De Fabel van de illegaal 95/96, najaar 2008

Auteur: Joke Kaviaar


(Uit de bajes)

Albayrak werpt een kluif toe. Hoera!

Daar moeten al die opgesloten mensen zonder papieren blij mee zijn! Ze zullen “minder als gevangenen worden behandeld”, heeft Albayrak gezegd. Hoe ze dat gaat doen? Meteen alle detentiecentra sluiten en iedereen vrijlaten natuurlijk.

Oh nee.

Het leek me al zo onwaarschijnlijk dat het rapport van Amnesty afgelopen zomer tot elementaire veranderingen zou leiden. Vooral omdat Amnesty verklaart geen tegenstander van opsluiting en deportatie te zijn. Het ging ze alleen om de manier waaróp.

Helaas gaan de laatste tijd steeds meer belangengroepen ertoe over om bij voorbaat al met dat afgekloven bot akkoord te gaan, door bijvoorbeeld te vragen om een maximale vreemdelingendetentie van 6 maanden, of door een petitie te verspreiden waarin te lezen valt:

“Bent u van mening dat:
- illegalen onrechtmatig in Nederland verblijven;
- vanwege heersende maatschappelijke normen restrictief beleid onontkoombaar is; maar vindt u desondanks dat: …”
De strijd voor vrije migratie wordt op die manier zonder slag of stoot opgegeven.

Zo wordt het wel heel eenvoudig voor Albayrak om al die opgesloten mensen zonder papieren een kluif toe te werpen. Alsof zij zwerfhonden zijn die om eten bedelen!

Ksst! En nu snel weer weg!

Allicht denkt de staatssecretaris dat protest hiermee nog verder zal verstommen. Eerst was er het zogenaamd generaal pardon waarbij velen buiten de boot vielen. Nu komt ze met: “Gekeken wordt bijvoorbeeld of de ex-asielzoekers en illegalen meer gebruik kunnen maken van de luchtplaats, bibliotheek en sportruimtes in detentiecentra.”

Ze hoopt natuurlijk dat we vergeten hoe de politie jacht maakt op mensen zonder papieren, dat daarbij doden vallen, dat mensen angstig over straat zwerven, zonder medische zorg; dat we vergeten hoe makkelijk Albayrak het heeft gemaakt om mensen ongewenst te verklaren; dat we vergeten dat er meer grensgevangenissen worden bijgebouwd.

“Versoepeling van het regime” levert misschien wat meer uurtjes luchten, sport en bibliotheek op, maar intussen blijven de deuren potdicht, worden de gevangenen nog altijd onderworpen aan onontkoombare gevangenisregels, worden ze bij elkaar in cellen gepropt, en blijven ze geconfronteerd worden met racistische privébewakers die er makkelijk op los slaan en mensen in isoleercellen gooien.

Het is een kluif, er zitten nog wat restjes vlees aan, maar de echte honger wordt niet gestild: de honger naar vrijheid.

Met zo’n kluif kun je maar één ding doen: hem keihard terugsmijten. We mogen al die mensen die voortdurend worden vervolgd niet in de steek laten. We kunnen niet akkoord gaan met recht dat geen recht is, met een democratische rechtsstaat die in feite een dictatuur is waarvan racisme de voedingbodem is, en tegelijk in feite een dictatuur is die racisme oproept. De kip en het ei.

Ik riep al eerder om naming en shaming. In Nederland is dat de afgelopen tijd twee keer gebeurd; eerst kwam een website online die verantwoordelijken bij naam en adres noemde. Die werd van het net gehaald. Zo snel heb ik Justitie nog nooit gezien! Dat lukt ook alleen als de adressen van Verdonk en Albayrak worden gepubliceerd. Fascistische websites gaan intussen ongestoord hun gang.

Enkele dagen terug verscheen iets vergelijkbaars op het web. Een pdf-bestand getiteld “De Schandpaal”.(1) Maar ditmaal grepen activisten zelf in en was Justitie niet eens nodig. De redactie van Indymedia, waar het geplaatst was, verwijderde het, uit angst voor…

Voor wát eigenlijk!?

Wij, blanke Nederlandse activisten, hebben niet zoveel te vrezen. Niets vergeleken met de voortdurende repressie die mensen zonder papieren treft. Een repressie die vraagt om niets meer en niets minder dan grenzeloos verzet.

Ik ben daarom maar vast begonnen met De Schandpaal alsnog beschikbaar te maken. We moeten niet in onze schulp kruipen, juist nu niet. Als we onszelf gaan weerhouden van daden, niet durven te zeggen en te publiceren waar het werkelijk om gaat, dan zal Albayrak bereiken wat Verdonk niet lukte. Namelijk de optimale criminalisering, illegalisering en onderdrukking van vluchtelingen, en dat alles - schijnbaar - met onze instemming.

Buitenparlementaire, radicale, en directe actie, nu!

Noot

Terug