Kanea Indigo: “Als Zwart persoon in Nederland…”
Na het protest vorige week woensdag in Den Haag werd er ook afgelopen zaterdag in Rotterdam weer gedemonstreerd tegen de absurd lage straffen voor de moordenaars van Sanda Dia. Het protest vond plaats bij het prachtige nieuwe beeld voor de ingang van het Centraal Station. Na een zestal krachtige speeches liepen de 250 anti-racisten een korte, zeer strijdbare demonstratie rond het Schouwburgplein. Het protest werd afgesloten met een reeks korte spontane toespraken van deelnemers, die overduidelijk gesterkt werden door de tijdelijke safe-space die alle aanwezigen samen vormden. Hier de speech van initiatiefnemer Kanea Indigo.
Eric Krebbers
Als Zwart persoon in Nederland ga ik naar de dokter, wetende dat ik niet net zo serieus zal worden genomen omdat die denkt dat ik minder pijn lijd door de kleur van mijn huid.
Maar wanneer ik thuis kom, kan ik ook geen symptomen opzoeken in het Nederlands omdat alle foto’s gaan over mensen met een witte huid.
Als Zwart persoon in Nederland vertel ik dit aan mijn witte vrienden en familieleden en wordt er mij verteld dat ik overdrijf.
Als Zwart persoon in Nederland heb ik nooit zin om terug te gaan naar de stad waar ik vandaan kom, omdat ik altijd aangestaard word.
Als Zwart persoon in Nederland kleed ik me op een bepaalde manier om het staren te vermijden, maar de ogen volgen me alsnog alle straten in en uit.
Het betekent als tiener me zo vaak omkleden om het staren te vermijden en zien dat de witte dansers in joggingsbroeken en sneakers nooit aangestaard worden.
Als Zwart persoon in Nederland weet ik dat mensen niet luisteren naar wat ik zeg, maar naar hoe ik het zeg.
Het betekent dat mijn grammatica gecorrigeerd wordt, maar mijn punt gemist.
Als Zwart persoon in Nederland vraag ik me af waarom de mensen die op het station werken, me niet uit hun oog verliezen terwijl ik door de poortjes ga.
Het betekent niet praten over mijn familie’s religieuze keuzes tijdens een sollicitatiegesprek, omdat ik weet dat alle stereotypen gedacht zullen worden. Het betekent een rol spelen om het alsmaar gezellig te houden.
Het betekent een aantal dingen niet delen, terwijl ik een verhaal vertel omdat ik zie dat hun blikken veranderden van geïnteresseerd naar ongemak.
Het betekent witte queer mensen om mij heen die de manier waarop Zwarte mensen praten bespotten, maar wanneer ik zo praat, ik als agressief word gezien.
Als Zwart persoon in Nederland waren mijn leraren verbaasd dat ik hoge cijfers haalde.
Als Zwart persoon in Nederland ben ik bang dat mijn ouders met mijn huidskleur niet serieus worden genomen door de dokters die hen zouden moeten beschermen.
Als Zwart persoon in Nederland weet ik dat ze op de universiteit geneeskunde niet leren over symptomen op de zwarte huid.
Als Zwart persoon in Nederland weet ik dat doktoren mij nog steeds zullen zien als “sterker dan” mensen met een witte huid en hierom mijn pijn niet zo serieus nemen als die van hen.
Als Zwart persoon in Nederland moet ik online twijfelen of ik in discussie zal gaan met witte mensen over of een moord door mensen die KKK-pakken dragen wel racistisch is of niet.
Blijkbaar betekent het als Zwart persoon in Nederland dat ik hier vandaag sta omdat ik me realiseer dat het hier net zo goed had kunnen gebeuren.
Als Zwart persoon in Nederland vraag ik me af wat de uitspraak was geweest als ik het was geweest.
Maar ik was het niet. Jij was het, Sanda.
Als Zwart persoon in Nederland begrijp ik je keuze om je te proberen aan te sluiten bij de elitegroep. Ik begrijp dat je zocht naar manieren om om het systeem heen te werken. Als Zwart persoon in Nederland begrijp ik dat je een manier zocht om serieus genomen te worden door hen.
Je hebt het geprobeerd en ik respecteer je ervoor.
Als Zwart persoon in Nederland zeg ik dat ik deze zaak nooit zal vergeten tot de dag dat ik je aan de andere zijde join.
Als Zwart persoon in Nederland voel ik me gedwongen om door te gaan met deze oneindige strijd.
Als Zwart persoon in Nederland zal ik alles doen zodat ik een soortgelijke krantenkop vermijd.
Kanea Indigo
Meer speeches van het “Justice for Sanda Dia”-protest van 10 juni in Rotterdam
– Lisa McCray: “Witte, rijke mensen blijken boven de wet te staan”
– Kanea Indigo: “Als Zwart persoon in Nederland…”
– Soraya Hadjar: “Een Zwarte jongen is gemarteld door witte jongens, zoals Zwarte mensen al eeuwen gemarteld worden”
– Zaïre Krieger: “Twee oude vrouwtjes geleden waren we nog handelswaar”
– Daniela M. Jerez: “Alleen om gezien te worden”