Maria in vrouwenopvang Rosa Manus: “Het voelt als een soort ‘koude oorlog’”
De ongedocumenteerde Maria zit nog steeds in Rosa Manus, ondanks dat de vrouwenopvang haar al sinds vrijdag weg wil hebben. Maria heeft geen alternatief en zou bij vertrek dakloos worden. Rosa Manus dreigde vrijdag de politie in te zetten, maar mede door onze actie is het niet tot een gewelddadige uitzetting gekomen. De medewerkers staan ons sindsdien niet toe om haar boodschappen te geven. Men lijkt te proberen om haar uit te hongeren, opdat ze er zelf voor zal ‘kiezen’ om te vertrekken. Dat voelt voor Maria als een soort “koude oorlog”, schrijft ze.
Achter de schermen wordt door raadsleden druk gezet op de gemeente. De SP en Partij Sleutelstad hebben vrijdag vragen gesteld die het probleem terecht breder trekken dan alleen de uitsluiting van Maria: “Is het in het afgelopen jaar vaker gebeurd dat vrouwen zonder verblijfsrecht en zonder woonoplossing moesten vertrekken van een tijdelijke woonvorm? Indien die gevallen er geweest zijn, is er toen een oplossing geboden en zo ja, in welke vorm? Kan de gemeente in concrete gevallen zoals beschreven in het Leidsch Dagblad een oplossing bieden, zeker wanneer dit tijdelijk van aard is (bijvoorbeeld een overbruggingwoning)? Zo nee, waarom niet? Zo ja, doet de gemeente dit ook in deze situaties?” De gemeente lijkt tot op heden niets te willen doen. Integendeel, “de gemeente en Rosa Manus denken dat de vrouw terug kan naar Marokko zonder het risico dat ze opnieuw slachtoffer wordt van huiselijk geweld’, aldus omroep Sleutelstad. Maria heeft echter nog een procedure lopen om verblijfsrecht te krijgen en hoeft helemaal niet naar Marokko.
Ondertussen komen veel mensen met mooie praktische ideeën om voedsel bij Maria te krijgen. We willen iedereen bedanken voor het meedenken. Maar we willen zo min mogelijk gedoe om het gebouw zelf, want daar zitten nog veel meer door geweld getraumatiseerde vrouwen en kinderen. Zaterdagavond hing er een poos een helikopter boven het centrum van Leiden (vanwege een incident op het station) en veel vrouwen in Rosa Manus raakten in paniek, omdat ze vreesden dat de politie Maria kwam halen. We willen dit soort situaties zoveel mogelijk voorkomen. Dat is ook de reden dat we zaterdag niet meer stampij gemaakt hebben bij de voordeur. Voor veel vrouwen herinnert gedoe bij de voordeur eraan dat er soms een man een van hen komt bedreigen, en dat is diep traumatiserend. Dat willen we ten koste van alles voorkomen.
Niet veilig
Maria houdt zich intussen sterk in de nare omstandigheden waarin ze zich bevindt. Omstandigheden die dus bewust zo gecreëerd worden door de directie van de vrouwenopvang! Vanmiddag heeft ze een afspraak met de dokter, maar dat vormt dus een probleem. Ze schreef ons gisteren dit:
“Ik begrijp er niks meer van: we horen over Nederland dat het een tolerant land is. Dat het een land van rechtvaardigheid is. Maar zodra ik hier was aangekomen, kreeg ik te maken met veel onrecht, geweld en naïviteit. Het begon met mijn ex-man waar ik veel vertrouwen in had, en daarna met de IND en nu in de vrouwenopvang waar ik verblijf. Het voelt als een soort ‘koude oorlog’. Ze willen mij op straat zetten en daartoe uithongeren. Nederland meet met twee maten als het gaat om humanitaire hulp. Aan de ene kant zijn ze wel ruimhartig als het gaat om Oekraïners, aan de andere kant word ik met veel onrecht tegengewerkt en gediscrimineerd. Heeft dit te maken met het feit dat Oekraïners Europees zijn? Waarom heb ik geen recht op een gelijke behandeling?
Mijn ex-man verstrekt verkeerde informatie over mij en wordt niet vervolgd. In plaats daarvan word ik gestraft en uitgesloten van alles waar ik naar mijn idee recht op heb. Ik werd al na twee jaar huwelijk, waarbij sprake was van huiselijk geweld, geacht om Nederland te verlaten. En nu word ik in de instelling Rosa Manus, waar ik al lange tijd verblijf, niet bijgestaan. De vrouwen die daar wonen, worden bedreigd dat ze problemen krijgen als ze mij te hulp schieten. Ze zijn zelfs bedreigd dat hun kinderen afgenomen worden als zij solidair met mij zijn.
Rosa Manus is ook op de hoogte van mijn medische achtergrond. Ik heb namelijk borstkanker en moet minimaal vijf jaar onder behandeling blijven. Ik kwam vanuit mijn geboorteland en genoot een goede gezondheid. Ik was zeer actief en nu moet ik terug. Ik ben ziek en gescheiden en mijn geboorteland is niet veilig voor mij. Daar wachten mij grote problemen. Rosa Manus vindt dat mijn plek voor iemand anders vrijgemaakt moet worden en ik moet op straat gaan leven. Dit is zeer onmenselijk!”
Eric Krebbers