Jeanette Chedda van Feminists Against Ableism: “Disability rights are human rights!” (video)

Geplaatst op door

De speech van Jeanette Chedda van Feminists Against Ableism, afgelopen zondag bij de 1 mei-viering in Utrecht.

Asalamalaikum beautiful people. Zijn we weer, hè? Eerlijk, echt geen zin in, maar ja.. Even een applaus voor jezelf, want je kon overal zijn op dit moment, maar jij koos ervoor om hier te zijn.

Dan wil ik graag ook even een applaus voor jezelf, want wat een gemeenteraadsverkiezingen, zeg. BIJ1 in de raad. Utrecht is ook van jou! Utrecht is ook van mij. Applaus voor Stevie Jane

Na ja, niet van mij, want ik woon in Delft.

Mijn naam is Jeanette Chedda en ik ben hier namens Feminists Against Ableism. Wie kent dit collectief? Even een applaus, dank je wel. En dan wil ik eigenlijk gelijk iets vragen: dat ik hier weer sta vandaag, is helaas nog bijzonder. Het disability-perspectief mist helaas nog veel te vaak op demo’s. Ik hoor altijd: intersectioneel dit, intersectioneel dat, maar als je mensen vraagt over disability rights, dan is het stil. Dus om ruimte te maken voor dit disability-perspectief wil ik je vragen om straks tijdens mijn speech foto’s te maken, eventueel filmpjes, en die te posten op je Instagram-story en dan Feminists Against Ableism, Slaapkameractivist en mij te taggen. Zo help je ruimte te maken voor ons perspectief. Ik droom namelijk van de dag dat ik dit niet meer hoef te doen. Gaat dat lukken? Beloofd?

Want disability rights are human rights! Disability rights are human rights.

Deze speech is samen geschreven met my dear friend: Jacquie Davis. Hen kan hier niet zijn vandaag. Want ja, we zitten nog in een pandemie, maar we doen alsof het voorbij is. Ik wil graag ook even een moment voor de mensen die al meer dan 2,5 jaar binnen zitten. Weet je dat? Hier zijn vandaag is een privilege.

Dan even naar waarom we hier zijn vandaag. Dank je wel voor het schrijven van deze speech, Jacquie.

Ben je er klaar voor?

De meeste werkgevers nemen geen gehandicapte mensen aan. Niet alleen denken ze dat gehandicapte werknemers luier zijn en minder hard werken dan andere werknemers, ook willen ze niet voorzien in de basis toegankelijkheid van de werknemers. Ze vinden ons te duur en NIET de moeite waard. Wie denk je dat ze bij gelijke geschiktheid aan gaan nemen? Niet de gehandicapte moslima van kleur.

Als een resultaat van dit stigma gebeuren er twee dingen: Nummer 1 is dat wanneer we wel worden aangenomen de arbeidsomstandigheden voor ons vaak veel steken laten vallen. De toegankelijkheid die we nodig hebben en recht op hebben, komt er niet of gebrekkig, en er wordt geen rekening gehouden met onze lichamen. Daarnaast worden gehandicapte mensen in vergelijking met de rest van de bevolking flink onderbetaald. Ja, de loonkloof is real. Tussen non disabled, able bodied people and disabled people.

Het tweede ding is dat we eigenlijk nooit of amper van een uitkering af kunnen komen. Gehandicapte mensen worden geforceerd om in armoede te leven. Je kunt niet rondkomen met een uitkering. Je hebt dan niet genoeg geld om goed te voorzien in je medische zorg, etc. En door dit cirkeltje de hele tijd van in armoede leven, kom je er amper ooit uit. Wat dacht je van de kostendelersnorm, daardoor kunnen veel gehandicapte mensen niet eens trouwen of samenwonen omdat ze afhankelijk worden gemaakt van een ander. Hallo marriage equality?? Disability rights are human rights.

Weet je wat ik graag zou zien? Wat Jacquie graag zou zien? Wat Feminists Against Ableism graag zou zien? Wat disabled people graag zouden zien?

Dat niet gehandicapte mensen, non disabled people, able bodied people meer fuks zouden geven om onze human rights. Niet alleen omdat jullie meer om onze rechten moeten geven. Niet alleen omdat niet gehandicapt zijn een tijdelijke staat is, en iedereen gehandicapt kan worden. Maar ook omdat de geforceerde armoede van gehandicapte mensen direct effect heeft op de arbeidsomstandigheden van de complete bevolking. Say what??? Ik herhaal het nog een keer: de geforceerde armoede van gehandicapte mensen direct effect heeft op de arbeidsomstandigheden van de complete bevolking. Ik zal uitleggen wat ik bedoel:

Kapitalisme werkt het beste als er werkloosheid is. Zo tussen de vier en zeven procent totaal. Als de vraag naar werkers tenslotte groter wordt dan dat er werkers zijn, zijn we in een positie om onze arbeidssituatie te verbeteren en dat willen ze niet. Elke keer wanneer de werkloosheid te laag wordt, worden regels rondom arbeidsongeschiktheid aangescherpt, zo dat gehandicapte mensen die niet kunnen werken door disability onder werkloosheid regels gaan vallen. Kapitalisme gebruikt dus gehandicapte mensen om het systeem in stand te houden.

Wat kapitalisme ook doet, via propaganda, is mythes en kaolo problematische takes in stand houden over gehandicapte mensen en werkloze mensen. Namelijk dat mensen frauderen. Dat ze lui zijn en niet willen werken. Dat we teveel kosten. Dat we onze hand omhoog houden. Dat we hella veel geld krijgen? Of dat we profiteren. De armoede wordt gelegitimeerd, geïndoctrineerd en men vindt dat de systemen als bijstand en UWV wel goed zijn zoals ze zijn. Want wat ben je eigenlijk waard als je niet zorgt voor arbeidskapitaal? Fak Arbeidskapitaal boven meNs.

Okay, terug naar armoede. Armoede zorgt voor een reële angst onder werknemers om gehandicapt of werkloos te worden. In de basis is het ontoereikende vangnet een product van de kapitalisten om de volledige controle te houden over wat ze doen met de productiemiddelen. Als werknemers een sociaal vangnet zouden krijgen dat hen voldoende beschermd voor werkloosheid, ziekte, handicap en ouderdom, zouden arbeiders een sterkere positie krijgen om over hun arbeidsvoorwaarden te onderhandelen. Angst voor armoede weerhoudt hen ervan dit te doen. Het kapot maken van sociale vangnetten en uitkeringen is dus ook om werknemers in een moeilijkere positie te houden. Tijdens een pandemie waarin veel mensen ineens plotsklaps gehandicapt worden is dit extra zorgelijk en wordt dit probleem alleen maar groter.

Want waar we aan de ene kant zien dat veel minder mensen de slechte arbeidsomstandigheden accepteren nu ze zagen in de pandemie dat het anders kan, zien we aan de andere kant dus een start van de verdere afbraak van de sociale vangnetten, en als deze trend doorzet verslechtert de positie van werknemers. En nu de overheid koos voor een “laat het virus maar los gaan”-strategie, gaat dit probleem veel groter worden, want een op de vier mensen die covid krijgen herstelt niet. Ik herhaal het maar even: een op de vier mensen die covid krijgen herstelt niet.

Om je te laten testen bij de GGD is voor bijna iedereen, zelfs de meeste gehandicapte mensen, heel lastig. Je kunt je wel laten testen, maar het beleid is nu: actief afraden. Het nadeel van dat je geen GGD-test hebt gehad, is dat je niet kunt bewijzen dat je covid heb gehad. Mensen die nu ziek worden en niet meer kunnen werken gaan problemen krijgen met de aanvraag voor arbeidsongeschiktheid bij UWV en belanden waarschijnlijk in de bijstand. Elke nieuwe gehandicapte persoon daar laat de werkloosheid stijgen en bemoeilijkt de kans om te vechten voor betere arbeidsomstandigheden voor werknemers.

Daarom is het nu belangrijk om wat te doen. Als we willen vechten voor betere arbeidsomstandigheden, betekent het dat we ook moeten vechten voor betere sociale netwerken en vangnetten en voor een verbeterde positie voor gehandicapte mensen. Het ene kan echt niet zonder het ander. Al onze posities zijn aan elkaar verbonden. All oppression is connected.

En dit is niet een simpele taak. We hebben het gezien in de pandemie hoe slecht de wereld over gehandicapte mensen denkt. Hoe snel ze naar eugenetisch denken grepen, omdat ze onze levens niets waard vinden.. Omdat ze onze waarde enkel verbinden aan arbeidskapitaal. Ey je moeder.

Dus in deze pandemie is onze dood acceptabel, want we dragen toch niks bij. Ik draag niks bij aan deze samenleving, toch? Want mijn leven is niks meer waard dan dood toch? Fak Arbeidskapitaal boven meNs.

Weet je nog dat ik aan het begin zei dat ik hier geen zin in heb? Dat komt door wat ik nu ga zeggen: dus let op.

Mijn leven, onze levens, gehandicapte levens zijn meer waard dan arbeidskapitaal. Je leven is waardig ongeacht wat je doet. Puur omdat je leeft en hier bent en de wereld een betere plaats is met jou erin. Ik ga dat voor je herhalen: de wereld is een betere plaats met jou erin.

Zie je wat deze fukking samenleving ons toe dwingt om te doen? Ik sta hier mijn bestaansrecht te bewijzen. Gezellig, he?

Dus. De volgende keer als je iets organiseert, je bent in een positie om podium te creëren en je ziet geen disabled people. Wat doe jij dan midden in die meeting? Wat ga jij doen? Ga maar nadenken en kom straks naar de stand van Feminists Against Ableism, ik hoor het graag.

Want we zijn hier, en gaan precies nergens. Fak Arbeidskapitaal boven meNs. Fak validisme. Disabled rights are human rights.

Jeanette Chedda

Meer over de 1 mei-viering in Utrecht: