Ons laten geloven dat deportatiemedewerkers er een humane aanpak op na houden

Vandaag postten we een reeks kritische tweets over het artikel “Migranten laten geloven dat ze zelf terug willen” van Pim de Vleeschhouwer op de website van Oneworld. Hieronder die tweets, licht geredigeerd en in een iets andere opmaak.

Ai, ai, ai, wat een naar top-down artikel van Pim de Vleeschhouwer op @oneworldnl, zeg! Het leest als een promo artikel voor een intern blad van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V). Geen enkele kritische distantie tot het racistische deportatiebeleid.

“Als uit de wet blijkt dat een migrant niet mag blijven, moet hij weg. Als hij zich niet aan de wet houdt, volgen er straffen.”

De Oneworld-auteur kleurt lekker binnen de lijntjes, en gaat veilig aan de kant van de staat en zijn deportatiebeulen staan.

“Hoewel het terugkeerbeleid baat kan hebben bij harde hand en taal, toont de praktijk net een tegenovergestelde tendens: een individuele, zachtere aanpak.”

De praktijk is individueel onder druk zetten en aanpakken! Het is overduidelijk dat De Vleeschhouwer niet de moeite heeft genomen om eens te praten met iemand zonder verblijfsrecht die die “zachtere aanpak” heeft ondervonden. Het is namelijk een soort mindcontrol terreur.

Hij zet mensen zonder verblijfsrecht neer als “de migrant”, een gezichtloos object dat verplaatst moet worden. De medewerkers van de DT&V echter worden als volwaardige mensen afgeschilderd, die integer een eigen weg zoeken in een doolhof van regels & procedures. #paspoortprivilege

“Het is niet zo dat de overheid alle migranten die niet in Nederland mogen blijven het liefst direct uitzet. Eerst wordt er geprobeerd om te werken aan de vrijwillige terugkeer. Als dat niet lukt wordt er pas het proces van uitzetting opgestart. Deporteren is namelijk enorm kostbaar, zowel financieel als moreel. Aan opsporing, onderzoek, opsluiting, vluchtverkeer, internationale diplomatie en ketenschakelingen met bijvoorbeeld KLM en de Koninklijke Marechaussee, is Nederland erg veel geld kwijt. Bovendien is het mensen onder dwang uitzetten geen praktijk die een westerse staat graag uitvoert, als het tegelijkertijd pretendeert liberale waarden van mensenrechten en vrijheid te waarborgen.”

Westerse staten werken juist heel graag samen aan meer migratiebeheersing. Integraal onderdeel daarvan: onder dwang uitzetten. Net als de militarisering van de buitengrenzen, en het op de koop toenemen dat steeds meer vluchtelingen verdrinken of omkomen in afgesloten koelwagens.

Mensen deporteren kost veel geld. Dus als het goedkoper kan: ja, natuurlijk is Nederland daar dan voor.

En die mensenrechten waar De Vleeschhouwer het over heeft, zijn slechts een sta-in-de-weg voor het Nederland van Rutte, Dijkhoff en consorten. De VVD heeft al vaker gezegd dat Nederland zich moet terugtrekken uit mensenrechtenverdragen.

En vrijheid: ja, maar dan alleen voor diegenen met een geldig Europees paspoort, de rest mag van staat en parlement best ontmenselijkt worden.

“Als het niet lukt iemand te overtuigen, kan altijd met gedwongen terugkeer gedreigd worden, ook al is dat niet altijd haalbaar.”

Hier presenteert hij het bedreigen van vluchtelingen met geweld als een integere aanpak, zelfs dat deportatiegeweld niet “haalbaar” is. Eventuele terugkeer zou dan toch “vrijwillig” zijn.

“Vervolgens polst de ambtenaar met een open houding de drijfveren van een vreemdeling, zodat deze bewogen kunnen worden naar vertrek.”

Open? Er is maar één uitkomst van de aanpak: de vluchteling moet weg. De keuze: zonder of met fysiek geweld. Psychisch geweld is er sowieso altijd.

“Het begint met die regels en wetten, er zijn naar mijn weten geen DT&V-medewerkers die deze kaders te buiten gaan. Ongeacht hun persoonlijke aanpak blijft het einddoel hetzelfde: van deze persoon is bepaald dat die niet mag blijven, dus die moet uiteindelijk terugkeren…”

Dit zegt dus eigenlijk al genoeg over die “eigen weg” die DT&V medewerkers allemaal zouden volgen.

“Voor de regievoerders ondermijnen hun persoonlijke mogelijkheden en voorkeuren het systeem geenszins”

Nee, als dat zo zou zijn, dan worden ze namelijk ontslagen.

“Terwijl er gesteld wordt dat er “ontzettend veel” mogelijk is, is het lot van de vreemdeling natuurlijk al wel bepaald. Ze dienen ervan overtuigd te worden dat ze zelf vrijwillig weer vertrekken.”

“Ze” dienen er dus niet alleen van overtuigd te worden om te vertrekken, maar ook dat “ze” dit zelf vrijwillig doen.”Ze” dienen dus gehersenspoeld te worden.

“Sommige migranten ‘verdienen’ toegang, anderen niet; en met dat onderscheid legitimeren we grenzen, vergunningen en uitzettingen.”

Wie zijn die “we” van De Vleeschhouwer? Niet wij. Heel veel mensen zeggen: geen mens is illegaal, de wereld is van iedereen, vrijheid van beweging!

“De casus van de DT&V laat echter zien dat het niet alleen om het opvolgen van neutrale regels gaat bij de vraag welke migrant wat verdient. Maar dat de persoonlijke aanpak en voorkeuren van de uitvoerders een grote rol spelen – en regels en protocol er onderhevig aan zijn.”

Nee, die regels zijn helemaal niet “neutraal”. Ze zijn zo ingesteld dat vluchtelingen en migranten zonder verblijfsrecht zo min mogelijk mogelijkheden hebben, en zoveel mogelijk worden gedwongen zich in één richting te bewegen: namelijk naar de uitgang.

“Welke migrant wat verdient.” Zulke zinsdelen doen de rillingen over je rug lopen. Het enige dat De Vleeschhouwer met zijn artikel bewijst is dat de gewillige medewerkers – net als hijzelf – geen enkel vraagteken zetten bij het selecteren, illegaal maken en deporteren van mensen.

Mariët van Bommel