Haags protest laat zien hoe snel de verontwaardiging groeit over de uitbuitingspraktijken bij Lupi Coffee (beeldverslag)

Bijna zestig mensen deden gisteren in Den Haag mee aan een demonstratie tegen de uitbuitings– en intimidatiepraktijken bij de miniketen Lupi Coffee. Het protest eindigde vlakbij de Lupi-zaak op het Noordeinde, waar leden van de vakbond Horeca United eigenaar Hossein Akef de prijs voor de “uitbuiter van het jaar” wilden overhandigen. Maar die had zijn café voor de dag gesloten, waarmee zijn huidige werknemers een onverwachte vrije dag kregen (die, als het goed is, wel betaald wordt). Een dag eerder publiceerde het AD opnieuw een artikel over Akef, met nieuwe onthullingen over zijn misdragingen, dit keer in Leidschendam.

De aanhoudende negatieve publiciteit over het bedrijf zorgde er waarschijnlijk voor dat de opkomst van demonstranten twee zo hoog was als verwacht, zelfs op zo’n regenachtige zondag. Het protest begon met strijdbare en solidaire toespraken van Lesley Arp van de SP Den Haag, Tim de Boer van de Haagse Stadspartij, Harry Westerink van Doorbraak, en als belangrijkste natuurlijk van drie ex-Lupi-medewerkers zelf: Defne, Theodore en Niklas. Die laatste twee speeches kun je onderaan zien en nalezen.

De demonstratie begon bij het Haagse stadhuis, op het Spuiplein, en liep richting het plein aan het Noordeinde, voor de ingang van het koninklijke paleis. Onderweg zagen we her en der de oproepposters voor het protest hangen die eerder geplakt waren. Het mooie van een demonstratie van onderop is dat er zoveel ruimte is voor creativiteit van de deelnemers zelf. Gaandeweg de tocht werden er steeds meer leuzen bedacht. Zo hoorden we naast een oude bekende als “Hoe laat is het? Solidariteit” ook mooie nieuwe varianten op oude thema’s: “Boycot Lupi Coffee”, “Fuck Lupi Coffee”, “Baristas united wil never be defeated”. En deze wat langere was heel specifiek:

“Werk ik, word ik betaald.
Zo simpel is het!
Werk ik, word ik niet gepest.
Zo simpel is het!
Werk ik, poep ik in de wc.
Zo simpel is het!”

Van de burgemeester mocht de demonstratie niet voor de zaak langs, maar was het wel toegestaan om met een delegatie van tien mensen de prijs te gaan overhandigen. Het café bleek gesloten, maar de ophef voor de deur was er niet minder om. Enkele tientallen mensen toonden daar interesse in ons verhaal.

Op de dag voor het protest publiceerde het AD weer een artikel over de kroegbaas. “Gesjoemel met kaviaar-etiketten en uitbuiting van stagiairs: wie is de ogenschijnlijk ‘succesvolle’ Hossein Akef?”, luidt de titel. Er staat nieuwe informatie in over de onwettige “huisregels” die de caféuitbuiter annex kaviaarfraudeur oplegt aan zijn werkers, over zijn achterbakse manier van “concurrentie” met andere handelaren in kaviaar en over zijn intimiderende gedrag richting de buren van zijn zaak in Leidschendam, waar hij er een illegaal terras op na houdt.

“’Sinds hij drie jaar terug zijn zaak op de Damlaan opende is het één en al doffe ellende’, zegt Petra de Haas. Ze heeft samen met haar dochter een praktijk voor kinderen met autisme en gedragsproblemen, in het pand naast de Lupi-vestiging in Leidschendam. ‘Hij zette toch vaak een terras buiten en zette harde muziek op. Voor onze cliënten, voornamelijk gevoelige kinderen, was dat natuurlijk niet goed.’ Toen haar dochter verhaal ging halen ging het mis, vertelt ze. ‘Ze klopte aan en hij kwam dreigend en scheldend naar buiten stuiven. Mijn dochter, die bovendien gehandicapt is aan haar arm, moest snel terug rennen voor haar veiligheid. Het was niet de enige keer dat hij dit deed, hij heeft mijn dochter later ook nog uitgescholden. We hebben twee keer aangifte gedaan bij de politie en heel veel meldingen bij de gemeente, maar er is niks mee gebeurd’”, aldus het artikel.

Alle publiciteit over de strijd heeft er inmiddels voor gezorgd dat de aangesloten groep ex-werkers is toegenomen tot acht, en het valt te verwachten dat die nog verder zal groeien. Hieronder zie en lees je nog de twee toespraken.

Eric Krebbers

Toespraak van de voormalige Lupi Cofffee-werkers

Hello everyone. We are Defne, Theodore and Niklas. We are ex-workers at Lupi Coffee. There are three more people in our team that can’t be here today, and we are here with the Horeca United.

First of all we want to say thank you for everyone that’s here, who’s helping us, who’s supporting us, in our specific fight against Lupi Coffee, against the horrible working conditions there, also in general for better working conditions in horeca. We know that a lot of people experience a lot of shit. It’s just that mr. Akef does take things to a very high level and we definitely want to stop that. And we thank every one for supporting that.

I think that it’s important that we share some of his work ethics. I don’t know if you’ve seen it, but he has this whole forty thing list about him being a “lovetator”. So we want to share some of his advice:

“Always let the man finish!”
“Always remind the man of his success!”
“Only speak good and never ill of the man!” 

As you can see he has done quite the opposite against us, so we want to tell him that he should also treat us with the respect that he expects for himself.

One of the few ground rules we can agree on is: “have an intense kind of feeling for the man!” What kind of feeling is up to you. But if there is anything that we have ever learned from the big “lovetator” mr. Akef is to say “no”. So, we say “no” to:

We say “no” to being tricked into paying 290 euros for a mandatory barista course which turns out to be only trial days. Worse, we say “no” to paying 290 euros per each of the three trial days when you quit your job before six months. We say “no” to pay for working instead of getting paid. For mr. Akef 290 euros might be nothing, peanuts, but for us it’s a very important part of our salary, and we want it paid back. 

In general we say “no” to getting paid under minimum wage, it’s a right everyone should get.

We say “no” to cleaning after every workday for at least half an hour and not get paid for it. We say “no” to being threatened to not get paid for the day, because surprisingly the cleaning wasn’t perfect, because we weren’t getting paid for it.

We say “no” to that on every Sunday we have to use one-way cups and one-way dishes because mr. Akef wants to save money and hire only one person to work in a full shop on Sunday, and we produce a big and unnecessarily significant amount of waste. We say no to that.

We say “no” to not caring about any rule there is about underaged workers and letting them work by themselves for thirteen hours, until 9:30 pm at night.

We say “no” to a system of exploitation, and the way that he is only hiring internationals and underaged people, because internationals are struggling a lot to find jobs here, they don’t know the law, they don’t know any places to turn to, they don’t have any way to act against it. Underaged people are just cheap and badly paid, they might be too scared to stand up against it.

We say no to intimidation against baristas and any type of horeca worker. While we were fighting for our rights on the streets by flyering, mr. Akef took it upon himself to make some very nice posters about me and putting them all around my house, saying that I just came from Turkey, I’m down to do any type of work and I’m not afraid to get my hands dirty. We say “no” to this kind of intimidation and we want it to stop for everyone.

Last but not least, most import for us is like not say only “no” for us – I mean of course our campaign is also about to get our money back, that we deserve – but we wanna say “no” for everyone that is working at Lupi, that is going to get hired at Lupi, because it’s the system that continues. Every new person that has to pay 290 euros for a barista course, getting trapped into it. You have to imagine how many new people he’s hiring, how much money he’s making just from this barista course. And it’s a concept he wants to expand, he wants to make a franchise, he want to get bigger and bigger, so it is very important for us to stop this system and not to get like any new underaged person and new Dutch or international stuck in that trap. So we want to say “no” to that and thank you all for listening. Thank you.

Lupi ex-workers

De speech van Doorbraak-activist Harry Westerink

Fijn dat we met veel mensen zijn, en laten we er een mooie actie van maken, wat mij betreft.

Ik ben dus Harry en ik ben lid van de actiegroep Doorbraak. Doorbraak ondersteunt mensen in hun strijd tegen uitbuiting en onderdrukking, zoals flexhuurders, flexwerkers en baanlozen. Nadat Horeca United een campagne begon voor en met de zes ex-werkers van Lupi Coffee, die hier zijn en waar we het voor doen, waar we hier voor bij elkaar zijn, nadat dat was gebeurd, zijn wij vanuit Doorbraak al snel begonnen om mee te gaan doen met die campagne. We hebben geholpen met het uitdelen van flyers en we hebben via onze website en onze sociale media aandacht gegeven aan de strijd van de zes ex-werkers, de ex-barista’s van Lupi Coffee.

In de horeca zijn veel misstanden op de werkvloer. Er is onderbetaling, werkdruk, werkstress, beroerde arbeidsomstandigheden, disciplinering. De werkers in de horeca staan onder zware druk. Maar ze vechten terug, zoals we zien bij de zes ex-werkers van Lupi Coffee, en het is van groot belang om die strijd te steunen.

Wat de ex-werkers bij Lupi Coffee hebben meegemaakt, dat maakt deel uit van uitbuitingspraktijken die we overal op de werkvloer tegenkomen, met name bij flexwerk. Werkers worden gedwongen om onbetaald te werken, ze krijgen niet het loon waar ze recht op hebben, ze moeten zelf betalen voor cursussen die in feite gewoon werk zijn – wat dus betekent dat je moet betalen om te mogen werken – ze moeten hun grenzeloze loyaliteit naar de bazen toe laten zien, ze moeten zich bewijzen door zich uit de naad te werken, ze moeten braaf en trouw en gedienstig zijn, en ze worden geconfronteerd met repressie, intimidatie en discriminatie. Dat soort dingen dus.

Maar er is ook een andere kant. Werkers hebben arbeidsrechten, ze verdienen respect en ze laten niet over zich heen lopen. Ze staan op, eisen een leefbaar loon en goede arbeidsomstandigheden. Om die strijd te kunnen voeren is het voor werkers noodzakelijk om zich te organiseren. Doorbraak steunt vormen van organisatie die van onderaf plaatsvinden. Je kunt zeggen: dat is DIY, Do It Yourself-organisatie, met een horizontale en basisdemocratische structuur. Want alleen samen kunnen we winnen, alleen samen bouwen we tegenmacht op en kunnen we de overmacht van bazen breken. En dat is hard nodig.

Eendracht maakt macht, noemde men dat vroeger al. En dat geldt nu nog steeds. Zeker als gevestigde belangenbehartigers, zoals de grote vakbond FNV zeg maar, zolang die dan te weinig steun geven aan dit soort werkers, werkers die het dus juist keihard nodig hebben dat die steun er is. Zeker dan moeten de werkers en hun bondgenoten het zelf gaan doen. En dat doen ze ook, ze doen het ook zelf! Dat laten de ex-werkers van Lupi Coffee zien, dat laat Horeca United zien, de DIY-vakbond die in het gat springt wat de FNV laat vallen. Een groot gat is dat helaas, wat de FNV laat vallen. En in die strijd van onderop moeten we vertrouwen op eigen kracht, moeten we geloof hebben in eigen kunnen. En dat hebben we ook. Dat laat deze demonstratie zien, dat laat de moed en de kracht van de ex-werkers zien. Wat mij betreft: we hebben een strijd te winnen. En dus laten we ervoor gaan, voor die strijd! Dank je wel!

Harry Westerink