Louay Al-Zekra gesteund met leuzen en lawaai (beeldverslag)
Gisterochtend werd er op initiatief van SEHAQ, Queer Refugees Group gedemonstreerd voor de ingang van de rechtbank aan de Parnassusweg in Amsterdam, in verband met de zitting van Louay, die (opnieuw) uitgezet dreigt te worden naar Duitsland.
Er waren ongeveer 25 personen aanwezig; best veel voor een protest dat op zeer korte termijn georganiseerd was. We hebben ons recht tegenover de entree van de rechtbank opgesteld, waarmee we de gewone doorgang blokkeerden, maar voor mensen die er langs wilden werd een opening gecreëerd. De reacties varieerden van positief en nieuwsgierig (de hele keukencrew kwam kijken) tot geïrriteerd en zelfs vijandig (dat laatste met name van twee vrouwen die vanaf de fietsenrekken zeker een half uur naar ons hebben staan staren en die bijzonder weinig moeite deden om hun minachting onder stoelen of banken te steken).
Het protest begon tegen 11:00 uur en we zijn meer dan een uur doorgegaan met leuzen roepen, zingen en lawaai maken, daarbij dankbaar gebruik makend van een stalen gemeenteprullenbak en van de achterkant van onze protestborden. Het kan bijna niet anders of vrijwel iedereen in de rechtbank (en in de buurt eromheen) heeft er iets van meegekregen. Hopelijk Louay zelf ook. De leuzen en liederen waren zowel in het Nederlands als in het Arabisch en het Frans. De stemming zat er goed in en sommige mensen hadden weinig stembanden meer over toen het protest ten einde was gekomen (maar gelukkig had iemand een sloot koffie gehaald bij de plaatselijke koffietent).
De politie is een paar keer langsgekomen, maar afgezien van vragen wat we aan het doen waren, hebben ze ons met rust gelaten. De beveiliging van de rechtbank hebben we niet eens gezien. Ik vond dat best verrassend, vooral gezien de blikken die ons toegeworpen werden vanuit de politiewagens.
Het was de bedoeling dat enkele van de demonstranten de zitting zouden bijwonen om daarna verslag te kunnen uitbrengen. Dat lukte helaas niet doordat er wat verwarring was over de begintijd van de zitting en we ons daardoor net te laat aanmeldden.
Wel was degene bij wie Louay had gelogeerd, aanwezig bij de zitting. Hij bracht verslag uit aan de demonstranten. De zaak werd door de rechter aangehouden, dus er is geen uitspraak gedaan. Vermoedelijk volgt alsnog een uitspraak binnen enkele dagen. De kans is groot dat Louay terug moet naar Duitsland, waar hij dan waarschijnlijk (weer) op straat belandt.
Na de zitting kwam een gevangenenvervoerbus voorbij. Op dat moment hebben wij extra hard geschreeuwd in de hoop dat Louay het zou horen als hij in de bus zat. Toen er even later nog zo’n bus voorbij kwam, deden we hetzelfde.
Het wachten is nu op de uitspraak…
De foto’s hebben we met toestemming overgenomen van een bericht op de Facebook-pagina van SEHAQ, Queer Refugees Group.
Petra de Jong
