Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

In de linkse, hoogopgeleide Amsterdamse bubbel waarin ik me bevind, is inclusief taalgebruik een groot goed. Maar het woord tokkie komt nog veel voor: Een luidruchtige buurman in Amsterdam-Noord: “echt zo’n sociale huur-tokkie”. Een bezoek aan een braderie in Oost-Groningen: “in dit dorp wonen alleen maar tokkies, geen idee dat dat echt bestond”. Een afwijkend, door wantrouwen gevoed politiek standpunt: “niemand vindt dat toch? Ja, alleen van die tokkies”. Is het niet opvallend dat we inclusiviteit heel belangrijk vinden, maar het tegelijkertijd blijkbaar nodig vinden om een deel van de bevolking weg te zetten als tokkie? In “How I Met Your Mother” probeert Ted Mosby vrouwen te versieren in de trein naar New Jersey. Hij denkt dat het makkelijk zal zijn. De vrouwen dragen zware make-up en grote oorringen. Elke keer dat hij met iemand in gesprek gaat, eindigt het ermee dat de vrouw haar drankje in zijn gezicht gooit: “Ya think ya better than me?” Het druipende gezicht van Ted Mosby doet me denken aan iets dat ik in het kunstonderwijs op mijn middelbare school leerde: dat er onderscheid bestaat tussen high culture en low culture. Waar de grens precies ligt, is me nooit duidelijk geworden, maar het is in elk geval zo dat The Kardashians en het AquaMundo zwemparadijs in Center Parks lage cultuur zijn, terwijl het Rijksmuseum en reisseries van de VPRO onder hoge cultuur worden geschaard. Ted Mosby is high culture en de vrouwen in de trein naar New Jersey low culture. Hoge cultuur nemen we serieus en lage cultuur is iets waar je mensen om kunt uitlachen. Wie zich onder de liefhebbers van hoge cultuur schaart, vindt onbewust vaak ook dat dit lage cultuur uitsluit: áls je al naar The Kardashians kijkt, de achterklappagina van NU.nl leest of graag Ronnie Flex luistert, dan geef je dit slechts besmuikt toe en heet het een guilty pleasure. Schuldig plezier. Maar waarom zou ik het een trots moeten uitdragen en me voor het ander moeten schamen?

Anne Schepers in Ik wil het woord tokkie nooit meer horen (Hardhoofd.com)