Noisejob: Het voorgekookte recept van de ayatollahs

Iran is een land met een geschiedenis van duizenden jaren. Daar gaan veel Iraniërs prat op. Ze hebben zich onder druk van de heersende vaderlandsliefde moeten aanleren om trots te zijn op hun land. Net als de Nederlanders trouwens. Het Iraanse bewind glimt en blinkt zelfs van trots. Met zijn moslimfundamentalistische poetsdoek probeert het bewind voortdurend om het land te ontdoen van vreemde smetten. Zo waarschuwt men de eigen staatsburgers onophoudelijk voor gevaarlijke culturele invallen uit het buitenland. Het regime schreeuwt van de daken dat de vijanden van Iran overal op de loer liggen om het land binnen te dringen. En voor wie het nog niet weet: de vijanden van Iran zijn meteen ook de vijanden van de islam, want de vijanden van de islam zijn de vijanden van Iran. Iran is goed, de rest is fout. Iran staat gelijk aan de islam. Aldus de propaganda van het bewind, dat onlangs zelfs heeft verboden om tijdens kookprogramma’s op tv nog langer aandacht te besteden aan “westers” eten. Dat voedsel zou net als de rest uit het westen zo verdorven zijn als de hel en de duivel. Ik zou willen dat het afgekondigde verbod het werk zou blijken te zijn van een grappenmaker, maar het is helaas de waarheid, de grimmige onderdrukkende waarheid van de ayatollahs.

Als we die ayatollahs mogen geloven, dan overvallen de goddeloze vijanden van Iran de onschuldige godsvruchtige Iraanse bevolking. En sluw, geniepig en gewetenloos weten de vijanden zich te nestelen te midden van argeloze baardmannen en zwaar gesluierde vrouwen. De slechteriken hopen zich zelfs op in het Italiaanse eten dat ravioli wordt genoemd en in Iran flink populair is. Ravioli heeft in het midden een soort kleine gaten, een soort grotjes of holletjes. Via die nauwe ruimten sluipen de vijanden van Iran listig naar binnen om de hoogstaande Iraanse cultuur met zijn geschiedenis van duizenden jaren te vergiftigen met het verschrikkelijke waandenkbeeld dat Iraniërs zich zouden mogen verlekkeren aan “westers” voedsel. Hoe meer ravioli de Iraniërs in hun mond stoppen, hoe meer gaten, grotten en spelonken er aan de landsgrenzen van Iran dreigen te ontstaan. Het land kan zo volkomen poreus worden en moet zich dan weerloos overleveren aan zijn vijanden. Een gatenkaas, zouden de Nederlanders zeggen. En daar blijft het niet bij: met hun evenzeer gevreesde openingen brengen ook macaroni, tortellini en cannelloni Iran in een noodtoestand en zelfs op de rand van de afgrond. In feite zetten Iraniërs niets minder dan de verheven Iraanse cultuur op het spel, wanneer ze een pastasoort nuttigen.

Het Iraanse bewind heeft veel tijd besteed aan onderzoek naar importproducten die het land mogelijk tot in de kern zouden kunnen bedreigen. Een staatscommissie heeft dat onderzoek enige tijd geleden tot een goed einde weten te brengen. Men beweert de problemen te hebben opgelost: al het Italiaanse eten moet in de ban worden gedaan, behalve pizza’s. Die hebben namelijk geen gat, grot of hol. Maar de vijanden van Iran die altijd ook de vijanden van de islam zijn, gebruiken hun verstand zo voortreffelijk dat ze geen openingen nodig blijken te hebben om hun “westerse” gif naar de Iraanse bevolking door te sluizen. Daarom let het bewind de laatste tijd juist op Italiaans eten zonder gaten en doorgangen, zoals pizza’s. Want als Iraniërs dat nuttigen, zo vrezen de ayatollahs, dan wordt het mogelijk dat ze tijdens het eten ineens herinnerd worden aan zoetgevooisde Italiaanse liefdesliedjes en aan weerzinwekkende intimiteiten tussen stoere binken met een wasbord die op zonovergoten stranden lopen te fluiten naar wulpse, lonkende en smachtende vrouwen in nietsverhullende zwemkleding. Verleiding in al haar verschijningsvormen is niet minder dan staatsgevaarlijk voor het Iraanse regime. En die vreselijke “westerse” lichtzinnigheid wordt vooral opgewekt door Italiaans eten met en zonder openingen.

Voor Arabisch eten mag op de Iraanse staatstelevisie wel reclame worden gemaakt, hoewel ook dat voedsel afkomstig is uit het buitenland. Voor de komst van de islam waren de Arabieren in de ogen van de Perzen nog een ruw en onbeschaafd woestijnvolk met kamelen. Maar later wisten ze de hoogstaande Iraanse cultuur met zijn geschiedenis van duizenden jaren toch binnen te dringen, zelfs zonder gebruik te maken van de holletjes in de ravioli. Maar als in Arabisch voedsel ook gaten zouden zitten, dan zou dat volgens het bewind geen ramp zijn. Want Arabisch is anders dan Italiaans. Arabisch betekent: koran, ramadan, sluiers, vijf gebeden per dag, en geen seks voor het huwelijk. Arabisch is: er is geen andere god dan Allah en Mohammed is zijn profeet. Dus hoe vaker Iraniërs Arabisch eten, hoe geloviger ze zullen worden, hoe langer ze het bewind zullen steunen en hoe afkeriger ze zich zullen tonen van het verderfelijke westen. Althans, dat hopen de ayatollahs. Maar ondertussen komt na Tunesië, Egypte, Algerije en Jemen ook het volksverzet in Iran op gang. Zouden die demonstranten soms teveel macaroni hebben gegeten?

Lili Irani