Grijze Wolven in Arnhem: schaamteloos fascisme recht onder onze neuzen

Paternalistisch links racisme houdt de Grijze Wolven de hand boven het hoofd. Daardoor kunnen deze Turkse fascisten over de Nederlandse straten blijven marcheren. Het gebrek aan solidariteit van wit progressief Nederland met Nederlanders van linkse Turkse, Koerdische, Armeense en alevitische huize is bijzonder gênant. Waar dat toe leidt, was te zien tijdens het Arnhemse raadsdebat over het omstreden plaatselijke Turkse Festival, en tijdens dat festival en de bijbehorende optocht een paar dagen later.

Hier lees je alles wat we dit jaar schreven over de Grijze Wolven.

Als het gaat om het bestrijden van Turks extreem-rechts, de Grijze Wolven, dan vormen juist progressieve Nederlanders het grootste probleem. De progressieve Nederlanders zonder een achtergrond in Turkije, wel te verstaan. Met rechtse Nederlanders is het simpel, die zijn sowieso tegen alle Turken, net zoals ze tegen moslims, migranten en vluchtelingen zijn, kortom, tegen iedereen die niet-wit en ‘buitenlands’ is en hier woont. Veel witte progressieve Nederlanders doen helaas precies het omgekeerde: ze reageren enthousiast en kritiekloos op alles wat ‘buitenlands’ is: ze ‘genieten’ van al het eten, de andere culturen, de muziek en de gastvrijheid. Maar ook dat is een vorm van racisme, de paternalistische variant ervan. De progressieve witte Nederlanders luisteren niet echt naar de ‘buitenlanders’, doen er ook geen moeite voor, nemen hen niet serieus. Voor hen zijn de ‘buitenlanders’ allemaal eender, vaak een beetje zielig of juist trots, maar ze zouden geen linkse en rechtse en extreem-rechtse stromingen kennen zoals wij in Nederland. ‘Buitenlanders’ worden door hen gezien als culturele of zelfs ‘etnische’ groepen, die hier samen hun eigen soort eeuwenoude klompendansen mogen komen doen, alsof ze geen geschiedenis hebben doorgemaakt. Ze doen alsof de Turkse Nederlanders georganiseerd zijn op basis van het soort broodjes dat ze bakken, in plaats van op hele wezenlijke politieke verschillen. En de politieke strijd in Turkije is er een op leven en dood, vaak letterlijk, denk maar aan de Armeense genocide en de vele massamoorden en pogroms in de eeuw daarna. Maar voor progressieve witte Nederlanders moet het wel leuk blijven. Leuk voor het eten en eventueel de vakantie, maar ze willen niet verder kijken dan de bordkartonnen, vaak oriëntalistische fantasieën die ze op Turken en andere ‘volkeren’ projecteren.

Om niet verstoord te worden in hun multiculturele ‘anti-racistische’ fantasieën knijpen de witte progressieve Nederlanders hun ogen dicht zodra er bewijs op tafel komt over fascistische Turken. En als die bewijzen zich opstapelen, dan stoppen ze hun vingers in hun oren. Geconfronteerd met de stemmen en de verhalen van de linksen en de minderheden onder de ‘buitenlanders’ geven ze niet thuis. Dan kunnen ze niets anders meer uitbrengen dan dat het allemaal “moeilijk” en “ingewikkeld” is, en wachten ze stil tot de storm weer overgewaaid is. Deze opstelling maakt dat de Grijze Wolven zich in het volle zicht kunnen verstoppen en er grotendeels dezelfde repressieve praktijken op na kunnen houden als in het land van herkomst. De fascisten richten hun haat uitsluitend tegen groepen uit hun ‘eigen’ land, die dan ook voortdurend op eieren moeten lopen vanwege de dreiging van het fascistische geweld. Richting de witte progressieve Nederlanders spelen de fascisten daarentegen netjes de hen toebedachte eendimensionale culturele rollen. Ze organiseren ‘culturele’ festivals, en ze worden zelfs actief in de witte progressieve partijen. Verstoppen onder hun neuzen is tot nu toe de meest effectieve strategie gebleken voor de Grijze Wolven. En meedoen in de linkse partijen kan vast geen kwaad als het gaat om subsidies voor de ‘culturele’ verenigingen. En wanneer af en toe het masker even afvalt en er weer eens een Koerdisch of Armeens centrum aangevallen wordt, dan roepen witte progressieve Nederlanders dat er niet onderling geruzied moet worden, dat we lief moeten zijn voor elkaar, moeten ‘verbinden’, en dat we geen ‘buitenlandse’ conflicten moeten importeren. En dan zo snel mogelijk alles in de doofpot, want ze zouden eens onder ogen moeten zien dat het geen geruzie is, maar pure fascistische onderdrukking richting minderheden en linkse stromingen.

Vingers in de oren

De Grijze Wolven maken handig gebruik van het feit dat Nederlanders zonder een achtergrond in Turkije het Turks niet machtig zijn. Die hebben dus geen idee wat er werkelijk gebeurt. Daardoor kunnen Turkse fascisten openlijk hun gang gaan, en dat doen ze ook. Zo nodigden de Grijze Wolven voor het Arnhemse festival de haatzanger Ozan Manas uit die Armeniërs “het eeuwige zwijgen” op wil leggen. Zijn songteksten vormen een regelrechte bedreiging voor de Armeniërs in Nederland, maar daarnaast geven de fascisten met het uitnodigen van deze artiest ook een boodschap aan alle groepen die ze onderdrukken: pas op, we doen wat we willen en niemand houdt ons tegen! Ze pronken met hun schaamteloosheid. En precies daarom reageerden ze zo heftig in de Arnhemse gemeenteraad: de maskers die ze dragen richting witte progressieve Nederlanders werden voor even afgerukt. Ontkennen werkte alleen nog bij de meest goedgelovige witten. Die herhaalden – met de vingers in de oren – de mantra dat het bij de makers van de Grijze Wolven-gebaren tijdens de optocht ging om enkele elementen van buiten de stad en dat je hun gedrag niet voor de voeten kon werpen van die onschuldige Arnhemse organisatie. Voor de rest van de progressieve goegemeente speelden de fascisten de onschuldige multiculturele Turken die aangevallen werden door racisten. Maar ja, alle informatie die gebruikt werd in de raad kwam van ons, een linkse anti-fascistische organisatie met ook veel Turkse Nederlanders in de gelederen. En natuurlijk hebben de Turkse fascisten gelijk als het gaat om de PVV, die de ophef aangreep om hen aan te vallen als Turken en niet als de fascisten die ze zijn. En waren de Grijze Wolven werkelijk anti-racisten geweest, dan zouden ze ons op een bepaalde manier dankbaar geweest zijn, omdat wij hen serieus nemen en bestrijden, en hen niet paternalistisch behandelen als exotische culturele fenomenen.

Al zo’n twintig jaar bestrijden wij de Grijze Wolven en hebben we hen met enige regelmaat ontmaskerd. De afgelopen maanden hebben we de witte progressieve Nederlanders wat intensiever een kijkje in de Turkse fascistische keuken gegeven. En gezien de reacties in Arnhem moeten we daar de komende tijd maar flink mee doorgaan. Want liefst vergeten de witte progressieven alles zo snel mogelijk weer, zodat het niet hoeft te komen tot solidariteit met onderdrukte linkse en feministische Turkse, Koerdische, Armeense en alevitische Nederlanders. En juist daarom willen we hier nog even een aantal Grijze Wolven-uitingen tijdens het raadsdebat, het festival en de optocht voor het voetlicht brengen die de witte progressieve Nederlanders niet in de gaten hadden of liever niet wilden zien, maar die de slachtoffers van de fascisten de koude rillingen over de rug doen lopen.

Commentaren

Bij het tumultueuze Arnhemse raadsdebat van 20 juni over het Turks Festival zat de publieke tribune vol aanhangers van de lokale Grijze Wolven-afdeling. Een daarvan was Cuma Bagici die tot nu toe alle keren meeliep in de optocht, zo vertelde hij later in een kort interview in het AD. Bagici streamde drie stukken (I, II, III) van de raadsvergadering live op Facebook, waarbij de commentaren van hem en zijn vrienden goed hoorbaar zijn. Wij hebben enkele daarvan voor de niet-Turkstalige lezers vertaald. “Het zijn allemaal bastaards in deze zaal”, zeiden ze tegen elkaar. Over de PVV en de SP zei Bagici: “Die twee, die en die kale (bedoeld werd SP-raadslid Elfrink, red.), dat zijn een stelletje racisten. Oneerbiedige bastaards.” Hij noemde hen “de kale homo en die andere”. Elfrink moest het sowieso nogal ontgelden. “Ik zal je neuken, kale”, zei iemand anders. Van Beers van de Arnhemse Ouderen Partij vonden ze een “afgepeigerde oude lul“. “Als ik je te pakken krijg, zal ik je neuken”, zei Bagici over hem. Dat is een bekende manier van schelden in het Turks.

Tijdens de livestreams werd er op Facebook ook gereageerd door Bagici’s vrienden en volgers. Er werd flink gescholden op de raadsleden. “PKK-bastaards, ze doen wat ze willen”, schreef iemand. De raadsleden zouden oneervolle mannen zijn, wier vrouwen losbandig zijn en vreemd gaan (dürzü). Mensen zonder rein bloed die niet weten waar ze vandaan komen en besmet zijn door andere rassen (Kanı bozuk). Raadsleden werden uitgemaakt voor homo. “Echte mongool, deze kale jood”, schreef iemand. Ze hitsten elkaar op. Iemand schreef in reactie op verhalen in de raad over de lange arm van Ankara: “Broer Cuma, ik zou maar met je lange arm uithalen en ze een flinke klap geven.” Iemand anders: “Alle vijanden van de Turken zijn daar bij elkaar. Sla ze in elkaar.” En: “Neem dit op, zodat iedereen kan zien wie deze honden zijn.” Ook werd er verwezen naar de Turks-Nederlandse Doorbrakers. Die zouden landverraders zijn: “De lange arm van onszelf heeft voor hen goed werk gedaan.” Dreigende taal allemaal.

Denk

Bagici en zijn vrienden waren vanzelfsprekend enthousiast over het optreden van Yıldırım Usta, het raadslid van Denk Verenigd Arnhem dat het Turkse Festival zodanig agressief verdedigde dat de raadsvergadering werd stilgelegd. Usta is waarschijnlijk bij hen goed bekend, omdat raadsleden en Kamerleden van Denk regelmatig te gast zijn bij de Arnhemse Grijze Wolven-afdeling. “Bravo broer Yıldırım, je hebt het hen behoorlijk moeilijk gemaakt. Je hebt de racisten niet de kans gegeven om op hun kont te zitten. We prijzen ons gelukkig dat we op jou hebben gestemd. Moge Allah je helpen”, schreef er een. Bagici reageerde op de heftige taal van Usta over Lebensraum en Sicherheitsdienst: “Door het zo te zeggen neukt hij Nederlandse geschiedenis. Kijk hoe verward ze nu zijn! Onze Usta heeft ze vernederd en boos gemaakt. Hun zeven generaties hebben dit nu gevoeld. En nu heeft de voorzitter de zitting geschorst. Ze schamen zich voor hun eigen geschiedenis.”

Het Denk-raadslid voelde zich overduidelijk in deze dreigende fascistische kringen wel thuis, want hij volgde zelf tijdens de raadsvergadering ook Bagici’s livestreams en de commentaren erbij. Tijdens de schorsing begon hij zelfs mee te praten bij de commentaren. “We hebben geïntervenieerd, broeder Ugur. We hebben een vurige speech gehouden waardoor de voorzitter ons regelmatig moest onderbreken. Sommige partijen waren niet blij met onze speech. Ze zeiden dat ons taalgebruik agressief was. We kregen veel weerstand. Ze konden niet hebben dat we de waarheid vertelden. Vooral de SP en de PVV zijn helemaal geflipt toen we ze aanvielen. Wij zullen altijd de waarheid zeggen, met jullie steun.” Na de schorsing, toen hij weer spreektijd kreeg, zei hij laf tegen de raad dat hij nog experimenteerde met de toon.

Festival

Dan het festival zelf. Dat werd niet zo druk bezocht als de organisatoren vooraf hadden geroepen. Waarschijnlijk hebben ze de aantallen bezoekers van de vorige edities in de publiciteit ook flink overdreven, en we hopen dat onze onthullingen er ook een beetje aan hebben bijgedragen dat er deze keer zo weinig mensen op af kwamen. Dat zou logisch zijn, want wie wil er nu ongevraagd deel uitmaken van een fascistische propagandashow? Opmerkelijk was dat op vrijdag 22 juni bij de opening, tijdens het Nederlandse volkslied nota bene, al meteen het eerste Grijze Wolven-gebaar werd gemaakt. We laten ons door jullie niet tegenhouden, leek de fascist aan te willen geven met zijn intimiderende gebaar.

Het welkomstwoord werd gesproken door İbrahim Günay, de voorzitter van zowel het festival als de lokale Grijze Wolven-afdeling. Daarna was de beurt aan Ali Osman Tugrul, die taalles geeft aan kinderen van de Grijze Wolven-afdeling. Hij laat hen vooral ook het Grijze Wolven-gebaar oefenen, getuige de vele foto’s die daarvan in omloop zijn. Bij de opening mocht het klasje nationalistische teksten en liederen voordragen, waarvan de eerste al direct ging over het “wegschoppen” van de vijanden.

Voor zover we weten heeft de aangekondigde haatzanger Ozan Manas uiteindelijk niet opgetreden, maar deed zijn collega Gökhan Tekin wel zijn ding. Om hem was vooraf minder ophef, maar in 2017 werden vier concerten van hem in Oostenrijk afgelast wegens banden met de Grijze Wolven en racisme. In maart van dit jaar leverden de Groenen in Salzburg opnieuw scherpe kritiek op een gepland optreden van Tekin.

Optocht

Op zondag 24 juni vond de optocht plaats. Er was heel veel politie op de been. Agenten te voet, op fietsen, op motoren en stillen. Daarnaast was er een beveiligingsbedrijf ingehuurd en had de organisatie haar eigen ordedienst rondlopen. Men was bezorgd dat er tegendemonstranten zouden komen opdagen. De Telegraaf liet blijken een nog grotere hekel te hebben aan links dan aan Turken, want men koos volledig de kant van de organisatie in een artikel getiteld “Extra beveiliging bij Turks Festival Arnhem”. Wij hadden burgemeester Marcouch gevraagd om erop toe te zien dat er geen racistische en fascistische symbolen gebruikt zouden worden, en de organisatie had dat vervolgens braaf aan hem beloofd. Doorbraak-activisten waren tijdens de tocht onopvallend aanwezig om te monitoren. Wie wel opvielen, waren een man en zijn vrouw die er kennelijk niet Turks uitzagen. Ze werden op aanwijzing van de Grijze Wolven door de politie uit de optocht gehaald, ondervraagd en om id-bewijzen gevraagd. Zoals het goedgelovige progressieven betaamt, vonden ze dat helemaal niet erg en schreven ze er later zelfs een positief stuk over.

Aan het begin van de tocht bleek de militaire Mehter-band toch een vlag met een Grijze Wolf bij zich te hebben. Die werd op aandringen van de organisatie terug in hun bus gelegd. “Hulde”, schreef de journalist van De Gelderlander, die dat filmde en deelde via Twitter. Maar waarom zou je hulde brengen aan fascisten als ze een van hun symbolen noodgedwongen tijdelijk even opbergen, zo vroegen we hem. Worden ze daardoor minder fascistisch? En waarom nodigt een organisatie die beweert niets met zulke fascisten te maken te hebben dan toch een band uit die Grijze Wolven-vlaggen meezeult? De als progressief bekend staande journalist stond erop de organisatie tegenover ons te blijven verdedigen: “Band komt uit Amsterdam. Is 1 van hun 7 authentieke vlaggen. Uit tijd van Ottomaanse rijk. Vlag bestond dus al en is later overgenomen door Grijze Wolven. Toen ik er steeds achteraan liep, hebben ze hem maar opgeborgen. #verstandig gezien de commotie door oa jullie veroorzaakt.” Maar die vlag is daarmee niet onschuldig. Het is juist het militaire imperialistische aspect van het Ottomaanse rijk waar de Grijze Wolven mee dwepen. Daarbij: ook het hakenkruis heeft een oude (Indiase) oorsprong, maar dat symbool is in de twintigste eeuw gekaapt door de nazi’s en daardoor kun je er nu niet meer mee pronken, tenzij je zelf ook een nazi bent. Overigens werden de rode en groene vlag met de drie halve manen, eveneens Grijze Wolven-symbolen, wel ‘gewoon’ meegedragen voorop bij de optocht.

Een andere fotograaf legde vast dat er toch ook weer Grijze Wolven-gebaren zijn gemaakt. Waarop de stichting Turks Festival natuurlijk meteen weer het verhaal opdiste van de enkelingen van buiten. Zelf zouden ze niets weten van Grijze Wolven en een volkomen onafhankelijke stichting zijn. Abuzet Bozbıyık, de woordvoerder van de stichting, zei in een video van Omroep Gelderland over de optocht dat het om het festival voorop moest staan en “niet de andere bewegingen en groeperingen waar wij niet voor staan”. Grappig genoeg zien we vier seconden na zijn quote iemand van zijn ordedienst lopen in een hesje met daarop het logo van de Arnhemse Grijze Wolven-afdeling. Recht onder onze neuzen. Datzelfde hesje droegen alle mannen van de ordedienst, en dat was ook niet raar, want Bozbıyık is tevens bestuurslid van die afdeling (waar hij dus kennelijk tegelijkertijd wel en niet voor staat).

Behalve in Arnhem vinden er elk voorjaar in veel meer steden Grijze Wolven-festivals plaats. In april gingen de fascisten in Dordrecht en Tiel de straat op. En tijdens het afgelopen weekeinde waren er festivals in Harderwijk, Enschede, Utrecht en Rotterdam. En dan hebben we er vast nog wel een paar gemist. Veel werk aan de winkel voor anti-fascisten overal in het land.

Eric Krebbers
Ender Kaya