Ook arbeidsongeschikten met een WIA-uitkering krijgen te maken met dwangarbeid

De jacht op bijstandsgerechtigden is bekend. In diverse gemeenten, onder andere in Amsterdam, worden zieke bijstandsgerechtigden of andere baanlozen onder druk gezet om verplicht vrijwilligerswerk (lees: dwangarbeid) of flexibele deeltijdarbeid te aanvaarden Er zijn vooral flexibele slecht betaalde tijdelijke banen in de aanbieding waarvoor geen of weinig scholing is vereist. Soms worden de bijstandsgerechtigden onder dreiging van strafkortingen onder druk gezet om rotwerk te doen waarvoor bijna geen arbeidskrachten te vinden zijn, zoals het levensgevaarlijk opruimen van wegversperringen op snelwegen.

De Bijstandsbond heeft al een eerste klachtenboek gepubliceerd over deze gang van zaken. Het lijkt erop dat nu ook arbeidsongeschikten met een WIA-uitkering te maken krijgen met dit systeem.

Gezien de regelingen die hieronder staan vermeld, wordt het regime voor hen nog erger. Particuliere reïntegratiebureaus, die in het verleden alleen subsidies opstreken met mooie woorden, nauwelijks mensen aan het werk hielpen en baanlozen in vernederende projecten stopten, worden nu weer ingeschakeld. Veel reïntegratiebureaus pleegden in het verleden fraude met subsidies, en als reactie daarop werden die bedrijven minder ingezet.

Arbeidsethos

Maar de bestuurders zijn hardleers. Alles voor het arbeidsethos als onderdrukkende ideologie in het rauwe kapitalisme. Je zult werken tot je er letterlijk bij neervalt. Het lijkt er bijvoorbeeld op dat de “banenafspraak” tussen vakbonden, werkgevers en overheid, waarbij zij zich hebben verplicht om gedeeltelijk arbeidsongeschikten aan betaalde arbeid te helpen, in feite een druppel op de gloeiende plaat van de baanloosheid is. Veel werkgevers en ook de overheid willen geen gedeeltelijk arbeidsongeschikten en baanlozen die lang in de uitkering zitten.

Gedeeltelijk arbeidsongeschikten worden op basis van loonwaardebepalingen vooral te werk gesteld in “sociale ondernemingen”, die volledig draaien op loonkostensubsidies en subsidies van particuliere en overheidsfondsen. Daarbij moeten de gedeeltelijk arbeidsongeschikten eenvoudige arbeid verrichten waarvoor weinig scholing vereist is, ook al hebben ze een hogere opleiding.

Dit zijn echter initiatieven in de marge van de economische productie, die de massabaanloosheid in het kapitalisme niet oplossen. Zodra de subsidies in die “sociale ondernemingen” wegvallen, gaan ze failliet. En wat moeten dan de gedeeltelijk arbeidsongeschikten die daar werkten, en die nu met het stigma van de loonwaardebepaling zitten, waardoor ze op een lijst staan van mensen die niet volledig het minimumloon kunnen terugverdienen voor de werkgever? Zij zijn alsnog kansloos op de arbeidsmarkt.

Piet van der Lende