Leidse pers en Canal Pride verzwijgen excessief geweld tegen deel van lhbtqia+ gemeenschap
Vanochtend verstuurde Queer Pride March Leiden, waarin ook Doorbrakers actief zijn, dit persbericht over het politiegeweld tegen queer-activisten tijdens de Leidse Canal Pride afgelopen zaterdag.
Tijdens de Canal Pride in Leiden op 2 september zijn twee trans mensen door de politie geslagen, hun kleren van hun lijf gescheurd en gearresteerd. Andere aanwezige queer mensen zijn eveneens geslagen, bedreigd en twee uur lang omsingeld in een door de gemeente aangelegd ´demonstratievak´ naast de Catharinabrug.
Op sociale media wordt er met grote schrik gereageerd op het statement van Queer Pride March Leiden en de vele beelden die het politiegeweld bevestigen, die onder andere door de organisatie Doorbraak op internet geplaatst zijn. Vooral uit de online jonge lhbtqia+ gemeenschap komt er veel steun voor het leed dat de demonstranten is aangedaan afgelopen zaterdag. Maar de organisatie van de Canal Pride, de Leidse politiek en de Leidse media spreken van een groot succes en negeren de traumatische ervaringen van een groep jonge homo´s, lesbiennes, trans mensen, non-binairen en queers.
De organisatie had openlijk opgeroepen om onder andere naar de Catharinabrug in het centrum te komen om daar een teken van protest te laten horen, omdat men vindt dat de lhbtqia+ gemeenschap verre van gelijke mensenrechten heeft in Leiden en er nog een hoop is om voor te strijden. Hoewel deze jonge lhbtqia+ organisatie blij was dat er überhaupt een Pride was, wilde de organisatie óók een Pride die de lhbtqia+ gemeenschap, die nog met veel discriminatie te kampen heeft, in haar kracht zet. De opzet van de organisatoren van de Canal Pride had, volgens Queer Pride March Leiden, als voornaamste doel om voor de stad Leiden status en toerisme te genereren en een feestje neer te zetten waarbij protest verboden was.
Op zaterdag om 15:15 uur wilden enkele leden van de organisatie twee banners op de brug hangen. Op het ene spandoek stond “Kleurrijk, niet stinkend rijk” en op het andere spandoek “Ik wil in transitie, geen pride met politie”. Het eerste spandoek refereerde naar het feit dat het peperduur was om een plek in de botenparade te krijgen en het voor jonge lhbt-ers onbetaalbaar was om aan een Pride mee te doen die ook voor hen bedoeld zou moeten zijn. Het tweede spandoek refereerde naar de geschiedenis van geweld tegen onder andere de homo- en transbeweging vanuit de staat. De beweging is, tijdens haar emancipatiestrijd, onnoemelijke keren de kop ingedrukt met geweld vanuit de politie. Daarnaast is geweld een groot onderdeel van onder andere homofobie en transfobie. Tot op de dag van vandaag worden onder andere homo´s en trans mensen fysiek en verbaal aangevallen op straat. Om deze redenen wilde Queer Pride March Leiden in al haar kwetsbaarheid een Pride zonder de politie, simpelweg voor hun eigen gevoel van veiligheid. Daarnaast refereerde het tweede spandoek naar de sluiting van de genderpoli in het LUMC in 2017, wat eraan heeft bijdragen dat Nederland nu maar één plek heeft om als trans persoon voor een behandeling in aanmerking te komen.
De organisatoren van Queer Pride March Leiden werden al bij het uitpakken van het spandoek meteen met geweld aangepakt door de politie. Camerabeelden en getuigenisverklaringen vertellen dat de politie de brug gelijk bestormde en meteen de spandoeken uit de handen probeerde te grijpen nog voordat ze uitgerold waren. De organisatoren vroegen in alle commotie en paniek naar de reden, maar vragen werden meteen met duwen en slaan vanuit de politieagenten beantwoord. De organisatie gelooft dat zij het recht hadden om op deze brug te blijven. Er was namelijk op dat moment geen noodverordening van kracht en ook was er op geen enkele andere manier gecommuniceerd dat een protest verboden was.
In de media zegt de gemeente niet op de hoogte te zijn gesteld van het protest. Ook geven ze aan dat de “maatregelen gericht waren op het waarborgen van de veiligheid van bezoekers én demonstranten”. Het is echter niet verplicht in Nederland om een vergunning aan te vragen voor een protest. In een democratie mag je gewoon een tegengeluid laten horen. En al helemaal als je geen tegenstander bent van de doelgroep maar een aanvulling op de doelgroep van de organisatoren.
Ten tweede is het onbegrijpelijk dat de media zo´n opmerking klakkeloos overnemen van de gemeente. Plotseling en onaangekondigd geweld kan niet gerechtvaardigd worden wanneer de veiligheid gewaarborgd moet worden. Dit soort geweld is per definitie onveilig. Zowel voor de demonstranten die ook nog eens tot een kwetsbare groep behoren, als voor de bezoekers. De brug was bomvol toen de politie de spandoekhouders met grof geweld toetrad, waarbij meteen de wapenstok getrokken werd, met grote politieschoenen op mensen werd gestampt en mensen van de ene kant van de brug naar de andere kant geslingerd werden. Op een brug, waar bij grof geweld mensen ook over de reling geslingerd hadden kunnen worden. Een sympathisant gaf later aan de organisatie te kennen dat zij een kind van een van de bezoekers in haar armen nam toen de politie aanviel, om die te beschermen tegen het plotselinge geweld van de politie op de overvolle brug.
Wij vragen de media om zich niet te laten inpakken door de gemeente. Wij vragen journalisten om hun bronnen na te gaan. Om getuigen te horen. Om te luisteren naar de mensen die midden in het geweld hebben gestaan. Om te luisteren naar de omstanders aan wie door de politie óók verboden werd een kartonnen protestbordje omhoog te houden. Om te luisteren naar het feit dat in dat ´demonstratievak´ de megafoon werd afgepakt door de politie, een onrechtmatige daad in een democratisch land. Om te luisteren naar de getuigenissen van omstanders die daadwerkelijk zagen dat de arrestanten in elkaar zijn geslagen en onrechtmatig zijn gearresteerd. Dat een arrestant aan hun nek uit de groep is gesleurd door meerdere agenten en hun shirt kapot werd gescheurd, terwijl daar geen enkele proportionele aanleiding toe was. Om te luisteren naar de trans vrouw die wekelijks met discriminatie en geweld te maken heeft en wederom uit het niets uit de groep getrokken werd aan haar pols door de politie en op de grond is gegooid en gearresteerd.
Wij vragen de media om hun pen te gebruiken voor waar het hoort, de waarheid te vertellen en niet het instrument te zijn van organisaties als de Canal Pride Leiden of Leiden & Partners. We vragen u het volledige verhaal te vertellen, ook al lijken de deelnemers van de demonstratie minder op u en herkent u zich wellicht minder in hen dan in de mensen bij de gemeente Leiden of de eerder genoemde organisaties.
Queer Pride March Leiden
Een ps-je vanuit de redactie: de lhbtqia+ gemeenschap moest zelf vlaggen ophangen vooraf aan de Leidse Pride omdat het reguliere bedrijf weigerde? Klopt dat? Kunnen journalisten en politieke partijen dat nagaan?
