Koerdistan is bezet
Wat praat ‘ie zachtjes, dacht ik toen ik vanmiddag een Whatsapp-bericht kreeg van een vriend uit Amed (de Koerdische naam van Diyarbakır, Noord-Koerdistan). Het kwam omdat zijn burgemeester hem weer eens was afgepakt door de Turkse staat. “Het houdt niet op, mijn vriend”, zei hij. “Ik ben nu 42 jaar en ik zweer je, er is nog geen mooie dag in mijn leven geweest.” En ik zweer jou, lieve lezer, dat daar geen spátje overdrijving inzit. Koerdistan is namelijk bezet en dat gaat je als Koerd niet in de koude kleren zitten. Heel Koerdistan is bezet, maar ik heb het nu even specifiek over het noorden, het deel waar Turkije al zowat een eeuw huis houdt als bezettingsmacht. Maandagochtend was er een nieuw dieptepunt in de schier eindeloze onderdrukking van de Koerden: drie gekozen burgemeesters werden afgezet. Eind maart nog met meer dan de helft van de stemmen in het zadel geholpen en nu hop, door de staat weer van hun stoel geschopt.
Fréderike Geerdink in Koerdistan is bezet (frontaalnaakt)