Ook in Tilburg probeerde de politie het woonprotest te intimideren

“Onderstaand stuk heb ik aangeboden aan het Brabants Dagblad. Die weigert plaatsing. Vandaar dat ik het nu aan Tilburgers.nl heb aangeboden. Daar is het in no time geplaatst en dus te lezen”, aldus Peter Storm, die ook regelmatig op onze site publiceert. Wij nemen het hier integraal over, omdat het toont dat het gewelddadige optreden van de Rotterdamse politie tegen de Woonopstand van 17 oktober geen incident of toeval was, maar onderdeel van een patroon vormt. Het is een bewuste politieke keuze van de staat om het woonprotest te verdelen en kapot te maken.

Niet acceptabel en journalistiek nalatig: gemeente Tilburg , Brabants Dagblad, en de waarheid over woonprotest

Op 1 november 2021 werd in het Brabants Dagblad (BD) teruggeblikt op de demonstratie tegen woningnood die afgelopen zaterdag in Tilburg plaatsvond. Ik was deelnemer. Ik ben ook door de politie vantevoren thuis bezocht, net als minstens een ander persoon. Ik maak bezwaar tegen de kwaadaardige weergave die de gemeente Tilburg van de gang van zaken geeft. Vooral ben ik verontwaardigd omdat in het artikel die weergave onweersproken wordt gelaten, van geen kritische vraag of kanttekening wordt voorzien. Met die gang van zaken doel ik zowel op de demonstratie als op dat intimiderende bezoekje van de politie vantevoren.

Huisbezoek is intimidatie

Eerst die politie aan de voordeur. “Dusschooten erkende dat verschillende mensen een huisbezoek hadden gekregen. ‘Dat waren mensen die zich bij eerdere protesten hadden misdragen. Dat is geen intimidatie. Wij wilden alleen duidelijk maken wat wij van hen verwachtten.’” Hoe is een bezoek aan mijn deur van een functionaris in uniform voorzien van schietwapen en dwangbevoegdheid, die even wil praten over een komende demonstratie waarvan de functionaris veronderstelt dat ik er iets mee van doen heb, niet intimiderend?

En wat zijn die eerdere “misdragingen” van mij en van de andere persoon of personen die soortgelijk thuisbezoek hebben gehad? Waarom vraagt de journalist zich dat nergens af? Door de uitspraak van Dusschooten weer te geven, zonder enige kritische distantie, stelt het BD zich achter de weergave van de locoburgemeester. Dusschooten kan mij en anderen verdacht maken, journalist van dienst plus redactie werken daar opgewekt aan mee. En dan is men verbaasd dat ik het noemen van mijn naam, in dit verband en van dit frame voorzien, als smadelijk en bedreigend – mogelijk reden voor een klacht bij de Raad voor de Journalistiek – ervaar?

Overigens liegt Dusschooten rechtstreeks. De agent aan mijn voordeur maakte mij geen verwachting duidelijk. De agent vroeg of ik meer wist over de actie. Ik heb geen waarschuwing gehad. De intimidatie ging uit van het huisbezoek als zodanig. De onuitgesproken boodschap was: “Wij weten waar je woont en wie je bent – en nu weet jij dat wij het weten. Pas op!” Zo opereert de maffia bij potentiële doelwitten.

Anarchisten zijn demonstranten

Dan de demonstratie. Het artikel stelt vast dat organisatoren van de demonstratie ontevreden waren over de plek van samenkomst en de route die de demonstratie door de gemeente was opgelegd. En inderdaad. We waren als demonstranten uit het zicht van winkelend publiek, terrasbezoekers en dergelijke gehouden. Het verzamelpunt Muzetuin is vanaf de weg onzichtbaar, de straten waar we door mochten, lagen buiten de binnenstad, en een fors deel van de route liep door een leeg park. Van demonstreren – iets laten zien en horen, aan anderen – kon zo weinig terechtkomen. Dit was een inbreuk op onze fundamentele rechten.

SP, GroenLinks en PvdA vroegen zich, zo bericht het artikel terecht, in de gemeenteraad af “of de gang van zaken niet op gespannen voet staat met het demonstratierecht”. Locoburgemeester Oscar Dusschooten reageert: “Volgens Dusschooten waren er signalen dat de demonstratie ook mensen zou trekken die mogelijk uit zouden zijn op gewelddadigheden. ‘Wij wilden de organisatie beschermen tegen mensen die heel andere voornemens hadden met het protest.’” Ho! Stop! Wacht even! Er waren signalen? Wat voor signalen? Hadden mensen opgeroepen tot geweld? Wie dan? Waar dan? Wie waren die “mensen die heel andere voornemens hadden met het protest”? En wat waren dat dan voor voornemens? Dusschooten vertelt het ons niet, we moeten het maar op diens gezag aannemen. Minstens zo kwalijk: de BD vraagt er ook niet naar. Het artikel geeft zelfs niet de kanttekening dat Dusschooten zijn verdachtmaking nergens toelichtte of onderbouwde. Dat is journalistieke nalatigheid.

Ik vermoed dat de gemeente bij die “signalen” doelt op een oproep die online verscheen voor vorming van een zogeheten anarcho-blok in de demonstratie: anarchisten die gezamenlijk en als zodanig zichtbaar een groep vormen. In dit geval een groep die op haar strijdbare manier haar radicale inbreng in de demonstratie wilde geven. Wie daarin een oproep tot geweld weet te vinden, mag het zeggen. Misschien heeft de gemeente nog andere “signalen” binnen gekregen. Maar die krijgen we niet te lezen en het BD vraagt er ook niet naar.

De pretentie dat de demonstratie – niet de staat, niet het beleid, niet de politie maar de demonstratie, onze medestanders in de woonstrijd! – tegen zulke anarchisten, tegen mensen als ik, beschermd zou moeten worden is bizar. Net als andere demonstranten verafschuwen we speculatie en leegstand. We doen een concrete suggestie wat je er aan kunt doen: Kraak De Woningnood! Je kunt het met de anarchistische inbreng eens zijn of niet, maar het idee dat we buitenstaanders zijn in de woonstrijd is bespottelijk. Het strekt de organisatie van de demonstratie tot grote eer dat ze dat spel niet meespeelde en de anarchisten op de actie als legitiem deel van de hele actie heeft bejegend. Het spel van goede demonstranten tegen slechte raddraaiers is niet alleen een trucje, het is ook mislukt. Maar die mislukking is niet te danken aan het BD, die de gemeentelijke propaganda weergaf zonder een spoor van kritische distantie.

Hoe absurd de suggestie was dat er mensen op geweld en rellen uit waren, bleek tijdens de optocht en naderhand toen een groep anarchisten zelf nog een korte demonstratie in de binnenstad deden. Bij de officiële optocht was nauwelijks politie te bekennen. Als mensen ‘iets’ hadden gewild, dan had niemand die mensen echt kunnen tegenhouden, behalve mededemonstranten. Is er iets gebeurd? Is er zelfs maar iets geprobeerd? We riepen met het anarcho-blok onze leuzen, we lieten onze spandoeken zien, kortom: we demonstreerden! Althans: dat probeerden we, want de opgelegde onzichtbaarheid tastte het demonstratieve karakter van onze demonstratie wezenlijk aan.

Bij de anarchistische demo in de binnenstad hetzelfde. Hoeveel ruiten zijn er gesneuveld? Hoeveel politiebureaus in vlammen op gegaan? Heel weinig, ik heb althans noch Dusschooten, noch het BD erover gehoord, ik heb als deelnemer aan die demonstratie niets gezien van ‘rellen’. Jammer, maar helaas. Die levensgevaarlijke anarchisten hebben gewoon hun punt gemaakt met spandoeken, leuzen en een opgewekt strijdlustige wandeling. En dat zijn dan de mensen tegen wie burgers, binnenstad en de demonstratie als geheel beschermd zouden moeten worden?!

Peter Storm

(Dit artikel verscheen eerder op zijn website Ravotr.)