Joke Kaviaar: Kom in opstand! Tegen de wet van grens en land!

In twee weken tijd zijn twee tentenkampen van vluchtelingen ontruimd. De Neederlandse staat heeft de vluchtelingen liever weer terug in de anonimiteit, waar ze sterven mogen zonder dat iemand er naar omkijkt. In de maanden dat het tentenkamp Recht op Bestaan in Den Haag bestond, ben ik daar geweest om mee te demonstreren en om verhalen van vluchtelingen in de openbaarheid te brengen.

Eergisteren verdronken 27 Irakezen bij een poging om via de Egeïsche Zee vanuit Turkije het Griekse eiland Lesbos te bereiken. Daaronder waren ook kinderen. Een man van 20 jaar overleefde het. De smokkelaars die steevast profiteren van de Europese politiek van migratiecontrole vingen van elk van hen tweeduizend dollar.

Ik las het bericht, en moest meteen weer denken aan die verhalen van diezelfde mannen met wie ik de gewelddadige ontruiming van het tentenkamp heb beleefd. De Irakezen die ik er sprak, waren via Turkije en Griekenland gekomen. Op het verslag dat ik over de ontruiming schreef, en waarin ik vertelde over het politiegeweld, reageerde iemand met: “Wat is de winst van dat alles? Kan ik me veroorloven zo te worden aangepakt?”.

Het is een vraag die de vluchtelingen zich niet eens kunnen stellen. Hun leven is in het geding. Winst? Wat is winst? Winst is klinkende munt, profijt. Maar wat is winst in deze strijd? Een strijd die moet doorgaan, want de vluchtelingen kunnen niet anders. En ook een volgende keer zal ik weer naast hen staan. Misschien is dat de winst. Hun zichtbaarheid, onze solidariteit. Er is wat mij betreft geen weg terug, alleen maar doorgaan, met nog meer inzet, tot alle hekken en muren en grenzen weg zijn. Ik heb de sombere blikken en de tranen gezien, het schreeuwen gehoord, geluisterd naar hun verhalen. Verhalen over haastige vlucht en over valse paspoorten, omdat je niks hebt aan een Irakees paspoort in de EU. Over benauwde laadruimten in vrachtwagens en nachtelijk oversteken over land en water, omdat de grenzen steeds meer worden dichtgemetseld met dikke subsidies van de EU, ondersteund door grensagentschap Frontex dat materieel levert en grenswachten stuurt en opleidt. Een van de Frontex-opleidingscentra is hier in Neederland, bij de marechaussee, op Schiphol.

Tussen Griekenland en Turkije wordt een hek geplaatst van 12,5 kilometer, met camera’s en prikkeldraad. Dit gebeurt ten zuiden van de Turkse stad Edirne, waar de grens niet door de rivier de Maritsa (Meriç in het Turks en Evros in het Grieks) loopt, maar over land. Het is al deze grenscontrole die maakt dat mensen steeds meer hun toevlucht nemen tot het bereiken van Griekenland via zee. En dus verdrinken er mensen. Hier gebeurt hetzelfde als met mensen die vanuit het noorden van Afrika proberen Europa te bereiken: de toenemende grenscontrole maakt dat mensen steeds gevaarlijker routes nemen over de Middellandse Zee. Verdrinking is een van de grootste doodsoorzaken van migranten die hun leven proberen op te bouwen in Europa.

Waarom al die mensen Irak verlaten, of een ander land want Irak is hier slechts een voorbeeld, dat zal de landelijke en lokale politici in ons welvarend landje een rotzorg zijn. Zij kijken niet verder dan hun eigen parkje waar een ‘wanordelijk’ tentenkamp op staat, hun eigen straten waar vluchtelingen als vieze zwervers het zicht op de rijkelijk versierde en verlichte etalages verpesten. De voorganger van Fred de vluchtelingenjager Teeven, Gerd Leers, beantwoordde nog op 28 februari van dit jaar vragen over dat hek tussen Griekenland en Turkije. Daarin schrijft hij onder andere:

“Momenteel wordt Griekenland door Frontex en het Europees Asielagentschap EASO geholpen om het grensmanagement (…) in het land te verbeteren. Dit wordt onder andere gedaan door capaciteitsopbouw, trainen van Griekse grenswachters en experts en door het uitvoeren van gezamenlijke operaties aan de land- en zeegrenzen. Vanwege de hoge migratiedruk zal de door Frontex gecoördineerde operatie, Poseidon Land en Poseidon Zee, ook in 2012 worden voortgezet. Nederland levert aan beide operaties een substantiële bijdrage. Omdat de meeste illegalen via de landgrens met Turkije binnenkomen, concentreert de Nederlandse bijdrage zich in dit gebied. In 2012 zal Nederland circa 90 grenswachters en andere experts inzetten. Hiernaast levert Nederland ook tolken en voertuigen. Tevens is op 1 april 2011 het operationele plan voor de inzet van de EASO-asielondersteuningsteams in Griekenland ondertekend.”

Ziehier in een notendop de bedoelingen van de EU, ofwel Fort Europa: mensen de dood injagen. Er is namelijk een direct verband tussen dat hek en al die grensbewaking en de verdrinking van 27 mensen bij Lesbos dit weekend. Teeven zou zich af kunnen vragen waarom nog altijd mensen met gevaar voor eigen leven hun land, in dit geval Irak, ontvluchten. Dat doet hij natuurlijk niet. Je hoeft van hem niks anders te verwachten dan: “Je kunt demonstreren tot je een ons weegt, maar je krijgt geen verblijfsvergunning als je in een tentje gaat zitten”. Denkt Teeven nu werkelijk dat mensen daar voor hun lol in dat tentenkamp zaten? Het was koud daar, dikkop! Dat die mensen het daar volhielden, zegt alles over de reden dat zij op het Koekamp in Den Haag ‘kampeerden’ (men leze beter: overleefden). Zij vrezen voor hun leven!

Hoe kunnen we verwachten van de man die de strafbaarstelling van de door de staat zelf ontworpen ‘illegaliteit’ hoog op de agenda heeft staan dat hij zal ophouden met mensen het land uit te proberen te werken, met alle mogelijke middelen, als ze er toch in zijn geslaagd om hier te komen, zonder te verdrinken in een of andere zee of te stikken in een of andere vrachtwagen onderweg? Hoe kunnen we verwachten dat Van Aartsen deze vluchtelingenjager níet zal ondersteunen door botweg de demonstrerende vluchtelingen dat ene recht ook nog af te nemen, namelijk om te demonstreren voor hun recht op bestaan? Nee, van hen hoef je niks te verwachten, want:

Verdrinken of bevriezen: ’t zal Van Aartsen en Teeven een rotzorg zijn!

Het enige waar in de politiek nog over gesproken zal worden (op woensdag 19 december en ook daar wordt gedemonstreerd!), is de wijze waarop de tentenkampen aan de Notweg in Amsterdam en het Koekamp in Den Haag zijn ontruimd. Een marginale discussie, net zo marginaal als meer of minder humaan opsluiten en deporteren, over de mate van politiegeweld dat toch onder tafel wordt geveegd. “Beheerst en ambachtelijk” noemde van Aartsen het politieoptreden op het Koekamp. Dat is net zoiets als de procedures van de IND “zorgvuldig” noemen. Maar de ontruiming vond hij nodig, omdat mensen anders wel eens van de kou te lijden konden krijgen. Een kou die door de burgemeester zelf in de hand werd gewerkt door het afsluiten van de tenten te verbieden. Een kou die mensen, nu zonder elkaars warmte en de beschutting van het kamp, weer zijn ingestuurd. Zij zijn voor hun overleven afhankelijk van sympathisanten, ondersteuners, kerken… Wat denken jullie dames en heren politici in je dure huizen en met je riante salaris, dat die mensen het leuk vinden om daar hun hand op te moeten houden?! Of is dat nu juist het beeld waar jullie op uit zijn, dat van criminele, profiterende, bedelende illegalen die ‘ons’ land overstromen?! Als je de leugen maar vaak genoeg herhaalt, geloven mensen het vanzelf wel.

De lokale politiek doet niet onder voor de landelijke. De landelijke doet niet onder voor de Europese en wat Neederland betreft, ‘ons’ land probeert nog altijd in de EU de voortrekkersrol te spelen in het strenger maken van de immigratieregels. Geen politicus zal het in zijn hoofd halen om te breken met het principe van de migratiecontrole, vastgeketend als zij zichzelf hebben aan de idealen van het kapitalisme dat zij allen dienen. Dan keten ik mezelf liever vast in een ijzeren buis, aan een hek, een medestander, of aan jouw voordeur, Fred Teeven!

Het hek tussen Griekenland en Turkije is niet het enige zwaarbeveiligde hek. Er zijn talloze onzichtbare hekken die het Europees Fort omringen en beveiligen, zoals de banken hun geld bewaken. De verdronken vluchtelingen zijn niet de enige doden. Er zijn talloze onzichtbare doden in de straten van de steden van Fort Europa, in de gevangenissen, de centra, tussen de regels van de wet.

En wij, wij staan hier. Voor de keuze om wel of niet in verzet te komen, op welke manier dan ook. Wat mij betreft is de keuze om naast de vluchtelingen te gaan staan, zand in de machine van migratiecontrole te strooien, diens middelen zoveel mogelijk te saboteren, de strijd nog feller te laten branden en op te doen laaien. Kom erbij staan, versterk de strijd om vrijheid van beweging en bestaansrecht.

Geen man, geen vrouw, geen mens is illegaal! Down down IND!

Joke Kaviaar