Dát is dus hoe politieke verandering eruit ziet. Deal with it

Dit is nu hoe politieke verandering eruit ziet. Een kleine groep mensen zet iets op de agenda – iets dat hen direct aangaat, maar waarvoor de rest van de samenleving geen oog heeft. Ze worden verguisd, bespot en vernederd, bedreigd, opgepakt of zelfs mishandeld. Maar ze vinden ook bondgenoten in de strijd, en zetten door. En dan, langzaam, beginnen steeds meer mensen hun mening te herzien. Beetje bij beetje vestigt een nieuw idee zich in het collectief bewustzijn. Hebben we het dan toch mis gehad? Moet er dan toch niet iets veranderen? En ook: wat zegt deze specifieke kwestie, die hier nu op tafel ligt, eigenlijk over onze samenleving als geheel? Staat het niet symbool voor veel grotere, meer omvattende sociale misstanden? Natuurlijk gaat zo’n proces gepaard met polarisering en hoogoplopende conflicten, en ook in dit geval zullen er zeker mensen zijn die zich stijfkoppig tegen verandering blijven verzetten. En zelfs al worden er uiteindelijk kleine stapjes vooruit gemaakt, dan nog ligt er een hele, hele lange weg voor ons. ‘Zwarte Piet’ is immers maar een symptoom voor een veel groter, meer omvattend probleem. Maar ik heb veel bewondering voor de mensen die dit proces in werking hebben gezet, en die met tomeloze durf, overtuiging – en soms ook met gevaar voor leven en welzijn – blijven vechten tegen systemisch racisme. Ik vermoed dat het overgrote en leidende, Afro/Caribische deel van deze beweging haar engagement nooit als een keuze heeft ervaren. Voor hen was het in eerste instantie een kwestie van zelfverdediging. En nu zijn ze langzaam aan het winnen, in weerwil van een steeds verder krimpende meerderheid. Dát is dus hoe politieke verandering eruit ziet. Deal with it.

Mathijs van de Sande over Ook verslaggever Dolores Leeuwin verlaat Sinterklaasjournaal: “Ik sta er niet meer achter” (Joop)