Iran: naar nieuwe ronde opstandigheid?

The Guardian kwam op 1 december met een uitgebreide reconstructie van de gang van zaken in de stad Shiraz. Daar had de opstand een enorme kracht ontwikkeld. Mensen hadden uit protest de weg geblokkeerd met auto’s, na een oproep daartoe door een protesterende vrouw. Aanvankelijk waren de protesten vreedzaam; de politie kreeg zelfs bloemen van betogers. Later traden veiligheidstroepen op met traangas en richtten betogers vernielingen aan. Mensen begonnen zich tegen de politiemacht te verdedigen, de politie sloeg en opende het vuur, betogers vielen een politiebureau aan, dat later naar verluidt in de fik ging. In de wijk Sabra waren de acties omvangrijk. “Betogers lijken Sabra het grootste deel van het weekend onder controle te hebben gehad. Op zondag 17 november lijken demonstranten het kantoor van de senior-imam in het gebied in brand gestoken te hebben, een rechtstreekse aanval op het clericale establishment van het land.” Dat was niet alles: “Een activist in Shiraz schatte dat tachtig bankfilialen en zeven benzinepompen in brand waren gestoken, verspreid over de stad.” Een betrokkene vertelde: “Twee dagen lang was Shiraz in handen van de mensen, maar er gebeurde niets slechts. Het was zoiets groots dat mensen de controle hadden over de stad. Ik kon zien hoe het land er uit zou zien als we de macht zouden overnemen.” “We”: niet partij zus of leider zo, maar de bevolking zelf. Dat was waar de opstand heen ging, en voor het regime een dodelijk gevaar. Veiligheidstroepen heroverden de stad, onder meer door vanuit helikopters het vuur te openen. Het aantal doden was zestig in Shiraz zelf, negen in Sabra. Het betreffende artikel noemde trouwens alweer hogere aantallen demonstranten en arrestanten dan Aljazeera eerder. “Iraanse functionarissen schatten dat 200.000 mensen betrokken waren bij de protesten en rellen, die leidden tot 7.000 arrestaties en, volgens sommige schattingen, het dodelijkste antwoord ooit van het regime op demonstraties.” Zowel de protesten als de repressie in Iran leidden trouwens maar tot weinig reactie van linkse en radicale mensen. Het blijkt in onze kringen kennelijk weer eens te moeilijk om het op te nemen voor een opstand en tegen een bewind, waar dat bewind zelf in conflict is met de Verenigde Staten. Triest en schadelijk is het. En het dient te veranderen. Intussen kan het dodental in Iran veel verder naar boven worden bijgesteld. Waar Amnesty het later op 304 doden hield, daar komen drie bronnen van binnen het bewind zelf met een cijfer van 1.500 doden.

Peter Storm in Iran: naar nieuwe ronde opstandigheid? (Peterstormt.nl)