Nederlandse politici vallen Belgisch illegalenpardon aan
België gaat het verblijf legaliseren van een flink aantal vluchtelingen en migranten. Het gaat onder meer om vluchtelingen met een “onredelijk lange” asielprocedure van 3 jaar of langer, en om migranten die “een duurzame lokale verankering” hebben. Daarbij geldt als voorwaarde dat migranten met werk minstens 2,5 jaar onafgebroken in België moeten leven, en migranten zonder werk 5 jaar. Ze moeten daarbij kunnen aantonen dat ze “het centrum van hun affectieve, sociale en economische belangen” in België hebben. Naar schatting zouden minstens 25 duizend mensen in aanmerking kunnen komen voor de regeling.
CDA-, PVV- en VVD-Europarlementariërs veroordeelden het pardon onmiddellijk nadat het bekend werd op 20 juli 2009. Hetzerig zeiden ze te vrezen dat een deel van de illegalen zich na legalisering uiteindelijk in Nederland zou gaan vestigen. Ook zou de regeling extra illegalen aantrekken. “Het nieuws zal Afrika snel bereiken waardoor er nog meer bootjes met mensen naar de Europese kusten komen”, zo probeerde CDA-er Wim van de Camp de oorlog tegen vluchtelingen verbaal te ondersteunen. PVV-er Barry Madlener vond het Belgische besluit “verschrikkelijk”. Hij wil de gelegaliseerden zelfs de toegang tot Nederland ontzeggen. “Hoe weet ik nog niet, maar dit mag niet gebeuren.” VVD-er Hans van Baalen sprak over “ergerlijk gedrag” van de Belgische regering. De Nederlandse regeringsleiders zouden hun Belgische collega’s “tot de orde” moeten roepen. “Na verloop van tijd mogen deze nieuwe Belgische burgers zich overal in de EU vestigen. Je zult zien dat ze vooral bij ons in Noordwest-Europa neerstrijken.” Volgens Van Baalen is zelfs de soevereiniteit van Nederland in het geding. De overheid zou niet meer kunnen bepalen wie wordt toegelaten tot Nederland. In feite probeert Van Baalen juist België te verbieden om te bepalen wie rechtmatig binnen de eigen landsgrenzen mag verblijven.
"Witte" illegalen
Met deze stemmingmakerij schiepen de rechtse Europarlementariërs in koor een sfeer van angst voor de pardonkandidaten. Ze voeren een verdeel-en-heerspolitiek door “autochtonen” bang te maken voor “allochtonen”, en spelen in op bestaande onvrede- en onderbuikgevoelens over illegalen die “onze” banen en welvaart zouden komen afpakken. Zo hopen ze hun eigen neo-liberale afbraakplannen makkelijker te kunnen doordrukken. Hun haatcampagne kan op bijval rekenen van Vlaams Belang-leider Filip Dewinter, in de Nederlandse media soms ook wel aangeduid als “de Belgische Wilders”. Dewinter toonde zich “ziedend” over het migratiebeleid van de Belgische regering, en sprak van “een drama”.
Zo’n 10 jaar geleden kende Nederland voor het laatst een – behoorlijk magere – legaliseringsregeling voor arbeidsmigranten, die evenals in België werd bereikt na een lange harde strijd van lobbyen, demonstreren en hongerstaken. Sindsdien heeft elke volgende regering een nieuw pardon voor illegale arbeiders botweg geweigerd. De overgebleven groep van “witte” illegalen, die al zo’n 20 jaar of langer in Nederland leven, “wit” hebben gewerkt en premies en belastingen hebben betaald, probeerde in 2008 nog om PvdA-staatssecretaris Nebahat Albayrak op andere gedachten te brengen. Dat mislukte, want het idee van legalisering van welke groep illegalen dan ook is sinds de pardonregeling voor vluchtelingen in 2007 taboe verklaard in politiek Den Haag. Toen het Belgische pardon bekend werd, belden “witte” illegalen naar steungroepen als De Fabel van de illegaal in Leiden met de vraag hoe het nu in Nederland zit met een eventuele legalisering. “Waarom kan er in België wel een pardon voor illegale arbeiders komen, en in Nederland niet?”, vroegen ze zich af. “Nederland is België niet”, moesten de Fabel-medewerkers hen antwoorden. “Nederland is binnen de EU een van de strengste landen geworden op het gebied van beleid tegen migranten en vluchtelingen.”
Harry Westerink