Het herstel dat nooit kwam

En tenslotte over de economische groei, die door elke regering als panacee wordt beschouwd voor de maatschappelijke problemen. Het zijn niet de minste economen die momenteel stellen dat de periode van eindeloze groei echt voorbij is. Deze crisis toont het meer dan ooit aan. De input voor de economie zoals die momenteel bedreven wordt, is gewoon te duur. Grondstoffen zijn schaars aan het worden, fossiele brandstoffen vooraan, en elk ‘herstel’ van de economie voert onherroepelijk tot nieuwe pieken in de prijzen van grondstoffen, brandstoffen en voedselprijzen. Een wrange grap is dan ook dat er maar een ding erger is dan de huidige crisis, namelijk het einde daarvan, waarna de economische ontwikkeling weer als vanouds op gang zou komen. Dat zou onmiddellijk leiden tot een nieuwe voedselprijzencrisis (zoals we die in 2007 zagen voordat de crisis uitbrak) en piekende olieprijzen, waardoor er weer een nieuwe crisis zou ontstaan. Het enige beleid dat tot structurele oplossing zou kunnen leiden, zou dan ook drastisch moeten breken met het groeidenken, serieus zaken moeten maken met een alternatieve energiepolitiek en voedselzekerheid centraal moeten stellen.

Kees Stad in Het herstel dat nooit kwam (Globalinfo)