Koerdische autonomie tussen droom en werkelijkheid

De Jong: “De verdediging van Kobani was een succes, gedeeltelijk door de hulp van het Westen, met de luchtaanvallen van de Verenigde Staten voorop. De PYD wordt nu verweten zich tot verlengstuk van het Westen gemaakt te hebben, hoe reageer jij op dat verwijt?” Jongerden: “Die kritiek komt voort uit het streven naar ideologische zuiverheid. Dergelijke zuiverheid is makkelijker te bewaren als je niet zelf bij de strijd betrokken bent. Ben je dat wel, dan moet je je bewegen in een krachtenveld waar je niet zelf voor gekozen hebt en daarin keuzes maken. En er waren niet veel andere opties dan de VS onder druk te zetten om IS te bombarderen. En dat heeft men op een heel slimme manier gedaan. De VS stond niet te popelen om in te grijpen. Nog korte tijd voor de bombardementen verklaarde het Witte Huis Kobani niet te zien als van strategisch belang. Dat ze toch zijn gaan bombarderen, en steeds intensiever, is omdat de PYD in zekere zin de verdediging van Kobani strategisch belangrijk heeft gemaakt omdat als de stad zou vallen dat een morele klap zou zijn geweest die ook terug zou zijn geslagen op de VS en tegelijkertijd een nieuwe opsteker zou zijn geweest voor IS. Je zou bijna kunnen zeggen dat de Koerden dit ingrijpen hebben afgedwongen, er waren niet veel andere opties. Een van de verdedigers twitterde vanuit Kobani dat als internationaal links een luchtmacht had gehad, ze deze wel om hulp hadden gevraagd.” De Jong: “Maar ook als je erkent dat de PYD geen andere keuze had, kun je je afvragen of ze nu niet, tegen haar wil in, afhankelijk geworden is van de VS.” Jongerden: “Maar ik zie die afhankelijkheid niet. Misschien zijn er afspraken waar we niks vanaf weten, maar de PYD heeft zich niet alleen weten te handhaven, ze staan nu sterker dan eerst. Kobani is een symbool geworden van hun succes.”

Joost Jongerden en Alex de Jong in Koerdische autonomie tussen droom en werkelijkheid (Grenzeloos)