Leidse pagina's in anti-CD krant, winter 1994

Auteur: De Invalshoek

Anti-CD krant

Samen tegen de arrogantie van de macht!

De middenpagina van deze krant is geschreven door mensen uit de Leidse regio. Mensen die zich kwaad maken. We maken ons kwaad over de a-sociale bezuinigingen van de CDA/PvdA-regering. Over de gigantische verhogingen van de kosten voor eerste levensbehoeften, zoals wonen, voedsel, openbaar vervoer, enzovoorts. We maken ons kwaad over het laag houden van de lonen. Over de bezuinigingen op de WAO en andere uitkeringen. Over de bouw van luxe appartementen en kantoren in plaats van betaalbare woningen voor iedereen. We maken ons kwaad over arrogante politici die over al deze zaken beslissen. Zowel in de gemeentelijke politiek als in de landelijke politiek. Zij hebben schijt aan de wensen van mensen die moeten zien te overleven in een spijkerharde maatschappij.

We maken ons zo mogelijk nog kwader over de leugens van politici die profijt willen trekken van de onvrede in de samenleving. Zij geven migranten en vluchtelingen de schuld van de ellende in de samenleving. Ellende waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn. Ook extreem-rechtse partijen zoals de Centrum Democraten en de Centrumpartij '86 willen profiteren van die onvrede. Ze proberen zetels te krijgen door leugens en haat te verspreiden. Ook in Leiden. Op deze pagina's willen we hierop reageren.

Mensen die ontevreden zijn over het huidige beleid moeten zich niet tegen elkaar laten uitspelen. Een betere toekomst is er immers alleen gezamenlijk. We zullen ons moeten organiseren. Zoals gelukkig veel mensen al doen en gedaan hebben. Samen in wijkcomité's, actiegroepen, buurtgroepen, zelforganisaties, enzovoorts. Of we nou Nederlands, Turks of Marokkaans zijn, of van wat voor afkomst of huidskleur dan ook! Gezamenlijk zullen we strijd moeten voeren voor meer zeggenschap over ons eigen leven en onze stad. Voor goede huisvesting en zinvol werk voor iedereen. Voor een samenleving waarin ieder zich veilig voelt en gelijke kansen heeft. Een samenleving waarin mensen solidair met elkaar zijn en elkaar ondersteunen. Een leefbare stad, een leefbare samenleving. Dat zullen we moeten bevechten op de elite van bazen en bestuurders.

Nederland is een "democratisch" land. Veel mensen hebben inmiddels ervaren wat dat betekent. Dat je eens in de vier jaar mag stemmen. Op politici die vervolgens een beleid maken waar je niet voor gekozen hebt. Na het 'verkiezingsfeest' wordt simpelweg niet meer naar je geluisterd. Als je niet hard genoeg knokt, wordt zelfs over de kleinste verandering in je buurt over je hoofd heen beslist. Af en toe krijg je van de gemeente een inspraakmogelijkheid aangeboden. Die lijkt vaak bedoeld om je het idee te geven dat je iets te vertellen hebt. Werkelijke invloed op het beleid heb je niet. Dat hebben we de afgelopen jaren ook in Leiden gemerkt.

Zo had de gemeente bijvoorbeeld 2 jaar terug samen met projectontwikkelaars plannen gemaakt voor de Slaaghwijk. Winkelcentrum De Kopermolen zou uitgebreid worden en er zou een torenflat bij komen. Ruim 1.100 mensen waren tegen deze plannen. In plaats van naar de protesten te luisteren beperkte de PvdA-wethouder Van Rij de inspraakprocedures. De Club van Boze Buurtverenigingen protesteerde hiertegen tevergeefs tot aan de Raad van State. Onderdeel van de plannen was een opknapbeurt voor de Horstenflats in de wijk. Wat dat opleverde vertelde toen een woordvoerster van de bewonerscommissie Arendshorst: "Een aantal flats zijn opgeknapt. Maar dat is alleen aan de buitenkant gebeurd, om de flats van buiten een mooier gezicht te geven. En de toch al schamele opknapbeurt levert ook nog een huurverhoging op."

Ook migranten zijn het doelwit van arrogante plannenmakers bij de gemeente. Zij hebben geen stemrecht, behalve bij gemeenteraadsverkiezingen. In dat geval moeten ze wel vijf jaar of langer in Nederland wonen. Zonder migranten zelf te raadplegen waren er plotseling plannen voor aparte scholen voor kinderen van migranten. Veel migranten zagen dit "Leidse Ei" niet zitten. Massaal werd er gedreigd de kinderen niet naar die aparte scholen te sturen. Dat verzet had succes. De gemeente ging door de knieën en het plan ging van tafel.

Soms roept de overheid je juist op om je stem te laten horen. Zoals bij de sociale vernieuwing. Vanuit de wijken hebben inmiddels flink wat mensen daar gehoor aan gegeven. Maar ondanks alle mooie praatjes wordt er meestal niet naar je ideeën of plannen voor de buurt geluisterd. En je moet zolang 'zeuren' om geld, voor bijvoorbeeld een speeltuin, dat de meeste buurtbewoners alweer zijn afgehaakt tegen de tijd dat er een succesje geboekt wordt. Veel van de afhakers zijn diep teleurgesteld. Ze hebben nu zoiets van: "Ik heb toch geen invloed. Ik kan net zo goed thuis blijven zitten."

Wij zijn van mening dat deze ervaringen juist aanleiding zouden moeten zijn voor radicalere verlangens. We zouden volledig zelfbeheer in onze wijken kunnen eisen. Overal ter wereld vind je steden met wijken waarin de mensen alles zelf regelen: van huizen bouwen tot stadsreiniging en medische verzorging. De overheid heeft zich teruggetrokken en de mensen beslissen zelf. Zezijn trots op hun eigen buurt. Je hoeft overigens niet direct aan volledig zelfbeheer te denken. Wie kent niet de verhalen over de saamhorigheid in de arbeidersbuurten van vroeger? Die mensen deden ook veel meer samen dan nu gebruikelijk is. Burenhulp was heel gewoon. De Nederlandse steden van nu kennen ook vele voorbeelden van buurten waarin de mensen gezamenlijk bepaalde projecten realiseren. Of zich intensief bemoeien met renovaties. Een buurtfeestje kan een eerste aanzet zijn op weg naar meer gezamenlijkheid. In sommige buurten organiseert men multiculturele buurtfeesten, zodat mensen van verschillende herkomsten elkaar kunnen leren kennen. En we elkaar als buren kunnen bijstaan. We moeten zelf onze wijken weer maken tot plaatsen waarin mensen samen leven en samen beslissen!

Zulke vormen van zelfbeheer moeten we afdwingen bij de overheid. En zolang de overheid niet naar ons luistert zijn er hardere acties nodig. Acties, die niet genegeerd kunnen worden. En dan doelen we niet op het stemmen op de CD of CP'86. Dat is stemmen voor minder in plaats van voor meer democratie. Verderop vind je voorbeelden yan het soort verzet waaraan wij denken. Voor echte democratie is hardnekkig verzet nodig tegen alle autoritaire bestuurders. We moeten ons niet de wet laten voorschrijven door hun realiteit van "het kan niet anders". We moeten ons niet langer in de luren laten leggen door de rituele gang naar inspraakbijeenkomsten en stembussen. Mensen hebben altijd moeten vechten tegen machthebbers om hun situatie te verbeteren! Vakbonden doen dat op het gebied van arbeid al heel lang. De acht-urige werkdag is er ook niet vanzelf gekomen. Daar is hard voor geknokt. Politiek is niet iets voor deskundigen. Politiek moeten we zelf maken, iedere dag weer. Daarvoor is een sterke beweging nodig die opkomt voor rechtvaardigheid. In onze stad, in het hele land, ja, op wereldschaal. Verbeteringen zullen we zelf moeten afdwingen. Die geeft niemand cadeau, zeker de CD en de CP'86 niet. Laten we werken aan echte democratie!

Er wordt niet gebouwd om iedereen van een goede en betaalbare woning te voorzien, integendeel. Geld wordt meer en meer gestoken in dure appartementen en spiegelende kantoorkolossen. Mensen moeten vaak jarenlang op goede woonruimte wachten, terwijl een hoop dure kantoren leegstaan. Ondertussen gaan wel de huren gigantisch omhoog en de huursubsidie omlaag.

Er worden steeds minder huizen voor de sociale woningbouw gebouwd. Nou ja, sociale woningbouw... In hoeverre kan je een huur van rond de 800 gulden nog sociaal noemen? Voor veel mensen betekent dit dat ze nauwelijks genoeg geld overhouden om van rond te komen. Want tegelijkertijd stijgen de prijzen, en wordt de sociale zekerheid steeds verder afgebroken. Daar kiest de regering bewust voor! Veel woningen zijn slecht onderhouden. Het biedt volgens ons geen oplossing om irritaties daarover af te reageren op de buren. Of dat nu migranten zijn of Nederlanders, grote kans dat ze in hetzelfde schuitje zitten. De ware verantwoordelijken voor het slechtehuisvestingsbeleid zijn de beleidsmakers. Van politieke partijen in Leiden hoef je niet veel hulp te verwachten. De Leidse gemeenteraad weigerde op 15 juni vorig jaar vrijwel unaniem stelling te nemen tegen het kabinetsbeleid. Vrijwel iedereen stemde voor de afbraak van de sociale woningbouw, de kortingen op de huursubsidies en de verhoging van de huren.

Er zijn vele manierenom gezamenlijk te strijden voor betere huisvesting. Kort geleden bezette een man het Leidse Stadsbouwhuis om duidelijk te maken dat hij en zijn familie een ander huis nodig hadden, aangezien ze nu met z'n zessen in een te kleine woning woonden. In de Slaaghwijk vond in oktober 1992 een huurboycot plaats. Dat was uit protest tegen de woningbouwvereniging die de radiatoren verzuimde te repareren. Men heeft de woningbouwvereniging zo gedwongen haast te maken. Meer mensen zouden deze voorbeelden moeten volgen en samen hun stem moeten laten horen. Iedereen moet betaalbare huisvesting krijgen. Het enige alternatief voor de snel verslechterende situatie is een bundeling van onze krachten tegen dit a-sociale kabinetsbeleid. Stemmen op de CD of CP'86 werkt averechts, want die stemmen mee met de hoge heren in Den Haag voor verhoging van de huren.

De laatste jaren neemt de werkloosheid sterk toe. Dat ligt niet aan de werklozen zelf, zoals sommige politici ons willen doen geloven. Nee, de werkloosheid wordt veroorzaakt door de manier waarop onze economie is ingericht. Omdat die moet groeien, worden veel mensen gedwongen ieder jaar harder te werken. Nederland kent de hoogste "arbeidsproductiviteit" en het hoogste percentage afvallers door stress. Kapitalisme is slecht voor je zenuwen.

Topmensen in het bedrijfsleven vullen hun zakken over de ruggen van vele mensen. Hun bedrijven willen een zo groot mogelijke winst behalen. Daarom vervangen ze zoveel mogelijk 'dure' arbeidsplaatsen door machines. Of door mensen die gedwongen zijn voor een schijntje te werken. Denk aan uitzendwerk en thuiswerk. Zowel Nederlanders als migranten worden door de werkloosheid getroffen. De bazen en politici proberen ons tegen elkaar uit te spelen. Door te zeggen dat migranten slecht zijn voor de Nederlandse economie. Terwijl de winsten die over ruggen van migranten gemaakt worden heel hoog zijn. Veel hoger dan het geld dat alle migranten samen krijgen door de sociale voorzieningen.

Nee, de bazen en bestuurders vormen zelf het probleem. Zij bombarderen mensen tot "overbodigen". In het geval van de WAO hebben ze het over mensen die zich letterlijk kapot hebben gewerkt voor hun baas. Werklozen worden met een minimale uitkering afgescheept. Politici zeggen dat op de uitkeringen bezuinigd moet worden. Er zou niet voldoende geld zijn. Maar er is wel geld. Dat zit bij de rijken die de afgelopen jaren 12 procent rijker werden. De armen werden 10 procent armer. Bezuinigen is geen noodzaak, maar een gebrek aan solidariteit!

We willen ons tegen dit alles samen verzetten. Tegen de stroom in. Een goed voorbeeld hiervan is het verzet van een aantal Leidse bijstandsvrouwen in het voorjaar van 1993. De gemeente Leiden wilde hen eenmalig maar liefst 7 (in plaats van 4) weken van een uitkering laten rondkomen. Dan kon de Sociale Dienst het geld van de vrouwen voortaan tegelijk met de andere uitkeringen storten. Het geld dat vrouwen hierdoor tekort kwamen konden ze lenen. Maar als ze het niet op tijd terug zouden betalen, zouden ze 45 procent boete moeten betalen over het resterende bedrag. De vrouwen kwamen gezamenlijk in actie. Met onder andere een demonstratieve bijeenkomst en veel aandacht van de pers hebben ze het plan weten te verijdelen.

Natuurlijk is deze kleine actie niet zaligmakend. Maar het geeft wel de richting aan waarin we nu moeten denken: een leefbaar inkomen voor iedereen. Gezamenlijk willen we een radicale herverdeling van macht, inkomen en kennis afdwingen. Solidariteit! Dat klonk 15 jaar geleden heel normaal. In de jaren negentig lijken het soms achterhaalde woorden. Wij vinden die radicale herverdeling nog steeds nodig. Juist nu!

Vraag: wat hebben een "volslagen gestoorde" landheer, een criminele wapenhandelaar en Hitler-bewonderaar, twee trouwe bezoekers van fascistische herdenkingen in België en een bende gewelddadige nazi-skins met elkaar gemeen? Antwoord: ze zijn allemaal actief lid van extreem-rechtse partijen in Leiden. Je vind ze terug op de kieslijsten en achter de schermen van de Leidse CD en CP'86.

CD-woordvoerder Tinus Laken "haalt de mensen het bloed onder de nagels vandaan". Dat zei de officier van Justitie onlangs toen Martinus Laken veroordeeld werd wegens mishandeling. Laken is eigenaar van recreatiepark De Lakenhoeve en verhuurt aan ongeveer 90 mensen grond. Die hebben daar huisjes op. Hij leeft met zijn huurders op voet van oorlog. Volgens hen is Laken een "terrorist", een "voIslagen gestoorde", en stamt hij uit het "feodale tijdperk". Hij intimideert en terroriseert hen voortdurend. Hij bespioneert en filmt hen met een videocamera en barricadeert de toegang met een auto of een hek. Op onrechtmatige wijze heeft hij de grondhuur verhoogd. Hij sluit de stroom en het water af. Hij sluit mensen op in zijn park en tuigt ze af. Een huurder: "Laken valt alleen degenen lastig die hij aankan. Oude alleenstaande vrouwen met weinig verweer intimideert hij op een heel onfrisse manier." Ex-politievoorlichter D. Graveland: "Laken doet niets anders dan mensen van hun vrijheid beroven." Inmiddels heeft Laken al vele processen van de huurders verloren. Hij negeert de vonnissen en is daarvoor diverse malen in hechtenis genomen. Daarbij heeft hij gevochten met de politie. Laken staat niet op de CD-kieslijst. Wel is hij woordvoerder van de CD in Leiden en adviseur van toekomstige raadsleden. Hij zat in 1985/1986 zelf voor de VVD in de raad.

CD-er Henk Otto: aan de lippen van oud-SS-ers. Nummer twee op de Leidse CD-kieslijst staat Henk Otto. Deze bewuste fascist is een vaste bezoeker van de IJzerbedevaart in België. Daar vindt jaarlijks een bijeenkomst plaats met oud-SS-ers die nog aan het Oostfront gestreden hebben. Honderden neo-nazi's en fascisten uit heel Europa zijn daarbij aanwezig. Otto's huis staat vol met propagandamateriaal.

CD-er Marcel Keizer, wapenhandelaar en Hitler-bewonderaar. Hij handelt in messen, kruisbogen, luchtbuksen, alarmpistolen en uniformen. Hij is bestuurslid van twee schietsportverenigingen en daardoor gerechtigd thuis wapens te bewaren. Hij graveert nazi-symbolen zoals hakenkruizen op dolken en verspreidt schilderijen van Adolf Hitler. CD-er Marcel Keizer uit Pijnacker is eigenaar van een sleutelwinkel in Den Haag en een beruchte neo-nazi. Hij behoort tot de landelijke top van de partij en maakt deel uit van de kieskring Leiden. Achter de schermen bepaalde deze kring wie er op de Leidse CD-kieslijst staan. Begin jaren tachtig was hij al bestuurslid van de nazistische Nederlandse Volks Unie (NVU). Hij stond op diverse kieslijsten. De NVU is nu verboden. Keizer heeft een archief van antifascistische activiteiten. Hij gebruikte dit archief om tegenstanders te bedreigen. Dat gaf toendertijd binnen de Raad van Bestuur van de NVU problemen. Keizer beloofde zich te specialiseren in anonieme dreigbrieven: onbekende schrijfmachines, geen vingerafdrukken, enzovoorts. Het mag duidelijk zijn waarom de makers van deze krant liever hun naam niet bekend maken. Keizer heeft verder hoogstwaarschijnlijk ook geprobeerd in te breken in het kantoor van het Haags Meldpunt Discriminatie. Keizer is bevriend met de weduwe van de NSB-leider Rost van Tonningen. Zij is de centrale figuur in fascistisch Nederland. Keizer ging met haar en een aantal van haar getrouwen naar West-Duitsland voor een herdenkingsbijeenkomst van oud-SSers. Eerder wilde hij al een herdenkingsbijeenkomst organiseren voor Peter Ton, in de Tweede Wereldoorlog lid van de knokploeg van de NSB.

CP'86: partij van straatterreur. Paulus de Bruijn, de lijsttrekker van de CP'86 in Leiden, loopt gewoonlijk met een mes en een gaspistool op zak en is betrokken geweest bij de mishandeling van een Turkse man in Den Haag. Zijn partij laat zich in Leidse regio vooral kennen als een partij van straatterreur. De partij heeft veel nazi-skinheads in de gelederen en heeft sinds kort een knokploeg. Er worden regelmatig racistische pamfletten van de CP'86 verspreid en vernielingen aangericht. Ongeveer vier maanden geleden heeft de CP'86 de oorlog verklaard aan de Nederlandse staat. De jongere en radicalere garde bepaalt meer en meer de koers binnen de CP'86. Zij willen de Nationaal-Socialistische Nederlandse Arbeiders Partij (NSNAP) heroprichten. Dat was de Nederlandse versie van Hitlers NSDAP. Knokploegleider Stewart Mordaunt uit Den Haag (een vriend van Keizer) en Tim Mudde uit Sassenheim zijn leidersfiguren van die CP-jongeren. Tim Mudde is landelijk partijsecretaris van de CP'86 en hoofdredacteur van het partijblad. In Sassenheim werd op oudjaar 1992 een poging gedaan om een shoarma-restaurant in brand te steken. Daarbij werden ook stickers met racistische leuzen en reclame voor de CP'86 op de ruit geplakt. Samen met andere nazi's verspreidde Mudde pamfletten waarin het 'gelijk' van Hitler werd aangetoond. En ook Mudde bezoekt jaarlijks de IJzerbedevaart. Zijn vriendin, J. Broer, staat tweede op de Leidse CP'86-kandidatenlijst. Hun derde kandidaat is Chris van Snippenberg, een overtuigd nazi-skin. Hij organiseerde een landelijke nazi-skinbijeenkomst in Leiden in de zomer van 1993. Er komen bij hem in Leiden regelmatig Duitse nazi-skins op bezoek. Hun daden kennen we van de tv...

• Voor betaalbare huren, leefbare lonen en meer zeggenschap voor mensen over hun eigen wijk.
• Tegen de CD en CP'86.

Vertrek: 15.00 uur vanaf het Stadhuisplein. In het Kooipark zal vanaf 16.00 een manifestatie plaatsvinden. Daar zullen actieve buurtbewoners spreken. Zowel over de problemen in hun wijk, als over wat er goed gaat. Zij geven ideeën om hun wijk te verbeteren. Naci Demirbas zal spreken over de positie van migranten. Karel ten Haaf zal spreken over het ware gezicht van CD en CP'86. Bandjes zullen het Kooipark opvrolijken. De organisatie van deze demonstratie en manifestatie is in handen van een werkgroep van het platform "Leiden voor iedereen". Kom ook, en laat je stem horen tegen extreem-rechts!

Terug