Ik kreeg een fictief personeelsnummer
“Ik heb jarenlang in de verkoop gewerkt, vooral als accountmanager in de buitendienst. Dus toen ik als verkoopmedewerker aan de slag kon in een winkel van De Tuinen, was m’n eerste gedachte: dit kan ik al, wat leer ik dan nog van zo’n leertraject? Maar aan de andere kant was ik ook zo blij. Eindelijk weer een baan, al bleek het te gaan om werk met behoud van uitkering. Er werd me verteld dat ik tijdens die periode scholing kreeg en uiteindelijk een normaal contract zou krijgen. Natuurlijk wil je het liefst volwaardig betaald krijgen voor het werk dat je doet, maar ik hield mezelf voor dat het maar een half jaartje zou duren en ik daarna eindelijk weer zelfvoorzienend zou zijn. Daar bleek dus niets van waar. Ik heb me het rambam gewerkt, laten zien wat ik kon. Ik werd niet als volwaardig gezien: ik kreeg een fictief personeelsnummer en geen toegang tot het intranet. Dat voelde vernederend. Je trots wordt gekrenkt en je kunt je mond niet opentrekken, want je bent je maar al te bewust van de positie waarin je verkeert. Je kunt niet anders dan schikken en slikken. En echt hoor, ik mocht m’n directe collega’s stuk voor stuk. Je bent werkloos en vecht tegen het stigma dat je niets kunt en anders toch alleen maar thuis op de bank zou zitten. Toch heb ik m’n mond nooit opengetrokken tegenover hen, ik wilde niet het nest bevuilen. Maar geloof me, je voelt je waardeloos. Niet alleen op het werk, ook thuis. Ik durfde m’n familie niet eens te vertellen wat ik deed, ik schaamde me kapot. Toen de zes maanden voorbij waren, zou ik een volwaardig contract aangeboden krijgen. Maar ik mocht niet eens bij mijn eigen contractbespreking zitten! Dat gesprek werd gevoerd door een manager van De Tuinen en een medewerker van de gemeente. Ik zou een contract moeten ondertekenen waarvan ik de inhoud niet eens kende! Uiteindelijk bleek het een contractje te zijn voor 24 uur. Daarmee schoot ik helemaal niets op, ik was nog steeds niet zelfvoorzienend. Echt hoor, er wordt je een mooi beeld voorgehouden en je doet álles om dat contract te verdienen, maar het is een wassen neus. Je wordt gewoon besodemieterd. Je bent niets anders dan een speelbal, een gratis werknemer die net zo makkelijk weer opzij wordt gezet voor een ander.”
Marieke van ‘t Hart (51 jaar) in Stop werken zonder loon (FNV)
Zo stuurt de gemeente Stein iemand naar post.nl. Zonder dat deze persoon uberhaubt wist wat hij moest doen of dat de functie met hem besproken is. De re-integratie manager meldt hem gewoon aan voor dat traject. Pas toen hij een mail kreeg van de re-integratiemanager dat hij aangemeld was voor dat traject werd ook pas duidelijk wat de functie inhield. Hij moest post gaan sorteren, 40 uur in de week, 7 dagen per week, alleen maar in de avond en nacht diensten. Eerst moest er een proef periode doorlopen worden van 1 maand maar bij wat navragen bleek dat ze die proefperiode tot 6 maanden konden verlengen als ze niet te vrede waren.
Meneer zou na afloop van die proefperiode MISSCHIEN een contract krijgen. Echter bij navraag bleek dit een contractje te zijn van 1 jaar voor 4 tot 8 uur in de week. Sterker, als je op de site van post.nl zoekt op vacatures kom je 1200 vacatures tegen. Als je dan zoekt voor vacatures van 15 uur of meer bleven er 38 over en deze waren gericht op ZZP’ers. Ook voor de functie post sorteerder staan gewoon vacatures uit voor 4 tot 8 uur per week en er staat duidelijk bij dat het tijdelijke functies zijn.
Het is dus erg duidelijk dat je niet uit de bijstand komt en hier was die persoon niet zo blij mee en deelde de re-integratie manager mee dat hij het werk wel wou doen maar alleen als er sprake is van een loon en een arbeidscontract vanaf dag 1 want er word immers met geld waardeerbare arbeid verricht voor een commerciele werkgever wiens doel het is om zoveel mogelijk winst te maken voor de aandeelhouders. De reactie van de re-integratie manager: Het vragen voor een loon en een arbeidscontract voor met geld waardeerbare arbeid kon hij niet plaatsen of begrijpen.
Yea right, die re-integratie manager is zelf een ingehuurde ZZP’er en die zal echt wel uurtje factuurtje toepassen om betaald te worden. Maar goed, De persoon in kwestie zegt geen danke en amen en komt voor zijn rechten op en de relatie tussen die persoon en de re-integratie manager was eigenlijk vanaf het begin slecht. Zeer slecht, zo slechts zelfs dat die persoon een klacht tegen de re-integratie manager heeft ingredient en je kunt wel raden wat met die klacht gebeurd. Helemaal niks. Het probleem lag niet bij de re-integratie manager maar bij de persoon zelf???
De persoon heeft nu een maatregel gekregen, zonder hoor of weder hoor, in de hoop dat deze persoon zou inbinden en toch de “aangeboden” voorziening waar hij moet werken met behoud van een uitkering zou accepteren.
Met wat geluk krijgen we nu toch eindelijk een duidelijke rechtszaak over het onderwerp: het werk zelf niet weigeren maar wel loon en een arbeidscontract eisen voor de werkzaamheden die je moet doen. Ik hou jullie op de hoogte.
En die re-integratie manager, nou, die is ondertussen ontslagen. Tot opluchting van veel bijstandsgerechtigden in de gemeente Stein die met deze meneer te maken hadden. Ik zelf heb nog niet mee gemaakt dat medewerkers van de sociale dienst, mensen iets laat doen wat in strijd is met de participatie wet zelf.