Leiden, september 1997
Hierbij verklaren wij ons solidair met alle Iraanse asielzoekers die zich met lijf en leden, alsook op andere manieren, verzetten tegen hun uitlevering aan hun vervolgers.
De Nederlandse regering is sinds het ambtsbericht van 1995 van mening dat Iran langzaam maar zeker een rechtsstaat aan het worden is en dat de mensenrechtensituatie verbetert. Om deze reden zou het niet van ‘extreme hardheid' getuigen om afgewezen, maar jarenlang gedoogde, Iraanse asielzoekers daadwerkelijk te deporteren naar hun land van herkomst. Wij zijn het volstrekt oneens met deze zienswijze!
Het ambtsbericht van Buitenlandse Zaken van juni 1997 spreekt zichzelf tegen door enerzijds te stellen dat de mensenrechtensituatie in Iran zich verbetert en anderzijds dat de druk op kritische intellectuelen toeneemt en de nadruk op islamitische waarden en normen groeit. Bewezen is dat de repressie niet alleen van overheidszijde afkomstig is, maar ook van fundamentalistische groeperingen die door de Iraanse overheid worden ‘gedoogd'. De Iraanse geheime dienst is niet alleen in eigen land aktief; asielzoekers en vluchtelingen worden ook in Nederland door de Iraanse geheime dienst bedreigd en onder druk gezet hun landgenoten te verraden. Het Mykonos-proces in Duitsland heeft andermaal aangetoond dat het Iraanse regime zich schuldig maakt aan staatsterrorisme.
Dat uitgezette Iraanse vluchtelingen in eigen land voor hun veiligheid hebben te vrezen blijkt uit hetgeen de Iraanse staatscourant Keyhan op 9 maart j.l. schreef over vluchtelingen: 'Onze bevolking kijkt naar jullie alsof jullie een besmettelijke ziekte zijn. Zij denken dat jullie gevaarlijker zijn dan het aidsvirus. (...) Vanaf het moment dat ze zijn gevlucht hebben ze zichzelf aangesloten bij de doden.'
Het feit dat de Nederlandse regering het Iraanse regime, dat zijn onderdanen op een dergelijke wijze rechtstreeks met de dood bedreigt, de hand boven het hoofd houdt, bewijst eens te meer dat zij helemaal geen ‘rechtvaardig' vluchtelingenbeleid nastreeft. De overheid voert een vreemdelingenbeleid dat erop gericht is migranten en vluchtelingen te selecteren en illegaliseren. De geïllegaliseerden worden uitgesloten van allerlei voorzieningen, uitgebuit in bedrijven en opgejaagd door de politie. Na arrestatie volgt opsluiting en deportatie.
Als solidariteitsorganisatie verzetten wij ons in woord en daad tegen dit beleid. Mensen ontvluchten hun eigen land wegens staatsterrorisme, repressie, armoede, ekonomische, sociale en seksuele onderdrukking en uitbuiting. Zolang de wereldwijde machtsverhoudingen niet veranderen zullen wij daarom strijden voor open grenzen!
Met vriendelijke groet,
namens de Fabel van de illegaal,
Ellen de Waard