Joke Kaviaar: Politie: slachtoffers, helden, echte boeven

Wanneer je iets zegt over racisme, dan ben je een zeurpiet en zoek je de slachtofferrol. Wanneer je iets zegt over politiegeweld, dan heb je het aan jezelf te danken en zoek je de slachtofferrol. Wanneer je een discriminerende meppende smeris bent, dan heb je altijd gelijk en sta je in je recht.

Het bovenstaande somt in grote lijnen de reacties van gezagsgetrouwe lieden op, wanneer zij commentaren plaatsen op de meest uiteenlopende plaatsen op het internet. Van de Telegraaf en Geen Stijl tot Facebook en Indymedia. Zijn het slechts trollen? Was dat maar waar. Nee, het zijn mensen die werkelijk menen dat wanneer je je maar netjes gedraagt, je ook niets zal overkomen. Heb je ergens last van, ben je in elkaar geslagen, dan heb je geen reden tot klagen of protesteren. Dan ben je gewoon lastig of crimineel.

Het hieronder volgende verhaal werd verteld door een vrouw voorafgaand aan de demonstratie die het aftreden van de Haagse burgemeester en politiechef eiste op 28 december 2013. Deze demonstratie was een reactie op het vrijuit gaan van de smeris die Rishi Chandrikasing vermoordde. De demonstratie werd, zoals zoveel demonstraties, voortdurend gehinderd door de aanwezige smeris, door een route op te leggen waarover niet meer kon worden overlegd, door toeschouwers het deelnemen te verbieden, door de demonstratie niet volgens de door hen zelf opgelegde route te laten uitlopen, en door tenslotte de demonstratie voortijdig te willen beëindigen. Dat laatste mag volgens hun eigen wetten alleen de burgemeester doen. Juist. Die dus, van wie we het aftreden eisten, en die uiteraard in geen velden of wegen te bekennen was die dag en dus onmogelijk het bevel kon geven om de demonstratie te beëindigen. Maar ach, een kniesoor die erop let dat politie, justitie, en politiek hun eigen wetten aan hun laars lappen en hun eigen geweld honoreren, zolang wij ons maar wél aan die wetten houden.

Het verhaal van de vrouw ging over preventief fouilleren bij de ingang van een supermarkt waar zij naar binnen wilde. De vrouw heeft een donkere huidskleur en ziet er een stuk netter uit dan ik. Zij zag andere mensen, blanke mensen, ongestoord naar binnen lopen. Zijzelf moest zich het fouilleren laten welgevallen, terwijl intussen meer (blanke) mensen ongehinderd door bleven lopen. Het zou me niets verbazen als de fouilleerders zelfs mij hadden laten doorlopen met mijn (hen op dat moment onbekende) ‘staat van dienst’, je kunt iemand met een strafblad nu eenmaal niet herkennen aan diens uiterlijk. Toch? De vrouw protesteerde: “Waarom ik?” en omstanders kwamen erbij. “U voldoet aan het profiel” was het antwoord van de agenten. De omstanders steunden haar niet. Integendeel: zij noemden haar hysterisch. Ze moest niet zo moeilijk doen en “gewoon” meewerken.

“Gewoon” meewerken. Waar ken ik dat van? O ja, van de smeris hoor je dat dus altijd. Je moet “luisteren”, “gewoon het bevel opvolgen”, je moet “meewerken”, “doorlopen”, “wegwezen”, “je handen laten zien”, “stoppen”, ofwel: je gewillig laten lastig vallen, identificeren, laten commanderen, ongegrond je alles laten welgevallen, of anders “zal geweld worden gebruikt” en word je “aangehouden”. Dat laatste betekent dus dingen als: je tegen de grond laten werken en met lange latten laten slaan (overkwam me bij de demonstratie tegen Le Pen en Wilders in Den Haag), en je laten arresteren en daarna geboeid in elkaar laten slaan (overkwam twee arrestanten bij de demonstratie van afgelopen zaterdag, en ook dat heb ik zelf al eens meegemaakt, want zo crimineel ben ik nou eenmaal). Dat is allemaal “heel gewoon”. Het hoort bij de dagelijkse praktijk van een smeris “in de rechtmatige uitoefening van zijn taak”. Niet zeuren, niet klagen, en als je toch zo nodig moet, dan laat je je eerst netjes doodschieten en dien je daarna maar een klacht in. Dat mag. Daar hebben we zo onze procedures voor.

De politie moet maar beter boeven gaan vangen dan geweld gebruiken tegen onschuldige burgers, hoor ik mensen zeggen. Maar wacht even! Dat doen ze toch? We zijn toch allemaal boeven? Een boef, dat is iemand die de wet overtreedt. Dat zijn er veel, hoor! Iedereen met een strafblad, hoe klein ook, is een boef. Zo is nu eenmaal de wet waar we ons allemaal aan moeten houden. Dat hebben we nu eenmaal zo afgesproken. Zo luidt het credo dat wie zich niet aan de wet houdt, gestraft moet worden. Dat hoort er nu eenmaal bij. Althans… dat geldt uitsluitend voor degenen die worden uitgekozen om te worden vervolgd en gestraft, voor degenen die voldoen aan het profiel en die dus in de gaten dienen worden gehouden, lastig gevallen, gevolgd. En zo komen heel wat mensen, die wel boeven zijn, zoals de legale dieven van onze portomonnee, de banken, bazen en politici, met hun activiteiten weg. Het betreft lieden en (criminele) organisaties zoals deze, die menig lezer wel zal herkennen: de Belastingdienst, het Centraal Justitieel Incassobureau, de huisbazen, deurwaarders, banken, verzekeringsmaatschappijen, die rekeningen sturen, boetes, die beslag leggen, uit huis zetten, gijzelen, incasseren… Kortom: de witte boorden-maffia, ordinaire woekeraars, ‘ĺoan sharks’. Maar daarover klaagt niemand. Daarvan kun je geen aangifte doen. Dat is allemaal een kwestie van “gewoon” betalen, niet zo moeilijk doen, en dan heb je nergens last van. Had je maar meer geld moeten hebben, had je je maar moeten laten uitbuiten, had je maar…

Wat maken we het onszelf toch moeilijk! Natúúrlijk word je belast, beboet en ontruimd als je niet op tijd betaalt, en natúúrlijk word je gearresteerd en gemolesteerd als je medewerking weigert. En natúúrlijk word je geslagen of vermoord als je voldoet aan een profiel waaraan je onmogelijk niet kunt voldoen als je een andere huidkleur hebt. Had je maar wit moeten zijn. En natúúrlijk word je opgepakt als je demonstreert, protesteert tegen politiegeweld en racisme. Had je het maar moeten accepteren, zoals het een goed burger betaamt.

Gisteren bevond ik me op de publieke tribune van een rechtszaal uit solidariteit met een aangeklaagde mede-demonstrant. De Officier van Justitie benadrukte dat een agent die een klap op zijn hoofd zou hebben gekregen met een stok, een stekende pijn had gevoeld op het moment van de klap, en de dag erna nog hoofdpijn had. Het was zeer ernstig, de verdachte moest worden gestraft en moest een schadevergoeding betalen wegens hoofdpijn. Ik kon het niet helpen te denken aan die keer dat ik tijdens een 1 mei demonstratie in Utrecht uit het niets een dreun tegen mijn hoofd kreeg. Dat bleek naderhand de klap van een lange lat van de ME te zijn geweest, die net boven mijn slaap terecht was gekomen. De striem was nadien duidelijk zichtbaar en ik moest die nacht drie keer worden gewekt met een onnozele vraag om te testen of ik geen hersenletsel had opgelopen. Over koppijn heb ik het nog niet eens. Ik nam, gezien eerdere ervaringen, niet eens meer de moeite om een klacht in te dienen tegen de levensgevaarlijke klap, want die zou toch maar afgewezen worden met het argument dat ik wel iets fout zou hebben gedaan, en dat de smeris daar was om de demonstratie in goede banen te leiden en nu eenmaal hun werk deed en dat alles geheel rechtmatig was, zoals te doen gebruikelijk. Nee, ik diende geen klacht in, want ik kan wel aan de gang blijven, en bovendien: welke smeris had het gedaan? Ze zien er allemaal hetzelfde uit! Nee, ik heb wel wat beters te doen dan me te laten verleiden tot zulke zinloze exercities.

Smerissen echter, zij laten geen kans onbenut om zichzelf tot slachtoffer te bombarderen, te klagen dat ze hoofdpijn hebben en schadevergoeding te eisen. Helden zijn het! En er zijn altijd wel collega’s bereid om iemand als dader aan te wijzen. Er is altijd wel een Officier van Justitie en een rechter te vinden om straf te eisen en op te leggen. En tot slot zijn er altijd persmuskieten te vinden die in hun verslag willen benadrukken dat smerissen hulpverleners zijn, nuttig, verstandig, nodig, netjes, eerbaar, weloverwogen, en vooral: legaal.

“Jullie zijn slechts goedbetaalde hooligans” was een van de leuzen die werd geroepen tijdens die demonstratie tegen politiegeweld, vanwege de door een smeris doodgeschoten Rishi, waar bovengenoemde jongen werd gearresteerd en in elkaar geslagen. Als we willen dat de politie echte boeven gaat vangen, moeten ze bij zichzelf en hun bazen beginnen. Met boeven vang je boeven. Allicht is dit allemaal maar scherts. De politie gaat zichzelf, en al zeker hun bazen niet, niet in hun eigen cellen opsluiten en elkaar afranselen. Als we wat willen doen aan hun misdaden, dan moeten we het zelf doen, en aangezien de smeris de straffeloze knokploeg van de staat is die in de meest brede zin van het woord schulden opeist, mogen ook de opdrachtgevers, die echt niet zullen aftreden omdat wij dat eisen, niet buiten schot blijven. Klagen heeft geen zin. Wat dat betreft, terug te komen op het begin van dit betoog, ben ik het eens met de gedachte dat je jezelf niet in de slachtofferrol moet plaatsen, alleen dan om een heel andere reden, namelijk: klagen heeft geen zin. Daden stellen wel.

In solidariteit met kameraad K. en vele anderen.

Joke Kaviaar