Leefbaar droomt van etnische registratie door politie

Veel van de ideeën van Leefbaar Rotterdam staan haaks op fundamentele mensenrechten.

Deze week kreeg Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam zowel in De Telegraaf als in het televisieprogramma “Goedemorgen Nederland” uitgebreid de ruimte om het initiatiefvoorstel van haar partij te bespreken om de autochtone oudere “beter te beschermen”. Allemaal in het kader van “we moeten problemen bespreekbaar maken en aanpakken”. Weet je, dat ga ik bij deze eens doen.

Dit is namelijk niet de eerste en vast ook niet de laatste keer dat Leefbaar Rotterdam cijfers uit een rapport bewust verkeerd gebruikt om racistische partijstandpunten te promoten. De cijfers die Tanya Hoogwerf gebruikt, komen uit een rapport van Bureau Beke. Dat rapport heeft als ondertitel: “Kenmerken van de doelgroep van het Schadefonds Geweldsmisdrijven en strategieën voor een beter doelgroep bereik”. Wat blijkt uit dit rapport? Het Schadefonds bereikt lang niet alle slachtoffers, sterker nog: ze bereiken slechts een derde van de beoogde doelgroep. De mensen die het schadefonds weten te vinden, zijn voor het merendeel witte, of, zoals Leefbaar Rotterdam dit zegt, autochtone Nederlanders. Bijzonder smerig om de cijfers uit dit rapport op deze manier te gebruiken en zo bewust een onjuist beeld van de feiten te presenteren.

Op grond van deze onjuiste gegevens pleit Tanya Hoogwerf voor meer “openheid” bij de aanpak. Om het probleem (waarvan we kunnen vaststellen dat het dus feitelijk niet in deze vorm bestaat) doelgericht te kunnen bestrijden. Wat er op neerkomt dat Leefbaar Rotterdam over wil gaan op het etnisch registreren.

Het gaat hier dus niet meer alleen om etnisch profileren, wat al schadelijk genoeg is. Dit gaat nog vele malen verder dan dat. Juist ook bij mensen die in Nederland geboren zijn wil ze de etnische afkomst vastleggen. Het is dus niet alleen walgelijk wat hier gebeurt, het is een gevaarlijke stap op een route waarvan wij weten welke kant die opgaat.

Leefbaar Rotterdam wil namelijk dat de Rotterdamse politie – het korps dat zich zou moeten richten op niet langer intensief etnisch profileren en geen onnodig geweld gebruiken naar voornamelijk niet-witte verdachten – van iedere verdachte de etniciteit vast gaat leggen. Het is niet de eerste keer dat Leefbaar met een dergelijk voorstel komt, vorig jaar vroeg Tanya Hoogwerf ook al aan de gemeenteraad om meer te kijken naar etniciteit binnen criminaliteit. Gelukkig is men daar toen niet in meegegaan. Ik ga ervan uit dat ook deze keer het voorstel ferm van de hand gewezen zal worden.

Maar dit is dus wel wat Leefbaar Rotterdam consequent doet. Lekker de boel op scherp zetten en inspelen op de onderbuik van Rotterdam. Het is voor iedereen die het wil zien al jaren duidelijk dat Leefbaar Rotterdam de stad graag zoveel mogelijk wil verdelen. Deze partij wil angst zaaien bij Rotterdammers en grijpt elke kans aan om openlijk racistisch te kunnen zijn. Alsof er in Rotterdam nog niet genoeg problemen zijn.

Veel van de ideeën van Leefbaar Rotterdam staan haaks op fundamentele mensenrechten. De politiek van Leefbaar is gebaseerd op het structureel uitsluiten van grote groepen mensen in onze samenleving. Dat terwijl Leefbaar Rotterdam zelf de afgelopen jaren weinig tot niets gedaan heeft om bijvoorbeeld het nummer één probleem in deze stad, de armoede, aan te pakken. Men maakt zich wel druk over het behouden van de racistische karikatuur Zwarte Piet, maar lijkt er niet van wakker te liggen dat in 1 op de 4 gezinnen met jonge kinderen niet eens voldoende geld is om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten.

Ook hebben ze er niet voor gezorgd dat er voldoende betaalbare woningen zijn voor mensen met een laag- of middeninkomen. Leefbaar Rotterdam maakt er geen geheim van dat ze een ‘gezondere’ mix willen in de stad. Ze bedoelt dan dat er meer kapitaalkrachtige bewoners moeten komen wonen. Maar dat lost de problemen van mensen die minder te besteden hebben niet op. Die problemen verschuift Leefbaar gewoon naar andere delen van de stad of liever nog naar buiten de stad.

De dagelijkse praktijk is dat in Rotterdam inmiddels, naar een plan van Leefbaar, wijken ‘gezuiverd’ worden door arme bewoners weg te jagen en ervoor zorgen dat ze een terugkeer naar deze wijken niet kunnen betalen. Rotterdam heeft in de periode dat Leefbaar Rotterdam aan het roer stond duizenden sociale huurwoningen gesloopt en geen nieuwe sociale huurwoningen terug laten bouwen. Hetzelfde Leefbaar Rotterdam lanceerde afgelopen jaar wel een plan om te verhinderen dat statushouders nog langer voorrang krijgen op een woning. In plaats van verantwoording te nemen voor hun eigen beleid is het namelijk veel makkelijker om vluchtelingen de schuld van het tekort aan sociale en betaalbare huurwoningen te geven.

Leefbaar Rotterdam, de partij van Pim Fortuyn die ook al voorrang wilde geven aan ‘echte’ Nederlanders door middel van etnische registratie. Een partij die verdeeldheid, haat en onjuiste informatie gebruikt om witte superioriteit in stand te houden. Iets dat in Rotterdam, de stad met 173 nationaliteiten, best een uitdaging is. Maar ze doen erg hun best!

Vorig jaar stond ik met Rotterdam BIJ1 te protesteren voor club Annabel. Voor de gemeenteraadsverkiezingen had Leefbaar namelijk een verbond gesloten met het Forum voor Democratie en hield men daar een bijeenkomst. Een partij die naast fascistisch ook openlijk racistisch is. Een groep bezorgde Rotterdammers wilde door middel van dit protest aangeven dat de grens van wat toelaatbaar is voor hen echt was bereikt. Te vaak beroepen mensen zich op de vrijheid van meningsuiting als vrijbrief tot het spuien van de meest racistische bagger. Een misvatting, want racisme is geen mening maar een strafbaar feit! Artikel 1 van de Grondwet is daar heel duidelijk over: discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Wij stonden daar omdat we niet langer wilden toekijken hoe structureel racisme en extreem-rechtse ideeën Rotterdam vergiftigen en onleefbaar maken. Omdat wij ons zichtbaar en hoorbaar wilden uitspreken tegen haat, uitsluiting, racisme en fascisme. Sinds de samenwerking is gezocht met het FvD doet men bij Leefbaar Rotterdam geen enkele moeite meer om hun racistische ideeën te verbergen. Het meest trieste is nog dat ze dit soort uitspraken kunnen doen zonder dat het een golf van verontwaardiging losmaakt. We zijn er blijkbaar al aan gewend geraakt, het is ‘normaal’ geworden.

Rotterdam verdient echt zoveel beter dan koude, meest rechtse haatpolitiek. We hebben hier al jaren van verrechtsing van de stad, groeiende tweedeling, polarisatie, groeiende armoede en het wegbezuinigen van welzijn en zorg achter de kiezen. Wat mij betreft is Rotterdam dan ook klaar voor een echt links antwoord, een socialere blik op de stad en zijn bewoners en vooral een linkse visie op samenleven. Pas dan wordt de stad leefbaar voor alle Rotterdammers!

Sandra Salome

(Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl.)