De inburgeringscurse

“Inburgering” is geen neutraal woord, maar een zeer ideologisch geladen begrip. Het verwijst naar het proces waarbij nieuwe en al lang aanwezige migranten en vluchtelingen door de overheid gekneed worden tot brave en bruikbare staatsburgers. Moderne staten ontlenen hun bestaansrecht onder meer aan hun pamperen van het kapitaal met een bevolking van werknemers waaraan zoveel mogelijk te verdienen valt, en die bij werkloosheid, ziekte of ouderdom zo weinig mogelijk kosten. Via het stellen van inburgeringseisen wil de overheid proberen om onbruikbare nieuwkomers te weren en uit te sluiten, en reeds aanwezige migranten, vluchtelingen en andere “niet-westerse allochtonen” te disciplineren, vooral met het oog dus op de behoeften van de arbeidsmarkt. “Niet-westerse allochtonen” zouden zich daarbij moeten aanpassen aan “de Nederlandse cultuur”. Maar die bestaat helemaal niet. Wel bestaat er een reeks conservatieve en liberale normen en waarden die men wil opleggen aan “de allochtonen”, en vanzelfsprekend ook aan onvoldoende aangepaste “autochtonen”. Het gaat daarbij om een cultuur van arbeidsethos en consumentisme, van gezinsdenken, individualisme en eigen verantwoordelijkheid, en van polderen en gehoorzaamheid aan de autoriteiten. Onderstaande drie filmpjes illustreren dit allemaal op een bijzonder grappige manier.

Eric Krebbers over drie filmpjes getiteld “Inburgeringscurse” van Philip Walkate (YouTube)