“Geen racisme in de raad”, was het motto gisteren bij 20 demo’s in het land (beeldverslag)
Er waren gisteren anti-racisme demonstraties in maar liefst twintig steden tegelijk. Hier enkele beelden uit de steden waar wij erbij waren. De aankondiging lees je hier, en onze kanttekeningen bij de oproep hier.
Uit Maastricht kregen we onderstaande prachtige toespraak van Zara Argalaless, zie ook de video hieronder. En daaronder lees je nog een Twitterdraadje van het Platform Stop Racisme, waarin ze de belangrijke toespraak beschrijven die Bas van Weegberg van het Dagelijks Bestuur van de FNV hield bij het protest in Amsterdam.
Eric Krebbers
Toespraak van Zara Argalaless
Ya’ll know those super vivid memories you have stuck with you sometimes? I want to share one of mine with you today.
I don’t know who does or doesn’t know this, but my name is Zara Argalaless. I am a Dutch woman who at one point was a little Dutch 7 year-old. Just a regular 7 year-old born at the hospital in Maastricht, lives in Maastricht, goes to school in Maastricht.
I don’t know who does or doesn’t know this, but when I was 7 years old there were elections too. By this time I obviously didn’t know squad about politics because, well, I was a 7 year-old. Then there I was, crying because I was scared I was going to get deported. Even though I didn’t understand politics, I understood some political parties really, really didn’t like me, or at least people who look like me.
I don’t know who does or doesn’t know this, but it had turned out I wasn’t just a regular 7 year old Dutch kid. I was a black Muslim one, with a parent that wasn’t born here. Now I have a Dutch nationality, and so do my parents, so we were privileged enough to not actually risk getting deported no matter the outcome of the elections at the time. But yet still, there I was. As a 7 year-old, scared, bawling my eyes out because racists and fascists were allowed to run the country, and still are.
I don’t know who does or doesn’t know this, but when I was 17 years-old some protestors including myself were harassed by a couple of hundred racists during a Kick Out Zwarte Piet protest. When I say harassed, I mean people screaming and cursing at us, kicking us, throwing eggs at us, eventually throwing fireworks and doxing us. These were people who think using blackface under the excuse of it being a tradition is okay, for your information D66, VVD, PVV, CDA and Christian Union are just a couple of political parties that seem to agree with them.
I don’t know who does or doesn’t know this, but the people screaming at me during that protest were mostly telling me to go back to where I came from, telling me I don’t belong here and that I don’t have a say in how we do things in the Netherlands. Now if we do some quick math, we’ll see that these memories I’ve mentioned, are 10 years apart. Except it’s not just those two, it’s 10 years’ worth of these kinds of experiences, these kinds of vivid memories.
I don’t know who does or doesn’t know this, but being black means not getting a break from racism. Being actively anti-racist and protesting in the hopes of making a change results in people telling me I seek out racism, telling me I’m asking for it and invalidating my black experiences, because they feel as if though I’m so invested in the world of anti-racism, that racism is all I can see. That microaggressions I deal with aren’t actually microaggressions, but I just view them that way because I have to make everything about racism. I’m doing it to myself right? It’s my fault.
I don’t know who does or doesn’t choose to hear me, but I’ll repeat: being black means not getting a break from racism. As a kid I wasn’t protesting racism, I wasn’t reading literature on racism, I was simply black. Even then you aren’t granted a break from the load you carry around when you wear a skin like mine. Seeing important Dutch politicians tell me I shouldn’t believe in the religion I have chosen to believe in. 7 years old when they told me people who looked like me were no good to this country and shouldn’t get involved in politics.
I don’t know who does or doesn’t share my opinion, but those vivid memories I was talking about, the ones that just seem to stick with you? I’m trying to make sure that the next 7 year old will have one less racist memory stuck with them for the rest of their lives, just in case it happens to makes the load they carry around when they wear a skin like mine, a little less. And I think you should too.
Zara Argalaless
Toespraak van Bas van Weegberg
Wij geven geen podium aan extreem-rechts. Zij belichamen het tegenovergestelde van solidariteit. Wij verenigen, zij verdelen. En we durven te staan voor dat principe.
Onze vakbond is gebouwd op solidariteit. Niet mensen verdelen, maar verenigen. Neem nu de dappere arbeidsmigranten in mijn eigen Tilburg. Deze week stonden zij op voor een veilige werkplek. Met 200 mensen bij de poort van het distributiecentrum.
Omdat ze geen telefoon op zak mogen tijdens werk. Hoe kun je dan contact leggen bij een lek of brand? Hun strijd is noodzakelijk en verdient alle steun. Solidariteit is nooit af. Het is een continu streven. Het is steeds weer praten, staken, strijden.
Daarin zoeken we telkens bondgenoten. Ook clubs die onze agenda niet honderd procent onderschrijven. Maar daar zit wel een grens aan. Een principiële grens. Wij geven geen podium aan extreem-rechts. Zij belichamen het tegenovergestelde van solidariteit. Wij verenigen, zij verdelen.
En we durven te staan voor dat principe. Ook als we PVV en FvD niet uitnodigen voor een lokaal debat en andere partijen daarom niet komen. Ook als Wilders en Baudet vakbondsleden oproepen zich uit te schrijven. Wij buigen niet.
Een paar weken terug herdachten we de Februari-stakers. Met gevaar voor eigen leven legden zij het werk neer. Als uiting van verzet tegen de fascistische bezetter. Laat de moed van toen een inspiratiebron zijn voor ons nu. Wij zijn gebouwd op solidariteit.
Niet verdelen, maar verenigen. Schoonmaker, trambestuurder of arbeidsmigrant: FNV-ers knokken samen voor de menswaardigheid van ons allemaal. En dat blijven we doen, hoe dan ook.
Bas van Weegberg
En tenslotte nog enkele beelden uit steden waar we geen eigen foto’s van hebben