Kippenvelmomenten vandaag op Haagse en Groningse #BlackLivesMatter-protesten (beeldverslag)
Na de grote en grootse solidariteitsactie gisteren op de Dam in Amsterdam volgden er vandaag op het Malieveld in Den Haag en op de Grote Markt in Groningen nieuwe indrukwekkende samenkomsten van respectievelijk meer dan tweeduizend mensen en rond de duizend mensen, beide uit protest tegen de politiemoord op George Floyd in de VS en tegen institutioneel racisme in Nederland. Voor het eerst sinds het uitbreken van de coronacrisis gingen anti-racisten, zwart en wit, jong en oud, weer de straat op. Dat deden ze gisteren, en dat deden ze vandaag opnieuw. Deze Black Lives Matter-manifestaties laten zien hoezeer de anti-racistische beweging haar vleugels heeft uitgeslagen en hoe krachtig ze zich heeft ontwikkeld.
Ze stonden overal op dat immense Malieveld, al die anti-racisten, met hun prachtige diversiteit aan mensen met zoveel verschillende achtergronden. Ze stonden op gepaste afstand van elkaar, op anderhalve meter en soms nog meer. Ze droegen bijna allemaal mondkapjes en sommigen ook handschoenen. En velen hielden borden met teksten omhoog, natuurlijk met “Black lives matter” en ook “No justice no peace”. Dat waren ook enkele van de leuzen die uit volle borst werden geschreeuwd, keer op keer, samen met het ijzingwekkende “I can’t breathe”, de laatste woorden die Floyd kon uitspreken voordat hij stierf door politiegeweld.
De felle en bewogen toespraken van de sprekers, allemaal niet-witte vrouwen, zorgden voor kippenvelmomenten vol woede en ontlading. Dit is het land waar wij willen wonen, zoals wij hier nu bij elkaar zijn, zo moeten de deelnemers dit protest hebben beleefd. Op dit veld staan wij als mijlpalen en richtingwijzers naast elkaar en voor elkaar. Wij wijzen elkaar de weg, wij belichamen de hoop, wij geven vorm aan de strijd voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid. Ondanks het besmettingsrisico zoeken we elkaar op, in het besef dat we elkaar nodig hebben, dat de mens nu eenmaal een wezen is dat erkenning en herkenning zoekt bij de ander. Het virus maakt dat moeilijk. Maar we houden daar zo goed mogelijk rekening mee. We nemen fysiek gezien afstand van elkaar, maar we zijn en blijven verbonden door dezelfde wil en hetzelfde verlangen: ooit te kunnen leven in een wereld zonder haat.
Ook in Groningen waren toespraken, en ook songs en leuzen als “No justice no peace, no racist police” en “Black lives matter”. Behalve de politie droeg vrijwel iedereen mondkapjes. Die werden net als desinfectiemiddelen uitgedeeld.
Harry Westerink en Nickname
