Na verkiezingswinst Erdoğan en de Grijze Wolven: anti-fascistische strijd gaat door – óók in Nederland!

Afgelopen zondag heeft Recep Erdoğan zowel de Turkse presidentsverkiezingen gewonnen als een meerderheid in het parlement behaald. Daarmee is voor hem het laatste obstakel op weg naar de absolute heerschappij weggenomen. De klinkende overwinning van de AKP-leider was zonder zijn coalitiepartner MHP (de Grijze Wolven) niet mogelijk geweest.

Sinds de jaren negentig wordt al over zo’n mogelijke coalitie gesproken, die in het Turkse politieke discours wordt aangeduid als de Turkse islam-synthese, en nu is die dan eindelijk aan de macht. Het zal niet lang duren voor duidelijk wordt wat dat voor gevolgen zal hebben voor progressieve krachten in Turkije. De ultra-nationalistische MHP is in feite een criminele organisatie, en nu die veel macht gaat krijgen, zal de veiligheid en vrijheid van progressieven, minderheden en vrouwen nog meer onder druk komen te staan.

De eerste tekenen zijn al zichtbaar. MHP-leider Devlet Bahçeli publiceerde direct na de verkiezingen een persverklaring waarin hij 59 journalisten en schrijvers bedreigde die zijn partij “belasterd en ten onrechte beschuldigd” zouden hebben. En onlangs heeft de beruchte maffiabaas en ‘voormalige’ Grijze Wolf Alaattin Çakıcı een brief geschreven waarin hij onder andere zelfs president Erdoğan bedreigt. De maffiabaas werd kort voor de verkiezingen nog in de gevangenis bezocht door Bahçeli. De banden tussen de MHP en de maffia zijn van oudsher zeer hecht. Na de coup van 1980, toen ze klaar waren met de strijd tegen links en het vermoorden van Koerden en alevieten, zijn veel van de leidende Grijze Wolven zich gaan verrijken via de drugshandel en andere criminele activiteiten.

Turkse staat

De Turkse staat heeft wanneer nodig altijd een beroep gedaan op de ultra-nationalisten (de “ülkücüler” ofwel “idealisten”) om het vuile werk op te knappen en tegenstanders uit de weg te ruimen. Als beloning werden die dan toegelaten tot het staatsapparaat. Erdoğan bracht daarin verandering: zijn AKP zette liever de aanhangers van de islamist Fethullah Gülen, zijn toenmalige strijdmakker, in voor de vieze klussen. Maar na de bloedige machtsstrijd tussen Erdoğan en Gülen over wie nu werkelijk de macht mag uitoefenen, werden de gülenisten weer uit het staatsapparaat gezuiverd. Hun plekken worden nu een voor een weer ingevuld door ervaren ülkücüler. Met name politie en leger lijken overgenomen te gaan worden door deze Grijze Wolven, en dat betekent een groot gevaar voor links en de Koerden.

Maar Erdoğan heeft vlak voor de verkiezingen ook enkele beruchte figuren uit de jaren negentig aan zijn gevolg toegevoegd. Zoals de toenmalige premier Tansu Çiller en de voormalige politiechef Mehmet Ağar, die het ministerie van Binnenlandse Zaken runde tijdens de vuile oorlog tegen de Koerden. In die periode zijn tientallen Koerdische politici en intellectuelen geliquideerd. De president voelt zich wellicht nog wat veiliger met zulke genadeloze lieden aan zijn zijde. Met de Grijze Wolven weet je het immers maar nooit en Erdoğan is de coup natuurlijk nog niet vergeten. Dat maffiabaas Çakıcı nu al met bedreigingen komt aan zijn adres is veelzeggend.

Bedreiging

Ook in Nederland mochten mensen met een Turks paspoort weer stemmen. In diverse steden werden bussen georganiseerd om linkse kiezers naar de stembussen te brengen (zie onderaan voor de pamfletten die werden uitgedeeld). Toch kozen de Turkse Nederlanders die gingen stemmen in meerderheid (zeventig procent) voor de coalitie van AKP en MHP. Iedereen die verwachtte dat de Grijze Wolven gehalveerd zouden worden na het afsplitsen van Meral Akşener en haar İyi Parti (Goede Partij) is bedrogen uitgekomen. De MHP verloor niets en consolideerde zelfs het aantal stemmen. Ook in Nederland was dat zichtbaar, en dat betekent dat we ook hier rekening moeten houden met toenemende repressie en geweld vanuit de Grijze Wolven. De rechtse Turkse site Haber Arnhem kwam op verkiezingsavond al meteen met “waarschuwingen” aan met naam genoemde Nederlandse politici en journalisten die het gewaagd hadden om kritiek te leveren op de AKP en de MHP. Ze lieten nadrukkelijk doorschemeren te weten waar deze critici wonen (“100 meter afstand van het Turkse consulaat”). Zulke intimidatiepraktijken zijn bij linkse politici en journalisten in Turkije maar al te bekend. Nadat ze zo openlijk zijn aangewezen, worden ze ook vaak fysiek belaagd.

In Turkije begon na de verkiezingen meteen een heel gevaarlijke hetze tegen de HDP die opnieuw de kiesdrempel van 10 procent wist te halen. De linkse partij werd verantwoordelijk gehouden voor vermeende moordpartijen van de PKK. Gekoppeld worden aan die gewapende Koerdische beweging kan in Turkije dodelijke gevolgen hebben. Deze keer werd meteen ook de grote ‘centrumpartij’ CHP aangevallen omdat die de HDP aan stemmen zou hebben geholpen. Zo zijn bijna alle partijen die niet uiterst rechts zijn in het vizier van de repressie beland. Vandaag werden meteen al een voormalig CHP-parlementslid, de journalist Eren Erdem en een aantal activisten opgepakt. Het lijkt erop dat een nieuwe arrestatiegolf aanstaande is.

Rechtse Turkse media in Nederland lopen altijd netjes in de pas, en dus zagen we ook hier meteen artikelen verschijnen waarin de HDP wordt verbonden aan de PKK, en waarin iedereen wordt aangewezen en aangevallen die zich niet voor honderd procent achter Erdoğan en de Grijze Wolven schaart. De nationalistische website Dutch Turks viel zo de Kamerleden Sadet Karabulut, Lodewijk Asscher en Bram van Ojik aan omdat ze hadden gepleit voor vrijlating van de voormalige HDP-partijleider Selahattin Demirtaş. Ook het Arnhemse SP-raadslid Gerrie Elfrink moest het ontgelden omdat hij kritiek leverde, onder meer tijdens het raadsdebat over het Grijze Wolven-festival afgelopen weekeinde.

De politiek en de media lijken niet te willen of te durven erkennen dat de Grijze Wolven in Nederland goed zijn georganiseerd en dat ze een gevaar vormen voor minderheden en andere progressieve groepen. Zo deden De Gelderlander en Omroep Gelderland nauwelijks kritisch verslag van het festival en bleven ze herhalen dat critici beweerden dat het festival “geïnfiltreerd” zou zijn door Grijze Wolven. Dat terwijl wij steeds opnieuw aantoonden dat het feitelijk werd georganiseerd door de fascisten zelf. Door die laffe opstelling voelen de Grijze Wolven zich vrij om zich onopgemerkt (door niet-Turkse Nederlanders) nog verder te organiseren en hun invloed te vergroten binnen de Turkse gemeenschap en vooral de jongere generatie daarvan.

De passieve houding van Nederlands links als het gaat om de anti-fascistische strijd tegen de Grijze Wolven ondermijnt de solidariteit tussen verschillende minderheden en biedt de fascisten meer ruimte om de repressie tegen deze groepen verder op te voeren. Gezien de nieuwe politieke fase na de Turkse verkiezingen zal die repressie en de kans op geweld nog meer toenemen. De alertheid die bestaat tegenover Nederlandse fascisten moet ook gelden tegenover extreem-rechts vanuit andere bevolkingsgroepen, met name dus de Grijze Wolven. Een krachtig en gezamenlijk optreden vanuit álle linkse en feministische krachten in Nederland tegen álle vormen van racisme en extreem-rechts is nodig. En we hebben de afgelopen maanden in Nijmegen en Arnhem gezien dat er best mogelijkheden liggen.

Op straat

We gaan onze strijd hier in Nederland verder uitbouwen. En ook in Turkije zal de strijd doorgaan na de domper van de verkiezingswinst van extreem-rechts. Het is begrijpelijk dat veel mensen zijn teleurgesteld en terneergeslagen na de uitslag. Ze hadden gehoopt op een snelle verbetering door het winnen van de verkiezingen. We moeten echter niet teveel hoop stellen in verkiezingen. Nodig is een linkse strijd van onderop, met bundeling van krachten van minderheden, arbeiders, feministen, lgbtqai+ en milieuactivisten. De teleurstelling kan alleen worden overwonnen via langdurige militante strijd. De HDP levert enorme inspanningen in een zeer repressief klimaat, maar parlementaire strijd alleen zal nooit voldoende zijn om het fascisme te overwinnen. De geschiedenis leert dat dat alleen mogelijk is als de macht van het fascisme op straat wordt bestreden en gebroken. Natuurlijk moet de rechtse macht in het parlement worden gebroken, maar vooral ook op scholen, in fabrieken, gebedshuizen, vakbonden, op straten en pleinen. En ook hier in Nederland moeten we op die terreinen strijden, waarbij we onze aandacht in eerste instantie moeten richten op de krachten van de AKP en de MHP hier.

Tijdens de Gezi-opstand werd terecht geroepen: “We zijn pas begonnen, de strijd gaat door”.

Ender Kaya

---

Pamfletten en busreizen naar het stembureau

Net als eerder bij het referendum hebben linkse Turkse Nederlanders ook bij deze verkiezingen weer in diverse steden bussen georganiseerd om kiezers naar de stembureaus te brengen. In meerdere steden werd ook een pamflet verspreid dat opriep om tegen het “Eén man, één partij”-regime te stemmen. Hieronder zie je de versie die in Oss werd verspreid en daaronder kun je ook de Nederlandse vertaling lezen. Een journalist van de NRC reisde mee met de bus uit Oss en schreef er een verslag over.

(vertaling)

Als u ook genoeg hebt van:

1. Het stap voor stap terugdringen van de historische verworvenheden van de republiek, zoals de scheiding van staat en godsdienst;
2. De klappen die het wetenschappelijke en seculiere onderwijs krijgt;
3. De beknotting van fundamentele rechten en vrijheden zoals de persvrijheid, vrijheid van meningsuiting en vergadering;
4. De repressie tegen parlementariërs, journalisten, intellectuelen en academici;
5. De onderwerping van de rechterlijke macht door de politiek;
6. De privatisering van ons gemeenschappelijke bezit, de publieke sector;
7. Corruptie en nepotisme;
8. De vervuiling en vernietiging van het milieu en onze leefomgeving;
9. De legitimering van seksisme en geweld tegen vrouwen;
10. De marginalisering en uitsluiting van minderheden en het ongehoord blijven van hun roep om gelijke burgerrechten;
11. De oorlogspolitiek tegen onze buurlanden;
12. De verstoring van onze gemoedsrust in Nederland door neo-Ottomaanse retoriek vanuit Ankara;

Stem dan tussen 15 en 19 juni 2018 tegen het “Eén man, één partij”-regime.