Inburgeren in een land dat niet bestaat
Allereerst valt op dat er in het officiële oefenexamen KNM geen sprake is van een multiculturele samenleving. Van notulist tot politicus: Nederlanders worden vrijwel altijd wit afgebeeld. Mocht een nieuwkomer de ambitie hebben om bijvoorbeeld huisarts te worden, dan wordt die direct de kop ingedrukt. De afbeeldingen benadrukken dat je als nieuwkomer te gast bent, en niets zult bereiken. Onterecht, want in Nederland anno 2018 heeft zo’n 20 tot 30 procent van de geneeskundestudenten een niet-Nederlandse achtergrond. Als we al iemand met een migratieachtergrond in beeld zien tijdens het oefenexamen, wordt met die figuur de inburgeraar bedoeld. Om wie we vooral kunnen lachen, omdat deze nog niet goed begrijpt hoe Nederland werkt. Genderrollen en beroepen zijn in het officiële KNM-oefenexamen ook behoorlijk verouderd. De vrouw ondersteunt als receptioniste of secretaresse de man in zijn werkzaamheden als directeur, arts of tandarts, en wordt zelf slechts bij uitzondering in hoge functies afgebeeld. Hoewel we de vrouw vaker met de kinderen zien dan de man, lijkt de zorg gelukkig ook onder zíjn verantwoordelijkheid te vallen. Het huishouden daarentegen komt op de vrouw neer; er is nergens een foto te bekennen van een man met een wc-borstel of stofzuiger in de hand. Van homoseksuele of transgender personen is in de officiële oefenexamens geen sprake. Dit kan toch moeilijk de bedoeling zijn, aangezien minister Koolmees in 2017 nog publieke kritiek leverde op anti-homogeweld door op een maandagochtend hand in hand met Alexander Pechtold naar het formatieoverleg te lopen. De afbeeldingen uit het oefenexamen, zoals getoond in dit artikel, zijn een deuk in het Nederlandse imago als vrijdenkend land, en een klap in het gezicht voor een ieder die de afgelopen vijftig jaar heeft gestreden voor gelijke rechten en acceptatie van de LHBTQiA-community. In dit Nederland, waar witte mannen de baas spelen en vrijheid van liefde nog niet geaccepteerd is, zou ik dan ook niet willen wonen.
Arieke van Liere in Inburgeren in een land dat niet bestaat (Oneworld)
(“Inburgeren in een land dat niet bestaat”)
Werkelijk subliem aangewezen.
Het is mij onduidelijk of de bedoeling van het auteur is om direct aan te wijzen waarom “de integratie” tegenvalt, heeft ze precies het midden van het integratieproblematiek met haar pijl getroffen.
“Integratie” als begrip in de Nederlandse media- en sociale ruimtes is gebleken niets anders te betreffen dan een populistisch kreet bedoeld om de onderbuikgevoelens van ultrarechtse kiezers over hun denkbeeldige tevens imaginaire land uit hun koloniaal gevormde psyche te mogen ondersteunen.
Dergelijke voorbeeld-land bestaat niet behalve in de exclusieve denkbeeld van de bevoorrechte dragers ervan die eigenlijk horen in de moderne tijden te gaan integreren. Ze hebben het nog niet door dat degene die over “integratie” roepen degenen zijn die horen in te spannen om te gaan integreren.