafgebroken als illegaal in Nederland heeft geleefd. Daarom vraagt hij zoveel mogelijk vrienden en landgenoten om verklaringen. Daaruit moet blijken dat ze hem kennen als iemand met wie ze jaar in jaar uit regelmatig contact hebben gehad. Ook bewijzen van doktersafspraken zijn nuttig. Cynisch genoeg is het bij de overheid in elk geval wel bekend wanneer en hoe lang hij in de gevangenis heeft gezeten.

Zoals zoveel andere afgewezen vluchtelingen wacht hij nu met smart op de verdere uitwerking van de pardon-regeling. Zodat hij beter weet aan welke voorwaarden hij moet voldoen. Tot die tijd moet hij zien te overleven. De Fabel en zijn advocaat hebben bij de gemeente Leiden aangedrongen op onmiddellijke materiële steun. Die gemeente heeft zichzelf weliswaar jarenlang op de borst geklopt als “stad van vluchtelingen”, maar toont voorlopig geen enkele bereidheid om de nek uit te steken. Ook nogal wat andere dakloze vluchtelingen, waaronder gezinnen met kinderen, laat men in de kou staan.

Hassan Chaou is een schuilnaam

Terug