Macron heeft niet gekozen voor toegevingen maar voor harde repressie
Er werden ook concrete maatregelen aangekondigd die per 1 januari 2019 ingaan. De belangrijkste ervan is de verhoging van het minimumloon met honderd euro per maand. Je kan dat een sociale overwinning noemen. Maar ze is wel veel minder groot dan ze op het eerste zicht lijkt. De minimumlonen gingen sowieso verhoogd worden door middel van activiteitenpremies. In april 2019 stond een verhoging gepland van 30 euro, in oktober 2020 en oktober 2021 komt daar nog eens 20 euro bij. Het Elysée heeft bevestigd dat het optrekken van de minimumlonen deze activiteitspremies reeds bevatten. Een aangekondigde maatregel wordt dus gewoon vroeger doorgevoerd en er wordt nog dertig euro bovenop gelegd. Het zou dus juister zijn om te zeggen dat minimumlonen verhoogd worden met dertig euro. En de andere aangekondigde maatregelen? Ouderen die een inkomen hebben dat onder tweeduizend euro per maand ligt, zullen niet de geplande belastingverhoging op hun bord krijgen. Ook overuren worden niet meer belast en een eindejaarsbonus kan voortaan belastingvrij uitbetaald worden door de werkgever. Bij deze maatregelen zijn best wat opmerkingen te plaatsen. Een geplande belastingverhoging niet laten doorgaan betekent bijvoorbeeld niet dat de huidige levensconditie van ouderen verbetert. Daarnaast gaat er geen enkel herverdelingseffect uit van het niet langer belasten van bonussen of overuren. Al bij al is het dus erg weinig. Hoogstens een aarzelend begin richting toegevingen. Echt gemeend lijkt het bovendien niet. Op nagenoeg hetzelfde moment waarop Macron zijn toespraak hield, werd in de Franse senaat een versoepeling van de “exit tax” goedgekeurd. De tax die in 2011 door Sarkozy werd in het leven geroepen, liet toe om verrichtingen uitgevoerd door in het buitenland gedomicileerde Fransen met dertig procent te belasten. Onder Macron wordt dat nu dus teruggeschroefd. De beslissing hiertoe was al in juli genomen, maar de stemming vond dus plaats op de avond dat Macron de natie toesprak.
Thomas Decreus in Macron heeft niet gekozen voor toegevingen maar voor harde repressie (Dewereldmorgen)