Gemeente Achtkarspelen veroordeelt en bestraft bijstandsgerechtigde zonder spoor van bewijs
Ik ben een 48-jarige alleenstaande vrouw met drie kinderen. Sinds 2010 ben ik gescheiden. Ik heb drie dochters, van wie de twee jongsten, beiden tieners, bij mij wonen. Mijn oudste dochter woont zelfstandig. Tot juni 2012 had ik een eigen hondentrimsalon en fokte ik herdershonden. Vanwege reumatische klachten zag ik mezelf gedwongen om te stoppen met de trimsalon. Het viel me te zwaar om dat te blijven doen. Ik deed vrijwilligerswerk bij een hondenvereniging, waar ik in het bestuur zat. En ik gaf les op een hondenschool, waar ik alleen een onkostenvergoeding voor kreeg.
Bewijslast
In mei 2012 vroeg ik een bijstandsuitkering aan. Er werd me toen verteld dat ik al mijn inkomsten moest opgeven. Voor mijn thuiswonende kinderen betaalde mijn ex-man alimentatie, maar voor mijzelf niet. Het alimentatiebedrag werd van mijn uitkering afgetrokken, waardoor ik per maand ongeveer 730 euro aan bijstand ontving. Ik zou verder nog een medische keuring krijgen en daarna in een reïntegratietraject worden gezet. Het was de bedoeling dat ik zo snel mogelijk weer uit de bijstand zou komen. Maar ook kreeg ik te horen dat ik weinig kans op betaald werk had, gezien mijn leeftijd en mijn reumaklachten. Met het fokken van honden kan ik niet genoeg geld verdienen. Ik ben dus aangewezen op een uitkering. Toen ik mijn honden door geldgebrek niet langer meer kon onderhouden en moest stoppen met fokken, stelde een goede vriend van me voor om de honden van me over te nemen. Omdat hij weet dat honden mijn lust en mijn leven zijn, bleven de honden bij mij thuis. Hij betaalde het hondenvoer met de opbrengst van het fokken. Ik had voor de honden dus zelf geen inkomsten en uitgaven meer, maar kon mijn geliefde dieren toch bij me houden. Dat hebben we allemaal netjes op papier gezet. We hebben er ook bij vermeld dat de vriend eigenaar was geworden van de honden.
In augustus 2014 kreeg ik een brief van de gemeente met het verzoek om met mijn bankafschriften van drie maanden naar het gemeentehuis te komen. Ik had geen idee wat me te wachten stond en dacht dat het om een routine-onderzoek ging. Tijdens het gesprek op 19 augustus werd me duidelijk wat er aan de hand was. Ik kreeg te horen dat er een anonieme melding tegen me was gedaan. Ik zou samenwonen en frauderen met de opbrengst van de pups. De twee opsporingsambtenaren die me ondervroegen, hadden me al veroordeeld voordat ik antwoord kon geven, zo bleek me. Ze legden me steeds woorden in de mond en schreven onwaarheden in hun verslag. Hun verhoor was zo opgebouwd dat ik geen kant op kon. Ik kon niets zeggen of ze verdraaiden mijn woorden weer. In feite vormde de melding voor de ambtenaren op zich al voldoende bewijs voor hun verdenking dat ik zou frauderen. Ik moest maar zien te bewijzen dat ik geen fraudeur was. Zo draaiden ze de bewijslast doodleuk om.
Paardrijden
Tijdens het urenlange gesprek bleven ze me steeds intimideren. Ze beweerden dat het om een vrijwillig onderzoek zou gaan. Maar als ik zou stoppen met het gesprek en zou vertrekken, dan zou dat wel gevolgen hebben voor mijn uitkering, zo werd me duidelijk gemaakt. Alles hebben ze nagetrokken, zoals mijn website waar uiteraard alle nestjes pups op zijn te vinden. Ook de foto’s en filmpjes van mijn kinderen die aan het paardrijden zijn, hebben ze bekeken. Over het paard van mijn oudste dochter hadden de ambtenaren hun oordeel al klaar. Hoe kunnen mijn dochters paardrijden, zo vroegen ze zich af, als ik zelf een bijstandsuitkering heb? Waar betaal ik dat van? Ik vertelde dat het paard het bezit is van mijn oudste dochter, die op zichzelf woont. En hoeveel uur per week vrijwilligerswerk doe ik, wilden ze weten. Ik antwoordde dat ik dat niet precies wist. Als ik ’s avonds een boek zit te lezen, ga ik ook niet klokken hoe lang dat duurt. Ik liet hen weten dat het kon gaan om twee uur, vier uur of tien uur per week. Maar misschien nog wel meer. Uiteindelijk schreven ze twintig uur per week op. Volgens de ambtenaren ging het om “op geld waardeerbare arbeid”. Maar zo’n hondenvereniging kan niemand loon betalen. De ambtenaren beweerden ook nog dat ik niet meer beschikbaar zou zijn voor de arbeidsmarkt. Dat is uiteraard onzin. Als ik ’s avonds in plaats van tv kijken dingen voor de vereniging doe, dan ben ik de hele dag beschikbaar voor betaalde arbeid. Aan de ene kant dwingen gemeenten de bijstandsgerechtigden om “vrijwilligerswerk” te doen. Maar aan de andere kant mag dat “vrijwilligerswerk” dan weer niet “op geld waardeerbare arbeid” betreffen. Zo doen bijstandsgerechtigden het in de ogen van gemeente-ambtenaren dus nooit goed.
In totaal ben ik op 19 augustus maar liefst meer dan acht uur lang in het gemeentehuis geweest, van 9:30 tot 18:00 uur, zonder dat ik wat te eten en te drinken kreeg. Ik heb overal aan meegewerkt en niets achtergehouden. De ambtenaren bleven maar zeggen dat ik zou samenwonen, wat volstrekt niet waar is. Ook hadden ze de bankafschriften van de vriend van me uitgeprint en bekeken. In 2013 was mijn auto kapot gegaan. De vriend van me had me geld geleend voor een andere auto. Die lening hadden we ook op papier gezet. Samen met zijn vrouw had de vriend ook nog besloten om een paar van mijn rekeningen voor te schieten, zodat ik niet afgesloten zou worden van gas en elektriciteit. Ook die lening hebben we op papier gezet. Ik had dus geen geheimen voor de ambtenaren. Maar dat weigerden ze om te geloven, hoewel ik de schuldbekentenissen op papier voor hen had meegenomen. Die leningen bewezen uiteraard niet dat ik met de vriend samenwoon of dat hij me onderhoudt. Het ging alleen maar om een vriendendienst. De gemeente bleek ook nog eens de formulieren kwijt te zijn waarop ik had vermeld dat ik vrijwilligerswerk deed voor de vereniging en de hondenschool. Volgens de ambtenaren zat ik daarom te liegen dat de gemeente ervan op de hoogte was dat ik vrijwilligerswerk deed. En zo ging het de hele dag maar door met beschuldigingen die niet klopten. Aan het einde van de dag dwongen ze me om hun verslag te ondertekenen. Ik was het volstrekt niet eens met de inhoud ervan, maar ze intimideerden me ermee dat het grote gevolgen zou hebben voor mijn uitkering als ik niet zou ondertekenen. Ik moest dus wel.
Vuisten
Daarna moest ik ook nog toestemming geven voor een huisbezoek. Ook dat kon ik niet weigeren zonder mijn uitkering te verliezen. Omdat ik moe was geworden en nog een afspraak met mijn dochters had, vond dat bezoek op een andere dag plaats, namelijk op 21 augustus. Om 11:30 uur stonden de ambtenaren, een mannelijke en een vrouwelijke, ineens bij mij in de tuin. Ik gaf aan dat ik weg moest om mijn dochter uit school op te halen. Ze konden daarom beter ’s middags terugkomen. Om 13:30 uur waren ze weer terug. Ze legitimeerden zich en ik liep voor hen uit, de woonkamer in. Ik moest van de ene ambtenaar nog iets ondertekenen, op een tablet. Hij scrolde twee keer veel te snel door, zodat ik niet kon zien waar het om ging.
Toen vroeg hij me of ik nog iets te zeggen had. Ik liet weten dat ik het niet prettig had gevonden dat ik twee dagen eerder zo lang was vastgehouden. Mijn dochters hadden niet geweten waar ik was en waren ongerust geweest. De ambtenaren kwamen heel dicht bij me staan. We stonden met z’n drieën op ongeveer één of twee vierkante meter bij elkaar. De mannelijke ambtenaar maakte een boos gebaar met zijn vuisten. Ik schrok en deinsde achteruit. Omdat mijn woonkamer niet zo groot is, kwam ik in de deuropening naar de keuken terecht. Een van de honden ging naast me zitten. Hij deed niets, hij was dus niet aan het grommen. Omdat ik niet wilde dat er iets naars zou gaan gebeuren, heb ik de hond onder appèl gezet met “zit en wacht”. Dat zijn commando’s die hij goed kent. De ambtenaren voelden zich kennelijk bedreigd, want ze wilden ineens weg. Maar ik vond dat we best even konden gaan zitten om het onderzoek af te handelen. Daarop liet de vrouwelijke ambtenaar nog een keer weten dat ze wilde vertrekken. Ik maakte een handgebaar richting de uitgang, dus dat ze haar gang kon gaan. Ondertussen had ze al de politie gebeld met de mededeling dat ze werd bedreigd.
Toen ze bijna rennend wegliepen, zag ik dat de vrouwelijke ambtenaar door de moederhond als een soort waarschuwing licht in haar mouw werd gebeten. De hond was daar met haar pups en voelde zich kennelijk bedreigd door de agressieve houding van de ambtenaren. Het identiteitspasje van de ambtenaar viel daarbij op de grond. Het hele voorval vanaf de binnenkomst van de ambtenaren tot aan hun vertrek duurde hooguit tien minuten. Toen ze waren vertrokken, besefte ik dat ik nog boodschappen moest doen voor het avondeten. Ik stapte in de auto. Een paar honderd meter verderop zag ik de ambtenaren staan. Ik reed verder en belde de vriend van me op om mijn verhaal te doen. Op de terugweg werd ik ongeveer drie kilometer voor mijn huis klemgereden door de politie. Ik werd grof aangehouden. Ik moest uit de auto komen en werd in de boeien gezet. Ik liet weten dat ik wat moest regelen voor mijn dochters, omdat die anders voor een dichte deur zouden komen te staan. In de politie-auto mocht ik met mijn eigen mobiel bellen. De agent die naast me zat, hield mijn mobiel tegen mijn oor, omdat ik handboeien om had. Ik belde de vriend op en vertelde snel dat hij wat moest regelen voor mijn dochter. Ook vroeg ik hem of hij een advocaat kon bellen. Daarna werden mijn huissleutels naar de school van mijn dochter gebracht, zodat ze het huis binnen kon komen.
Opgesloten
Op het politiebureau moest ik al mijn sieraden afdoen. Dat lukte me niet vanwege de reuma. Mijn schoenen moesten uit en ik kreeg slippers. Er werd een foto van me gemaakt en men probeerde ook vingerafdrukken af te nemen. Dat ging zeer moeizaam, omdat mijn vingers vergroeien en ik ze niet meer recht kan krijgen. De agent duwde mijn vingers op het scanapparaat, wat erg pijnlijk was. Ik was zo geshockeerd door de brute behandeling en de pijn aan mijn handen en rug dat ik begon te huilen. Ik vroeg aan een andere vrouwelijke agent of ze zich kon voorstellen dat ik ongerust was over mijn dochters. Ze zei ongevoelig: “Nee, dat kan ik me niet voorstellen, gezien wat u hebt gedaan”. Maar wat ik gedaan zou hebben, was me helemaal niet duidelijk. Ik wist niet waarom ik was aangehouden. Of ik ben vergeten dat de agenten het me hebben verteld, door de shock van de arrestatie. Ik werd in een cel opgesloten, zonder dat ik verder nog iets te horen kreeg. Ik was doodsbang en verslagen. Zo heb ik urenlang gevangen gezeten, totdat de advocaat kwam. Ik vertelde hem het hele verhaal. Hij verwachtte dat ik weer snel vrij zou komen. Ik sprak met hem af dat ik hem zou bellen zodra ik weer vrij was. Ik vroeg hem ook nog of hij de vriend van me wilde bellen om na te gaan of er oppas was geregeld voor mijn dochters en voor de honden. Hij gaf me zijn kaartje. Nog steeds wist ik niet wat de aanklacht tegen mij was.
Daarna moest ik weer terug naar mijn cel. Het eten was koud geworden. Een uur later werd ik opgehaald om een verklaring af te leggen. Omdat de advocaat me had geadviseerd om niets te zeggen, zweeg ik. Om ongeveer 20:00 uur werd ik voorgeleid bij de officier van justitie. Ik was met stomheid geslagen toen ik de aanklachten te horen kreeg. De eerste aanklacht was dat ik zou hebben aangezet tot aanvallen door gevaarlijke gevechtshonden. De tweede was ontvoering. De derde was verbale bedreiging. “Gevaarlijke gevechtshonden?”, zei ik. “Het zijn herders die door mijn dochters gehoorzaamheid en behendigheid krijgen aangeleerd. Hoezo gevaarlijk? En hoezo ontvoering? Ik heb niemand tegen zijn wil vastgehouden. Het was prachtig weer, de buitendeur stond gewoon open, de ambtenaren konden zo weglopen.” Het werd me duidelijk dat ik de nacht in de cel zou moeten doorbrengen. Ik vroeg of ik mijn advocaat mocht bellen. Pas na een flinke tijd werd dat toegestaan. De advocaat vertelde me dat er twee vriendinnen naar mijn huis waren gegaan om op mijn dochters te passen. Verder wist hij niets. Ik maakte me vreselijk zorgen om mijn kinderen.
In shock
Ik heb de hele nacht gehuild. Ik durfde het licht van mijn cel niet uit te doen. Om de paar minuten was er steeds een hard bonkend en knallend geluid te horen. Ik kon niet bedenken wat dat zou kunnen zijn. Misschien waren het wel geweerschoten. Ik hield de hele nacht de tv aan, want ik wilde niet zonder licht en beeld zijn. ’s Morgens om 7:00 uur werd ik gewekt. Ik had geen oog dicht gedaan. Ik werd naar een kamertje gebracht dat de douche bleek te zijn. Ondertussen hoorde ik gebonk op een andere celdeur. Toen begreep ik dat dat het geluid was dat ik steeds had gehoord en waarvan ik had gedacht dat het om geweerschoten ging. Ik kreeg een handdoek en een washandje, met daarin een zakje met een tandenborstel en een stuk zeep. Door de reuma kan ik me moeilijk staand aan- en uitkleden. Ik kreeg het zakje voor shampoo en zeep niet open. Het lukte me niet goed om me helemaal aan te kleden. Mijn broek trok ik daarom pas in mijn cel aan.
Om 10:00 uur kwam mijn advocaat weer. Hij probeerde me gerust te stellen, maar ik bleef bang en in een shocktoestand. Om 12:00 uur werd ik verhoord. Ik gaf antwoord op alle vragen. Maar ook nu weer had men al een verhaal klaar voordat ik kon reageren. Om 15:00 uur werd ik uit de cel gehaald. Ik mocht gaan. Hoe ik thuis zou moeten komen, was blijkbaar niet de zorg van de politie. Wel belde de politie een taxi voor me. Maar die taxirit naar mijn woning zou veel geld gaan kosten. En dat moest ik zelf ophoesten. Ik werd in de stromende regen op straat gedumpt. Ik was drijfnat toen de taxi arriveerde. Toen ik thuiskwam, moest ik met medicijnen van de huisarts tot rust komen.
Terreur
Pas op 16 september kreeg ik te horen dat mijn bijstandsuitkering was stopgezet. Ik had zelf naar de gemeente moeten bellen om te vragen waarom mijn uitkeringsgeld niet was overgemaakt. Dat ze me dat niet eerder hadden laten weten, bleek “een foutje” te zijn. Later werd trouwens ook nog in het verweer van de gemeente aangegeven dat de opsporingsambtenaren me tijdens het verhoor op 19 augustus zouden hebben meegedeeld dat mijn uitkering was ingetrokken, wat absoluut niet waar is.
De terreur van de gemeente zette zich voort. Ik mocht niet meer in het gemeentehuis komen, omdat ik agressief zou zijn. En ik kreeg een brief van de gemeente waarin ik werd verplicht om binnen drie weken 26 duizend euro terug te betalen wegens zogenaamd onterecht ontvangen bijstandsgeld over een periode van twee jaar, met een slordige berekening erbij waar niets van klopte. Mijn advocaat maakte bezwaar tegen de terugvordering en tegen de stopzetting van mijn uitkering. Later ontving ik nog een gemeentelijke brief waarin ook nog eens werd gedreigd met een boete. Ik moest zelf argumenten inbrengen waaruit zou moeten blijken waarom ik geen boete opgelegd zou moeten krijgen. Ik vond dat ik ondertussen wel genoeg was gestraft. Hoe kon ik nu zoveel geld terugbetalen als ik niet eens meer een inkomen had?
In november 2014 moest ik voor de rechter verschijnen vanwege de aanklachten. Het Openbaar Ministerie vond in alle opzichten dat ik schuldig was. Daar was de rechter het mee eens. Ik werd veroordeeld tot een boete van vijfhonderd euro. En ik moest de ambtenaren smartengeld betalen, 200 en 265 euro. Het maakte ook de rechter niet uit dat ik geen inkomen meer had. Ik voelde me in de kou gezet door de gemeente en het hele rechtssysteem.
Afluisteren
Vanaf augustus 2014 hebben vrienden me geholpen door me geld en boodschappen te geven. Anders was ik er helemaal aan onderdoor gegaan. Ook is een vriendin van me met de gemeente gaan praten om duidelijk te maken dat men tegenover mij een zorgplicht heeft. Uiteindelijk heb ik met hulp van die vriendin een nogal merkwaardige deal met de gemeente kunnen sluiten. Als lening zou de gemeente mij eenmalig vijfduizend euro geven. Als ik de komende drie jaar geen uitkering zou aanvragen, dan zou ik die vijfduizend euro niet terug hoeven te betalen. Vlak voor de Kerstdagen kreeg ik dat geld. Maar nu moet ik wel in mijn eigen levensonderhoud proberen te voorzien, hoe moeilijk dat ook is. Daarom ben ik maar weer begonnen met het fokken van honden. Verder ben ik nog steeds druk bezig met solliciteren, tot nu toe zonder succes.
Naar eigen zeggen heeft de gemeente niets verkeerds gedaan in mijn zaak. Ik zou een medische keuring krijgen en een reïntegratietraject krijgen. Maar dat weet men zich ineens niet meer te herinneren. Door interne reorganisaties binnen de gemeente zou men daarover geen verdere gegevens meer hebben. Wel denkt men zeker te weten dat ik zwart bijverdien en dat ik samenwoon. Mijn bezwaar tegen het stopzetten van mijn uitkering werd afgewezen, evenals mijn bezwaar tegen het moeten terugbetalen van 26 duizend euro. Vlak na de hoorzitting daarover had ik een privégesprek met mijn advocaat. Een gemeente-ambtenaar bleek ons doodleuk te staan afluisteren en zich grofweg in ons gesprek te mengen. Ik was met stomheid geslagen over zijn brutaliteit.
In januari 2015 ben ik in beroep gegaan tegen het besluit dat ik 26 duizend euro moet terugbetalen. De gemeente snapt ook wel dat ik dat bedrag niet kan ophoesten, maar dat kan de ambtenaren niets schelen. Dat is de gemeentelijke terreur waar ik tegen vecht. En dat is allemaal gekomen door een valse beschuldiging tegen mij van iemand die wraak wilde nemen. Ik heb het hele gemeentelijke dossier over mij in mijn bezit. Ik weet wie de melding tegen mij heeft gedaan. Ik weet dat dat is gebeurd uit jaloezie en rancune. Maar de opsporingsambtenaren hebben niet eens even de moeite genomen om de melder na te trekken en zijn relatie tot mij. Als men de zaak wat meer had onderzocht, dan had men ontdekt dat de melder met mij ruzie heeft. Dan had men ook ontdekt dat de vriend waar ik zogenaamd mee zou samenwonen, bij zijn eigen vrouw woont, op twee uur rijden van waar ik woon.
De goot intrappen
Door de gemeentelijke terreur ben ik depressief geworden. Ik heb geen idee hoe ik verder moet leven. Ik moet nu zien rond te komen van de belastingtoeslagen en de alimentatie voor de kinderen, aangevuld met een paar honderd euro die ik verdien met het fokken van honden. Mijn kinderen en ik leven op het bestaansminimum. Om meer geld te verdienen zal ik meer moeten gaan fokken. Maar het is de vraag of dat gaat lukken. Het is immers onzeker of een hond pups krijgt, en zo ja, hoeveel. Ik probeer mijn hoofd boven water te houden en ervaar voortdurend stress en onrust. Ik snap niet dat de gemeente mij aan de ene kant vijfduizend euro geeft als lening om me uit de bijstand te houden, en me aan de andere kant de goot intrapt door 26 duizend euro van me te eisen. Ik word maar liefst vier keer gestraft voor iets dat ik niet heb gedaan:
- mijn bijstandsuitkering is stopgezet;
- ik moet een boete en smartengeld betalen omdat ik de opsporingsambtenaren zou hebben bedreigd;
- ik moet 26 duizend euro terugbetalen;
- en ik krijg misschien nog een boete omdat ik gefraudeerd zou hebben.
AnneMarie van Krimpen
Maar door zulke verhalen word me wel zeer goed duidelijk waarom er zoveel bijstandsgerechtigden zelfmoord plegen na te worden geintimideerd en geterroriseerd door de gemeente.
In Nederland kan bij het bepalen welke wet voorrang heeft de volgende rangorde worden aangehouden:
1. Internationale verdragen en de Europese grondwet.
2. Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden
3. Grondwet
4. Formele wet
5. Algemene maatregel van bestuur
6. Ministeriële regeling
7. Provinciale verordening
8. Overige verordeningen (gemeente, waterschap etc.)
Als ik het goed heb, staat het strafrecht boven het bestuursrecht. Zij zou dus zonder meer recht hebben op haar zwijgrecht (de “cautie”). Het zwijgrecht is ook verankerd in het EVRM artikel 6. Het verdrag schrijft de cautie evenwel niet expliciet voor, maar is wel een voortvloeisel er van. Als ik het goed heb is dit recht ook verankerd in een Europese richtlijn. Al deze wetten en richt en regelgevingen staan boven het bestuursrecht. Als ik het verkeerd zie, mag u het zeggen. Ik ben namelijk geen jurist, maar ik moet me wel in de wet en regelgeving verdiepen om mij zelf te beschermen.
Als mijn bewering klopt, dan klopt ook mijn stelling in mijn laatste post dat ze zich had moeten beroepen op haar zwijgplicht en had moeten zwijgen. Zij uiten de beschuldigingen, dus is het aan hun om voor het bewijslast te zorgen.
Wat ik mis in het verhaal is, wat is de argumentatie om een boete op te leggen van 26.000 euro en de uitsluiting van de bijstand (het laatste vangnet) ? Zoals ik eerder zei, het verhaal is eenzijdig en onduidelijk. Dat de hond de ambtenaar gebeten heeft of dat de ambtenaar zich bedreigt voelt is geen rede om iemand volledig uit te sluiten van de bijstand of dit soort boetes op te leggen. Trouwens, daar heb je al een boete voor gekregen van de rechter en je moet die 2 ambtenaren smartengeld betalen. Iemand dubbel bestraffen voor het zelfde feit mag niet.
Van Sabine:
Ik ken het probleem heel goed. Het is de rede waarom ik op een gegeven moment mijn eigen verweer heb geschreven.
Daarom adviseer ik de mensen altijd een vinger aan de pols te houden van de advocaat en zich ook kenbaar te maken als jij denkt dat het verweer niet klopt of daar andere ideeën over hebt. Ik laat niks zomaar aan een advocaat over. Het gaat nog altijd over je eigen verdediging en die verdedigingen kunnen grote invloed hebben op de rest van je leven. Het gaat hier niet om een parkeer boete.
Ik heb het zelf diverse keren aan den lijve ondervonden. Waarom denk je dat ik er nu over schrijf en mensen probeer te helpen? Ik had ook andere dingen kunnen doen en tegen andere mensen kunnen zeggen, flikker maar op met je problemen. Misschien moet ik ook maar eens op de bank van de psycholoog gaan liggen om een antwoord te vinden, waarom doe ik andere mensen probeer te helpen en waarom heb ik de strijd nog niet opgegeven?
Ik ken je niet. Ik heb je nog nooit ontmoet en ik ken je achtergrond niet. Een strijd doe je niet alleen want dat is iets wat je bijna altijd verliest, Zoiets dat doe je gezamenlijk. Eendracht maakt macht.
+1.
Het vluchtelingen debat is daar een goed voorbeeld van hoe Nederland met mensenrechten omgaat. Hier heeft de Nederlandse overheid zich weer eens flink in de negatieve kijker van de wereld gezet.
Paul. Bij mij roept het verhaal echt geen vraagtekens op hoor! En ik probeer het toch neutraal te bekijken. Voor zover dat lukt natuurlijk want ja ik heb zelf ook al veel meegemaakt met de sociale dienst. Dat klopt. Dus een gekleurde visie zal ik best hebben. Maar bij mij komt het verhaal geloofwaardig over. Echt waar. Ook dat van de honden en pups legt ze toch duidelijk uit in haar verhaal. Een vriend heeft gewoon geholpen zodat ze haar honden bij zich kon houden en het paard is van haar dochter. Wat kan want de dochter is uitwonend. Je hebt gelijk dat ze zich op haar zwijgrecht had moeten beroepen. Daar staat tegenover dat het enorm moeilijk is om je hoofd koel te houden als je zo geïntimideerd wordt.
Ik kan me vinden in het commentaar van Condor. Nederland heeft een goede naam qua mensenrechten. Maar waarom nog? Met bepaalde groepen doet men wat men wil.
Zoals ik eerder zei, als zij alles kan aantonen en dit ook al bekent was bij de gemeente, dan had men haar hier niet op kunnen pakken.
Heeft iemand het LJN nummer van haar uitspraak? Dat zou al een hoop duidelijkheid kunnen geven.
Hebben jullie het nog niet door? De overheid heeft de oorlog verklaard aan non productieve mensen zoals gehandicapten, zieken, ouderen, AOW’ers en uitkeringsgerechtigden. Zou het niet eens tijd worden dat jullie de ogen eens open doen en tegenmaatregelen treffen? Honger en armoede werd en word nu nog heviger gebruikt als een politiek instrument om mensen te onderdrukken en te dwingen.
Maar voor de duurst betaalde uitkeringsgerechtigde ( een uitkering van 823.000 euro + nog een onkosten vergoeding van 4.495.000 + 32.6 miljoen voor functionele kosten + 50 miljoen naar renovaties van de paleizen) word er morgen een feestje gehouden die de burgers mogen betalen. Proost. Nu weet je waarom oranje bitter zo bitter smaakt.
@ Annemarie en Doorbraak
Ik adviseer om de achternaam van Annemarie weg te halen. Anders blijft ze eeuwig vindbaar op internet. En weet straks het hele dorp “wat ze heeft gedaan”…
ik ben er zeker van dat ze gewoon opzettelijk en onterecht zwaar verneukt is door die machtsmisbruikende bloedbakken, maakt hierin helemaal niet meer uit wat er op haar aan te merken zou zijn. en die hardil, hadril, haydril, of wat de nick ook maar mag zijn die die probeert goed te schrijven, die met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid uit de zieke geenstijl reaguurders contreien komt, is gewoon een zieke geest, met z’n ongebaseerd alles onzin noemend en op z’n houding aangesproken de vermoorde onschuld spelend. ik mag hopen dat ie met bijltjesdag niet overgeslagen word. wat heeft het voor zin om mensen zo helemaal kapot te maken? waar is de proportionaliteit hier nou helemaal? waarom hebben een stelletje omhooggevallen would-be melkertbaners zoveel macht om iemand naar believen compleet de vernietiging in te helpen? ik zeg hiervoor hetzelfde als ik voor agenten zeg; wanneer ze in de fout gaan is dat tien keer zo erg als wanneer een gewone burger in de fout gaat, en zouden dus ook tien keer zwaarder moeten worden gestraft als een gewone burger, want ze moeten onberispelijk zijn en heten ook 100% integer te zijn, zo zelfs dat het woord van een agent geldt als wettig en overtuigend bewijs. wanneer zo iemand de fout in gaat is dat meer schadelijk voor de rechtsstaat dan wat dan ook, en dient daarom ook overeenkomstig ernstig gestraft te worden. maar wat schetst de niet al te verassende verbazing? dat deze verachtelijke lieden gewoon vrijuit gaan. dat is het punt waar het hier om moet gaan, en niet wat die paar medeverachtelijken, die heulers met foute lui, die lasteraars, hier proberen in te brengen om daarmee de aandacht op de essentiele zaken proberen af te leiden.
beste mensen,
dank jullie voor alle reacties, ik ga me zelf niet verdedigen, het verhaal is de waarheid.
ik kan wel op een aantal punten even reageren ter verduidelijking, verder moet iedereen maar zelf weten wat die er van vind.
* in een reactie zag ik iets staan over het paard van mijn oudste dochter, ik heb bij de gemeente aangegeven dat het van mijn oudste dochter is, en dat de andere 2 dochters er op op rijden, de gemeente wilde dit niet geloven, mijn reactie daarop was, dat ze contact op moesten nemen met mijn dochter zelf, zodat zij het eigendomsbewijs kon laten zien (dat heb ik natuurlijk niet) de gemeente wilde dit niet doen!!!
* een ander punt wat ik voorbij zag komen was waarom er geen aanklacht tegen de gemeente is gedaan,
je moet weten dat als je zoiets overkomt dat je letterlijk lamgeslagen bent, dit is niet te bevatten, ik heb maanden lang in een shock geleefd en kom nu weer tot mijn positieven, er ligt inmiddels een klacht naar de gemeente klaar, en als de gemeente die punten niet onderzoekt en oplost, gaat de brief naar de ombudsman.
* nog een punt wat ik voorbij zag komen was de honden, de honden zijn officieel over gedragen aan een vriend, dit was een vriendendienst, net als de auto betalen, als vrienden help je elkaar toch….
hij heeft me geholpen, want voor mij zijn de honden, mijn kinderen, hij zag hoeveel verdriet het me deed dat ik de honden in een asiel moest dumpen, en daarom heeft hij me geholpen.
* ook het voorschieten van wat betalingen, ik heb normaal gesproken al mijn vaste lasten zelf betaald, hij heeft me even iets voorgeschoten zodat ik niet in de problemen met incasso/deurwaarder zou komen, want dan lopen de kosten enorm op.
ook dit is een vriendendienst, ik moet gewoon alles weer terug betalen.
* de politiecel, in Leeuwarden heb je wel degelijk een tv scherm in de cel, het zit in de muur vast en er waren 3 zenders te zien, Eurosport, national geographic, en discovery, en daarnaast kon je een computerspelletje doen ook op dat zelfde scherm. ik heb de hele nacht discovery er op gehad, het was iets over haaien te zien…ik heb niet meegekregen waar het precies over ging.
met dat scherm kon je ook het licht regelen, en het was ook een intercom.
aan de andere kant van de cel was een wc, met een kraantje, tegen de grote muur was een bank/waar een plastic matras op lag, ik kreeg een lakenset en daar moest ik het mee doen
* het tekenen onder dwang,
tja als er steeds tegen je gezegd word dat je iets moet ondertekenen, anders heeft het gevolgen voor je uitkering dan onderteken je omdat ik het me niet kan permitteren om zonder geld te zitten met 2 opgroeiende kinderen.
* over een nieuwe uitkering aanvragen, dit heb ik gedaan en is afgewezen, ook hebben we(advocaat en ik) bij de rechtbank een voorlopige voorziening aangevraagd, en ook die is afgewezen.
ondanks dat de gemeente een zorgplicht heeft, krijg ik geen uitkering meer.
het bijzondere aan dit is door mijn verhaal hier op doorbraak te publiceren ben ik in contact gekomen met een vrouw uit het zelfde dorp als ik woon en haar verhaal is exact het zelfde als mijn verhaal, bij haar ging het om een paar katten, bij mij ging het om een paar pups.
de zelfde dreigementen, de zelfde intimidaties, alles is exact het zelfde.
haar verhaal is al geweest in het tv programma de monitor…
en zo zijn er nog honderden gevallen bekend.
Hallo Annemarie,
Mijn dank dat je, je verhaal hier publiceert. Begrijp mij niet verkeerd. Maar het verhaal komt op mij (en waarschijnlijk ben ik niet slim genoeg) verwarrend over. Vandaar dat ik vragen stel of vraag om het LJN nummer(s) van jou zaak. Ik wil namelijk de beweegredenen weten van het oordeel van de rechter. Ik uit geen beschuldigingen ect en het is ook niet om je af te kraken.
De gemeente heeft de taak, om als zij beschuldigingen uiten, dit ook hard te maken. Dus met bewijs te komen. Als jij alles netjes gemeld hebt en op papier hebt staan, kan de gemeente op dit punt helemaal niks.
Ik kan best wel begrijpen dat je na zoiets in schok bent, Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten. Nog even moeten we weerbaarheidstrainingen gaan geven aan uitkeringsgerechtigden. Het is inderdaad zeer moeilijk om cool te blijven onder druk en ik begrijp ook je redenering wel, maar door te tekenen ben je nu ook de klos en zit je met 26.000 euro schuld, boetes en een veroordeling. Ik hoop dat de gene die dit leest er van leert, niet zomaar te tekenen of praten als je beschuldigt word van iets wat niet waar is. De verplichting om te praten en te tekenen is grote onzin. Je hebt het recht om te zwijgen en je bent ook niet verplicht om een beschuldiging of schuldbekentenis te ondertekenen.
Ik hoop dat de advocaat wel in beroep is gegaan en ook mee neemt dat men jou heeft geprobeerd om te kopen met een 5000 euro kwijtscheldbare lening als jij de eerste 3 jaar geen bijstand zou aanvragen. Dit is namelijk omkoperij en dat mag niet.
De zorgplicht is niet alleen vast gelegd in de WWB en de grondwet, maar ook in het Europees recht en de EVRM en daar heeft de gemeente zich aan te houden.
Ik zou, als ik jou was, contact opnemen met die mevrouw en vragen of ze jou in contact kan brengen met de redactie van de monitor. Op die manier word dan bij de monitor en hopelijk later bij het publiek, al snel duidelijk dat het kitten verhaal geen incident is in jou gemeente.
Ik roep bij deze ook op aan andere mensen op om hun verhalen over misstanden met sociale diensten en gemeentes te melden bij de monitor. Zoals ik al eerder zei, het zijn geen incidenten meer, maar beleid van de overheid en gemeentes om mensen zo hard aan te pakken en in de vernieling te helpen.
Sterkte allemaal. Ik vecht ook tegen de gemeente net als zovelen.
Blijf die pressie leggen op ambtenaren die je in functie ontmoet (met nadruk op ‘moet’) opdat zij onze vrees aan hun baas doorgeven.
Maar wat een schoften! Ook dat tuig van de politie weer.
Goed gezegd Fix.
Ik ben het ook eens met wat Fix zegt.
Ik volg ook elke week de Monitor. Ik vind het een heel goed programma overigens. En dat verhaal over die vrouw met die katten heb ik dus ook gezien. Het is inderdaad zo dat de kosten en de baten tegen elkaar wegvallen bij het verzorgen van pups of kittens. De dieren worden geboren en vaak ook verkocht dat klopt. En dat levert geld op natuurlijk. Maar wat men vergeet is dat er een dierenarts moet langskomen, er inentingen moeten gebeuren, de dieren moeten verzorgd worden. En dat kost ook allemaal geld. Dus meestal verdient men er niet zoveel op. Dat is punt 1. Dan het verhaal over het paard. Ik vermoed dat er afgunst in het spel is. Het klopt dat een bijstandsgerechtigde geen paard kan hebben. Het worden niet voor niks edele dieren genoemd, daar moet men welgesteld voor zijn. Dus het lijkt mij logisch, laten we zeggen aannemelijk dat de dochter van Annemarie in een financieel veel betere positie verkeerd dan de moeder. En natuurlijk kan dat de soos dat niet uitstaan. Ze zien liever dat armoede van generatie op generatie overgaat (wat ook vaak zo is overigens). Maar zo zit het volgens mij Paul. De logica is ver zoek. Mijn inziens is er eerder afgunst in het spel. Waarom heeft men de dwangarbeid ingevoerd? Juist ja, omdat men niet wil dat bijstandsgerechtigde het beter gaan krijgen. Waarom heeft men de kostendelersnorm ingevoerd? Simpel omdat men niet wil dat een bijstandsgerechtigde 100 euro per maand meer te besteden heeft. Het is allemaal een kwestie van mensen een betere positie misgunnen. Ja ik heb teveel ellende met de sociale dienst meegemaakt om nog te kunnen geloven in hun vermeende oprechte bedoelingen. En wat dat Koningshuis betreft. Ik snap niet dat mensen nog zo gek zijn om met een vlaggetje te gaan staan zwaaien
ja dat is toch ook raar eigenlijk, je moet wel inkomsten opgeven maar aan je uitgaven willen ze daarbij voorbij gaan. dus stel je koopt iets, en daarna verkoop je het weer aan een ander voor dezelfde prijs, omdat je dat geld bij nader inzien toch eigenlijk nodig blijkt te hebben om de maand door te komen. dan moet je dat dus opgeven als inkomsten en word je gekort. of stel je schiet iemand effe iets voor, zodra je je geld terugkrijgt is dat inkomsten die je moet opgeven. of stel je brengt al je lege flessen terug, dan moet je het statigeld opgeven als inkomsten. gewoon belachelijk, is geen peil op te trekken wat wel of niet onder verplicht op te geven inkomsten valt. maar doe je het niet dan kan de soos naar willekeur vanalles aangrijpen om je maar te kunnen sanctioneren als fraudeur. te idioot voor woorden dat dat gewoon kan.
Zoals ik nu al diverse keren geschreven heb, als alles aantoonbaar is en al bekend is bij de gemeente, kan de gemeente niks. Daarom vraag ik naar het LJN nummer van haar zaak zo dat we kunnen zien wat nu de beweegredenen zijn van de rechter om een straf op te leggen van 26.000 euro. Zoiets leg je niet zomaar op omdat de gemeente dat zo graag wil en zeker niet als de beschuldigingen weerlegt kunnen worden. Ik ben dus heel nieuwsgierig waarom een rechter dit nu wel doet.
Natuurlijk is het afgunst. Bedenk dat de meeste uitkeringsgerechtigde snel leren hoe ze met geld moeten omgaan om het maximale er uit te halen en op die manier er voor zorgen dat hun levenstandaard toch redelijk op peil kan blijven. Er zijn sommige uitkeringsgerechtigden die dit extreem goed kunnen en zich dingen kunnen veroorloven die voor iemand die een redelijk inkomen heeft, onhaalbaar zijn. Dan ontstaat er snel afgunst.
De kostendelersnorm kun je aanvechten aangezien hier sprake is van rechtsongelijkheid en men kom als individueel onder het bestaansminimum terecht en het bestaansminimum is in diverse wetten gewaarborgd. Daarnaast kunnen anderen niet verantwoordelijk houden worden voor mijn acties of daden (zoals het aanvragen of hebben van een uitkering). Daarnaast is er nu ook al sprake van een bijstandsnorm voor inwonende en uitwonenden. De maatregel word nu dubbel opgelegd als bezuiniging en is gebaseerd op een aanname, niet op de werkelijkheid.
Het verbaast me dat nog niemand de kostendelersnorm aan het aanvechten is. Maar misschien komt dat dadelijk wel als ook het zittende bestand getroffen gaat worden.
“Ze zien liever dat armoede van generatie op generatie overgaat (wat ook vaak zo is overigens).”
Al is het maar om de lange dagen op de sociale dienst door te komen met ‘mooie’ verhalen. De bijstandsgerechtigde als ‘leuk materiaal’ voor dagdieverij.
Ja daar ben ik ook wel benieuwd naar Paul. Ik vermoed dat de rechter zo geredeneerd heeft van Mevrouw heeft een aantal jaren onterecht bijstand ontvangen en dus moet zij dat bedrag gaan terugbetalen.
Er moet wel bewezen worden dat er een aantal jaren onterecht bijstand ontvangen door de betrokkene. Dat is niet zomaar te bewijzen. Dan zal de volledige financieel boekhouding van de persoon moeten worden doorgespit of men moet gaan aantonen dat de persoon in kwestie, over die jaren, een hoger vermogen had dan toegestaan.
Zou het gaan om zwarte of niet opgeven inkomsten, dan zal men wel moeten aantonen dat deze betalingen in die hele periode ontvangen zijn. Dat is vaak ook niet eens te bewijzen bij bv. zwart werk of een bedrag dat onder de tafel door geschoven word. Tenzij je zo dom bent geweest om die inkomsten naar je bankrekening te schrijven of daar een (schaduw) boekhouding van te hebben.
Een vermoeden of een aanname is heel iets anders dan echt bewijs of de werkelijkheid.
@43 Paul,
Het is inderdaad zo dat het een en ander bewezen moet worden. Maar dat weet de rechter en de advocaat/jurist ook. Dus het lijkt mij dat die bewijzen uitvoerig zijn besproken.
Ik zie steeds meer een trend van onbegrijpelijke uitspraken van rechters ontstaan zeker in het bestuursrecht.
Als recht gesproken wordt op aannames, vermoedens, en onderbuikgevoelens dan zijn we weer terug naar de middeleeuwen. Daar namen ze het toen ook niet zo nauw met de feiten.
Wat ook al ver gevorderd is in Nederland is het uitsluiten en beperken van de rechten van bepaalde bevolkingsgroepen.
Zoals Orwell mooi formuleerde in zijn boek Animal Farm: de regel dat “alle dieren” (mensen in ons geval) gelijk zijn, maar sommige meer gelijk zijn dan andere.
Orwell was een genie en visionair, die zag het gevaar waar we nu in leven al in 1948 opdoemen. Zijn boeken 1984 en Animal Farm zijn waarschuwingen aan ons.
Condor
Ik zie ook dat in steeds meer hogere beroepen, er gelukkig scherper gekeken word naar de bewijslast en de uitkeringsgerechte vaak in het gelijk word gesteld omdat de bewijslast toch niet klopte of dat de wet en regelgeving misbruikt of verkeerd interpreteert werd.
@ Annemarie
Ik kwam heel toevallig op rechtspraak.nl jouw uitspraak tegen. Ik wilde namelijk zien of mijn eigen uitspraak was gepubliceerd; dat was namelijk ook op 21 april 2015 gedaan.
Wat ik niet lees in die uitspraak is de constructie die je met een vriend had: hij nam de honden over maar jij bleef ze verzorgen. Blijkbaar achtte de CrvB dit een schijnvertoning, echter als jij van mening bent dat je dit hard hebt gemaakt, en dat dit beslissend was voor deuitkomst van het geding, dan is er geen sprake van een eerlijk proces en kun je een klacht indienen bij het EUropese hof
Zoals ik al dacht, is de uitkering ingetrokken , niet zozeer omdat je de inlichtingenplicht hebt geschonden maar meer omdat er onvoldoende duidelijkheid was over je inkomsten. En dat is heel erg jammer. Het niet opgeven van inkomsten leidt namelijk niet automatisch tot intrekking. Als je achteraf nog aan kunt tonen wat die inkomsten zijn geweest is er geen man overboord. Heeft jouw advocaat je hier wel goed op gewezen?
Kijk eens naar deze uitspraak:
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2009:BL1753&keyword=wwb&keyword=kittens
En zo zijn er meer. Mensen die handelen op internet, worden gepakt, maar als zij aankoop en verkoop bewijzen hebben, dan kan het recht op bijstand achteraf wel degelijk worden vastgesteld.
Dus als jij aannemelijk had kunnen maken dat jij gedurende de bijstandsperiode geen 27K aan winst hebt gemaakt, dan zou het verschil het bedrag aan bijstand zijn waar jij achteraf bezien recht op zou hebben.
Ik heb nog een vraag:
Ik lees in de uitspraak dat je in een voorbereidingsperiode zat om een bedrijf te starten. Had je ten tijde daarvan een BBZ-uitkering? Dat is namelijk wel een belangrijk verschil.
Je hebt welicht nog een kans om dit ten goede te keren met een herzieningsverzoek.
Dat kan alleen als jij een reconstructie van de kosten en opbrengsten kan maken, evt. ga je naar je klanten en laat je ze een rekening ondertekenen.
Je advocaat zal dit waarschijnlijk wegwuiven en zeggen dat je bent uitgeprocedeerd. Maar geloof mij: als jij kan zorgen voor een reconstructie, dan moeten die inkomsten ook bij de fiscus aangegeven worden en wel met terugwerkende kracht. Op basis van de aanslag kun je dan herziening aanvragen; dat is dan een zogenaamd nieuw feit. Is je aanslag voor 2010 al definitief?
Je kunt em dan nog wel wijzigen, in overleg met de fiscus omdat je onjuiste informatie hebt verstrekt.
Ik denk dus dat je beter gewoon open kaart had moeten spelen zonder de betalingen van anderen en de constructie met je vriend. Want nu zijn er meer aspecten in het debat die eigenlijk niet de kern van de zaak betreffen. En voor de bijstand moeten die betalingen van anderen verduidelijkt worden. Als er geen terugbetalingsverplichting is, dan is het voor de bijstand een gift. En dat is bijzonder inkomen ex art 33/WWB.
–
@ José,
Heb jij toevallig het LJN nummer van Annemarie haar zaak?
Als niet bijstandsgerechtigde word ik van het lezen van het verhaal van Annemarie en anderen al heel erg moe. Wat zal zij een kracht moeten hebben om haar zaak uit te zoeken. Maar doe het svp wel! Ik weet natuurlijk niet of het verhaal van Annemarie volledig op waarheid berust, maar dat doet er niet zoveel toe. Aan dit soort praktijken bij gemeentes moet een eind komen! Dit zijn dure sociale rechercheurs. Eigenlijk zou de hele bijstandvoorziening op de wip moeten en dat we (Groningen heeft al een begin gemaakt) en dat we het BASISINKOMEN gaan invoeren.
rechtszaak opstarten tegen dit volk!! zij hebben zoveel juridische fouten gemaakt dat hier een mooi bedrag aan geld voor jou aan smarte geld uit kan komen!!! blijven ageren tegen dit smerige anti sociale volk ze hebben niet eens door dat ze van ons belasting geld betaald worden om mensen te helpen niet om gestapo agent te gaan spelen shame, karma is a bitch ,jammer dat karma vaak zo langzaam werkt!!!! harte groet gisela en cornell podemos/ soevereinen nederland