Hypocrisie over “Marokkaanse spionage”

Het CDA heeft voor deze week een spoeddebat aangevraagd naar aanleiding van "verontrustende berichten dat de Marokkaanse overheid op allerlei manieren invloed en druk probeert uit te oefenen op in Nederland wonende Marokkanen". Dat naar aanleiding van de "Marokkaanse spion" bij de politie van Rotterdam. Deze tot voor kort als "geïntegreerd" bejubelde smeris werd ontslagen op gezag van geheim gehouden informatie van de AIVD. De plotselinge ophef over "Marokkaanse spionnen" zit boordevol hypocrisie. Minister Verhagen (CDA) en het CDA-keffertje Sybrand van Haarsma Buma doen alsof er iets nieuws en schokkends onder de zon is, waar zij zich als rechtschapen Nederlanders tegen verweren. De werkelijkheid is anders.

De vorige Marokkaanse koning, Hassan II, voerde een schrikbewind tegen linkse opponenten, van wie er velen in de jaren 70 als arbeidsmigrant naar Nederland vluchtten. Om zoveel mogelijk Marokkanen in Nederland onder de invloed van de koning te houden werden de Amicales opgericht, die opereerden als culturele vereniging. Linkse Marokkanen werden door hen bespioneerd en aangevallen. Samen met anti-fascistisch links vochten de linkse Marokkanen terug, onder meer verenigd in het Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland (KMAN). Regelmatig werden zij bij deze acties lastiggevallen door Nederlandse overheidsdienaren uit CDA-regeringen. Nederland heeft daarvoor zeker twee redenen. Niet alleen zijn linkse ideeën onder de arbeiders ongewenst voor de BV Nederland, ook een goede band met het Marokkaanse koningshuis – ook al schond het op grote schaal mensenrechten – is belangrijk vanwege grondstoffen, met name fosfaat. Dat haalt Marokko vooral uit de bezette gebieden in de Westelijke Sahara, waar de bevrijdingsbeweging Polisario met groot militair vertoon onder de duim wordt gehouden. Met instemming van het CDA, dat met wat mitsen en maren Hassan II toch vooral als bondgenoot zag tegen het communisme.

In de tegenwoordig soms zo verfoeide jaren 80 braken linkse actievoerders in bij het Marokkaanse consulaat in Amsterdam om bewijzen te vinden van de banden tussen de Amicales en de koning. En die vonden ze inderdaad. In documenten was onmiskenbaar vastgelegd hoe de Amicales te werk moesten gaan tegen ongehoorzame linkse Marokkanen in Nederland. Het CDA, als hoeksteen van de BV Nederland, sprak destijds schande van de inbraak, maar roept nu zelf om maatregelen. En passant "de Marokkanen", en nu met name "de succesvolle" met hogere posities, weer eens in het verdomhoekje plaatsend. Tweede Kamerleden met een Marokkaanse achtergrond werden door Den Haag Vandaag bevraagd of ze spioneren, of dat ze daar misschien voor benaderd zijn door de Marokkaanse overheid. Een gotspe. Alleen al omdat deze Kamerleden juist bij wat linksere partijen actief zijn (GroenLinks en PvdA), en links niet veel op heeft met de Marokkaanse koning (ook al is de huidige, Mohammed VI, wel wat liberaler dan zijn vader). Ook de Berber-achtergrond van bijvoorbeeld Naima Azough (GroenLinks) zal haar zeker niet automatisch een band geven met de Arabische dominantie die onder meer uit het koningshuis blijkt. Maar het ergste is misschien wel dat ze zo bevraagd wordt alsof ze een Marokkaanse spion is, terwijl ze bijna haar hele leven in Nederland woont.
 
Deze spionage-hype draait uiteindelijk om de vraag naar "de integratie" van Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond. De koning wil hen binden aan Marokko, want naar schatting zo'n 10 procent van het Marokkaanse BNP wordt bijeengewerkt door migranten in met name West-Europa. De BV Nederland wilde lang dat Marokkanen in Nederland terugkeerden naar Marokko. Maar de laatste tijd willen regeringen dat ze "integreren" en hardwerkende modelburgers worden. Migranten, vluchtelingen en hun kinderen vormen op de een of andere manier een probleem voor regeringen, en misschien zelfs een gevaar, omdat ze zich niet volledig willen binden aan één staat en zich in die zin onafhankelijk opstellen. Ook vormen ze een klasse op zich, voor de rijke landen onmisbaar om lagelonen-banen op te vullen, en voor de arme landen onmisbaar om financieel te overleven. Staten bakkeleien daarom over wie deze mensen cultureel mag indoctrineren en beheersen. Maar dat ze goed moeten "integreren" in de arbeidsmarkt en zich nuttig moeten maken voor de bazen, daarover zijn alle staten het eens. Net zoals ze het erover eens zijn dát ze onder controle gehouden moeten worden. Want op onafhankelijke bevolkingsgroepen, of zelfs bewegingen van onderop, zit vanzelfsprekend geen staat of regering te wachten.