Jenny Douwes verdient een Witte Onschuld Award

Het feit dat Jenny Douwes anderen op heeft weten te ruien om een strafbaar feit te plegen, maar ermee weg is gekomen en als heldin in de media werd geframed, is witte onschuld. Nota bene op Martin Luther King Day, de dag waarop een van de iconen van geweldloze strijd tegen racisme en economische ongelijkheid herdacht wordt, werd ik geattendeerd op het feit dat Jenny Douwes was genomineerd voor de “Vrouw in de media Award” en na enkele kritische tweets weer van de nominatielijst was geschrapt. Het feit dat Douwes überhaupt voor deze award was genomineerd, laat zien hoe witte onschuld in de praktijk werkt en hoe het demonstratierecht vertrapt kan worden als het om anti-Zwarte Piet demonstranten gaat. Op zondag 14 januari presenteerde professor Gloria Wekker haar nieuwe boek “Witte onschuld” bij The Black Archives. Na de presentatie ging ze onder leiding van columnist Clarice Gargard onder meer in gesprek met anti-Zwarte Piet demonstranten die ook op weg naar Dokkum waren. Wekker legde op een eloquente manier uit wat ze met het begrip “witte onschuld” bedoelt: “de passie en agressie die ras oproept, terwijl het bestaan van ras en racisme tegelijkertijd in alle toonaarden wordt ontkend”. Ze noemde Zwarte Piet als een van de meest duidelijke beelden van witte onschuld. Velen beweren immers dat de traditie slechts een “onschuldig kinderfeest” is. “Als je bedenkt dat het een onschuldig kinderfeest is, dan vraag je je af waar al die woede en agressie vandaan komt als het over Zwarte Piet gaat”, stelde professor Wekker. De woede en agressie was in 2017 namelijk weer duidelijk zichtbaar nadat Friese pro-Pieten, na de oproep van Jenny Douwes, op een levensgevaarlijke manier de snelweg blokkeerden. Twee personen uit de bussen van Kick Out Zwarte Piet hebben een hersenschudding aan de wegblokkade overgehouden.

Mitchell Esajas in Jenny Douwes verdient een Witte Onschuld Award (Joop)