Niet protesteren tegen een genocidaal bewind, maar wel tegen bezuinigingen?

Op het Instituut voor Geschiedenis aan de Universiteit Leiden is het al een jaar ijzig stil rondom de, door gerenommeerde juristen en wetenschappers vastgestelde, genocide en scholasticide in Gaza. Een debat omtrent een boycot van Israëlische instellingen is er niet; in plaats daarvan heerst er stilte. Die stilte wordt incidenteel doorbroken wanneer studenten in de buurt van het instituut protesteren. Een enkeling van het personeel doet mee aan de demonstraties. Sommige anderen moedigen de studenten zachtjes aan, bang om een tijdelijk contract te verliezen. Het overgrote deel kijkt ongemakkelijk toe, zwijgt of keurt de demonstraties af. Want, is het adagium, politiek hoort niet thuis op de universiteit. Tegelijkertijd stroomt de mailbox van medewerkers vol met oproepen van zowel de Faculteit Geesteswetenschappen als van het Instituut voor Geschiedenis om vooral deel te nemen aan protesten tegen de voorgenomen bezuinigingen op het Hoger Onderwijs. Niet alleen is het contrast pijnlijk en hypocriet – protesten tegen een genocidaal bewind: slecht; protesten tegen bezuinigen: goed. De protesten tegen de bezuinigingen laten tevens een belangrijke context buiten beschouwing. Geen woord wordt erover gerept dat deze bezuinigingen worden doorgevoerd door, en in verbinding staan met ander beleid van, de meest fascistische en racistische regering die Nederland gekend heeft. Zo worden militaire uitgaven verhoogd en voor miljoenen euro’s wapens aangeschaft bij de Israëlische industrie, maatregelen voor de gevolgen van klimaatverandering afgezwakt en het asielsysteem ontwricht.

Suzan Abozyid en Mirjam Twigt in Samen tegen fascisme – waar zijn de authentieke historici? (overdemuur.org)