Op Curaçao is voor eurocentrisme geen tijd of plaats

Naast de seksualiteit, kan ook de ambitie van de Curaçaoënaar niet ontkomen aan de hiërarchie tussen ‘Hier’ en ‘Daar’. Ambitie in Curaçao rijkt volgens de column namelijk niet verder dan de grenzen van het eiland. Naast de oneindige vraagtekens die ik heb over de feiten waarop deze uitspraak gebaseerd is, vraag ik me ook af waarom de ambities van de Curaçaoënaar niet gelijkwaardig zijn aan Nederlandse ambities als zij zich richten op het eigen land. Het is toch zeker niet de Nederlandse ambitie die voor globale verandering of gelijkheid zorgt. En terwijl deze generalisatie van de cultuur en het gedrag van de Curaçaoënaar zo uit het partijprogramma van de VVD zouden kunnen komen, is het vooral de Curaçaose vrouw zelf die afwezig is gemaakt in deze column over feminisme op Curaçao. Buiten een afspiegeling als moeder die vooral veel met haar “kont zwaait”, is er geen ander soort vrouw in de column aanwezig. Na het lezen van de column, zou je niet denken dat Curaçao een rijke feministische traditie kent. Denk bijvoorbeeld aan feministisch schrijfster, academica en activiste Joceline Clemencia die het cruciale werk “Mundu yama sinta mira: womanhood in Curaçao” gepubliceerd heeft. Maar denk in Nederland ook aan prof. Gloria Wekker, één van de meest bekende en vooruitstrevende feministische denkers die ons land voortgebracht heeft, en die eveneens belangrijke feministische analyses heeft gemaakt vanuit een Caribisch perspectief. Door deze toevoegingen aan het feministische gedachtegoed constant links te laten liggen, blijft het westen zichzelf centraal stellen in vrouwenemancipatie en derhalve zichzelf profileren als meer vooruitstrevend, meer progressief, complexer en verder ontwikkeld.

Emma van Meyeren in Op Curaçao is voor eurocentrisme geen tijd of plaats (Medium.com)