Joke Kaviaar: Leers, moordenaar!

Of iemand zich er druk over maakt? Over de zelfmoord van Alain Hatungimana, een Burundese man, gepleegd om zijn kinderen te redden? Wat een gruwelijk offer om te maken! Een man, die in de cijfers alleen maar de zoveelste ‘asielzoeker’ is? Zijn kinderen die niet meer zijn dan: de kinderen van…?

Het staat in de krant. Dat is al heel wat, dat er aandacht voor is, al komt dat pas dagen nadat de man op Paasmaandag zich van het leven beroofde, of beter gezegd: dagen nadat Leers hem van het leven beroofde, definitief, zonder kans op een nieuw leven. Je weet wel, dat nieuwe leven, die ‘wederopstanding’, die door Leers op juist dezelfde dag werd gevierd, zoals het een goed christen betaamt, vroom biddend voor zijn Christus aan het kruis terwijl hij zelf met gemak als ware hij een Romeins keizer het hem niet welgevallig volk opjaagt en opsluit en deporteert, oftewel: de dood injaagt. Nagel die man zelf toch aan het kruis, zou je denken, maar daar doen we niet meer aan tegenwoordig. Nee, daarvoor zijn we veel te beschaafd. Maar wat voor beschaving!?

We staan aan de zijlijn wat boe te roepen en hoewel we dat moeten blijven doen, met boe roepen is het leven van de man niet gered en erger nog: met boe roepen is nog geen opsluiting voorkomen, geen deportatie tegengehouden, geen bajes afgebroken en dus ook geen enkel leven gered, en over bajessen gesproken, vandaag meldt een ander nieuwsbericht: “Vorig jaar zijn 39 mensen in gevangenissen overleden door zelfdoding of een andere oorzaak.”

Van één zo’n zogenaamde zelfdoding vernam ik van een vriend van deze man uit Servië: Predrag Molnar had nog getracht zijn arrestatie te ontvluchten en werd daarbij door een politiehond gebeten. Op 22 december zou hij zelfmoord hebben gepleegd in een politiecel in bureau Meer en Vaart, zogenaamd door zich met de mouwen van zijn trui aan de stoel van zijn cel op te hangen… Een ongeloofwaardig verhaal, en om de waarheid te achterhalen moet zijn gedeporteerde lichaam nu in Servië worden opgegraven want sectie heeft in Nederland niet eens plaatsgevonden.

Ieder mens die uit vrees voor deportatie zelfmoord pleegt, is vermoord door de staat. Ieder mens die door honger of kou of gebrek aan medische zorg op straat of in gevangenschap overlijdt, is vermoord door de staat.

De staat wordt voor immigratiebeleid vertegenwoordigd door Leers. De schuldvraag nu, voor de dood van Alain Hatungimana, hoeft opnieuw niet gesteld te worden. Dat hoeft ook niet voor de dood van een 41-jarige man uit Sri Lanka die op 29 december dood werd aangetroffen in het ‘aanmeldcentrum’ op Schiphol. Ook al zo’n ‘asielzoeker’ die uit alle macht en met alle geweld gedeporteerd had moeten worden als het aan Leers lag. ‘Asielzoeker’. Het is de verzamelnaam voor mensen die asiel aanvragen. Vluchteling mogen zij zich niet noemen. Dat bepaalt de minister wel, of u een ‘echte’ vluchteling bent, of alleen maar een ‘economische’ vluchteling, een ‘profiteur’, een ‘uitvreter’.

Wel. Als je zo nodig uit wilt maken of iemand recht op leven heeft, dan heb je ook de consequenties van je beslissing te dragen. Dan heb je verantwoordelijkheid, daar kies je voor. Leers is verantwoordelijk voor de dood van alle drie de hierboven genoemde mannen en nog veel meer.

Ieder ander moordenaar zou voor zijn vrijheid en leven te vrezen hebben, maar zo niet de minister. Die loopt ongehinderd door een geweten en zonder bewaking het Binnenhof op en af, als een onaantastbaar heerser. Het recht op leven is in de handen van deze minister. Voer dan maar gelijk de doodstraf in en schaf de rechtbanken af. Want werkelijk, als dit vetorecht van Leers dat met een mooi woord ‘discretionaire bevoegdheid’ heet, de dienst uitmaakt, dan hoeft die onzin ook allemaal niet meer, dat doen alsof er recht gesproken wordt. En wat staan al die burgemeesters nou te schutteren en te mekkeren over een kinderpardon, of over opvang of over de openbare orde omdat er iemand het land uit moet? Niet zeiken! Meewerken! Waar gehakt wordt, vallen spaanders.

Enige tijd geleden hoorde ik van iemand dat er regelmatig zelfmoorden en pogingen plaatsvinden in asielzoekerscentra (let op, daar is dat woord weer: ‘asielzoeker’). Meestal bereiken deze verhalen de openbaarheid niet. Voor zover we erover horen, zijn de slachtoffers het spreekwoordelijke topje van de ijsberg. Twee zelfverbrandingen vorig jaar haalden wel het nieuws. Een man in een azc in Echt, en een man op de Dam. Hoe wanhopig moet je zijn om zoiets te doen? Ook toen vond Leers dat hij niet verantwoordelijk was. Nooit zullen politici, verantwoordelijk ministers zich verantwoordelijk voelen en ze komen overal mee weg. Ahmed Isa uit Libië vecht nog altijd zijn veroordeling voor de Schipholbrand aan, vanuit Libië… Verdonk hangt de carrièrevrouw uit en levert nog geregeld vanaf de zijlijn commentaar. Zeer adequaat allemaal.

Is er nog iemand die zich er druk over maakt? Vast wel. Ik wel. En ik hoop nog steeds dat ik niet de enige ben. Nee, ik ben niet de enige, zeker weten van niet. Maar wat dan en wat nu? Is deze tirannie nog altijd niet genoeg reden om die bende te laten voelen wat het betekent om een regime des doods te zijn dat gehaat wordt om zijn genadeloosheid? Als dat het niet is, dan weet ik het niet meer.

Joke Kaviaar

Dodenlijst Fort Neederland.
Lawaaidemo estafette langs drie detentiecentra op 6 mei.