Inleidingen over anarchisme voor enigszins geletterde mensen
Het woord “anarchisme” en de aanduiding “anarchisten” voor veelal ultra-rechts schorremorrie dat aan brandstichting, plundering en nachtelijke samenscholing tegen coronapreventie doet, waren nog steeds rond. Ik heb al eerder geschreven dat dit puur te kwader trouw gebeurt en ik zie geen reden dit in te trekken. Hetzelfde geldt voor “marxisme” en eigenlijk inmiddels voor de algemene aanduidingen “links” of “extreem-links”. Als het aan de opiniebouwers ligt die in de media vrij spel hebben, is de VVD “links” en D66 “ultra-links”. Wie dit niet tegenspreekt (en zelfs woordvoerders van die partijen laten het na), is te kwader trouw, klaar. En intellectueel lui, zoals Mathijs van de Sande grootmoedig stelt, ik geloof het niet. Intellectueel en Nederlandse politiek, het hoort al tientallen jaren niet (meer) bij elkaar. De laatste intellectueel van de Nederlandse politiek van de afgelopen decennia was Voorhoeve, en men ziet wat er van gekomen is. De lijst van Van de Sande treft mij als wel zeer Engelstalig gericht. Dat “het anarchisme” als een Europees (en dan in de wijde zin, inclusief Noord- en Zuid-Amerika) fenomeen wordt gezien is al naar genoeg, maar om het tot een taalgebied te beperken gaat mij al helemaal te ver. Als vrucht van eindeloze onderwijsvernieuwingen, die uiteraard altijd als verbeteringen zijn gepresenteerd, mag men in Nederland geen kennis van een andere vreemde taal verwachten dan Engels. Hoe dierbaar het Engels en Groot-Brittannië mij ook zijn (ben getrouwd met een Engelse, zo goed?), ik vind het te beperkend. Wat meer inleiding ook in andere talen dus.
Arnold J. van der Kluft in Inleidingen over anarchisme voor enigszins geletterde mensen (Krapuul.nl)
Beste Arnold,
Er zitten leuke titels bij je aanvulling, maar als je echt kritiek wilt geven op ‘beperkingen’, zou ik wat verder gaan dan alleen ’taalgebied’ te benoemen… Het is jammer dat mensen alleen aan Emma Goldman denken als ze aan vrouwen en anarchisme denken bijvoorbeeld (maar gelukkig noem je ook Maia Ramnath’s; decolonizing anarchism en noem je ook een niet wit schrijvers koppel: Sam Mbah en I.E. Igariwey, maar of deze laatste nou echt een goed boek is..). Ik zou je lijstje (en het witte europese mannen lijstje van Mathijs) dus willen aanvullen met wat andere titels om het lijstje nog wat ‘minder beperkt’ te maken. Misschien dat je denkt, ja maar dat zijn lang niet allemaal ‘intro’s tot anarchisme’ of ’theorie boeken’. En dat klopt vast: anarchisme, ben je vast met me eens, is in verschillende vormen te vinden en boeken over anarchisme hoeven dus niet altijd holisme en compleetheid na te streven, dat is toch nooit mogelijk laten ook de witte europese mannen boeken zien. Hier volgen dus wat andere aanvullingen:
– Queering Anarchism: Addressing and Undressing Power and Desire – Verschillende auteurs
– As Black as Resistance – Zoe Samudzi
– A Lifelong Anarchist! Selected Words and Writings of Lucy Parsons – Lucy Parsons
– Exquisite Rebel: The Essays of Voltairine de Cleyre-Anarchist, Feminist, Genius – Voltairine de Cleyre
– Quite Rumours: An Anarcha-Feminist Reader – Verschillende auteurs
– Captive Genders: Trans Embodiment and the Prison Industrial Complex- Verschillende auteurs
– Anarchism and the Black Revolution – Lorenzo Kom’Boa Ervin
sorry, heb geen zin meer om meer te bedenken. Er is in ieder geval genoeg te ontdekken, en tsja, helaas zijn ze allemaal in het Engels, daar heb je een goed punt…
Iedere aanvulling is uiteraard welkom, mijn geïllustreerde aanvulling op de lijst van Mathijs van de Sande was juist bedoeld om buiten de Noord-“Amerikaanse” paden te treden. Ik kon al meteen na plaatsen bedenken wie en wat ik niet opgenomen had maar er waren alleen al technische grenzen.
Het hangt van Doorbraak af of zij hier verder een kettingsprookje van willen maken…