Grootmoeder doet boekje open over de behandeling van haar gekleurde kleinzoons

Ik heb twee dochters. De oudste is getrouwd met een blonde, blanke man. De jongste met een donkere man uit Ghana. Ik heb vier kleinzoons: twee blonde jongens en twee donkere jongens. Ik ben ontzettend trots op ze en hou zielsveel van ze. Maar mijn donkere jongens lopen tegen problemen aan die de blonde jongens totaal onbekend zijn. Om te beginnen de identiteitskaart: nooit kan mijn oudste donkere kleinzoon die vergeten, hij wordt geregeld aangehouden om die te laten zien. Wanneer? Nou gewoon op het station of als een agent daar zin in heeft. Hij heeft meerdere kopietjes van die identiteitskaart, want stel je voor dat hij hem kwijtraakt. Een paar uurtjes cel heb je zo te pakken. Het is een lieve, rustige, keurige jongeman, er is dus geen enkele reden voor, behalve zijn kleur. Eens werd hij op weg naar huis gevolgd door een politiewagen; toen hij eenmaal veilig thuis was, had mijn dochter nog de tijd om de politie te vragen wat er aan de hand was. Het antwoord was: ja, er wordt de laatste tijd in deze buurt zoveel ingebroken, dus u begrijpt… Mijn schoonzoon wordt natuurlijk ook vaak aangehouden om zijn papieren te laten zien. Dat hoort er gewoon bij! Mijn schoonzoon heeft al jaren de Nederlandse nationaliteit, al mijn kleinzoons zijn wat je noemt Hollandse Jongens. Maar al waren ze dat niet,dan nog doe je zoiets niet.

Greet Zonnenberg in Oma over haar brief die Nederland schokte (Joop.nl)