Open brief van 600+ kunstprofessionals: “Wij zien jullie, witte kunst- en cultuursector”
De Nederlandse demonstraties gaan niet over Amerika. Die gaan over Nederland. Over hier. Over nu. En die raken ons diep. Juist nu diversiteit en inclusie toverwoorden lijken te zijn geworden in de dans om geld en middelen van het Nederlandse kunst en cultuurbeleid. Waarom? Wij zien jullie. Jullie stukken, jullie verhalen, jullie geschiedenis. Wij doen mee. Wij denken mee. Wij spelen mee. Wij praten mee. Op jullie podia, op jullie symposia, op jullie schermen draven we op om jullie de ruimte te geven je in je eigen schuld te wentelen, waarna je alles van je af kan spoelen en weer fris en fruitig op je hoge stoel kan zitten. Wij zien jullie. Wij zien hoe jullie je steeds opnieuw het recht hebben toegeëigend om onze artistieke agenda’s te beperken tot jullie probleem, jullie opvattingen over racisme, zonder je ooit daadwerkelijk intrinsiek te bekommeren om wie wij zijn, om wat wij willen, om wat wij doen. Zonder een fractie van je macht uit handen te geven. Wij zien jullie. Wij zien het gemak waarmee jullie ons allemaal op één hoop vegen, ons werk, onze thema’s, onze culturen bij elkaar gooien en samenpersen tot een vormeloze al dan niet urban ‘ander’ die je wanneer het uitkomt achteloos een plekje aan je tafel-van-vele-tinten-wit geeft. Voor even op een hoge stoel, met een slabbetje om, maar wanneer we te diep met onze vinger in de pap roeren, te hard praten of een vlek maken, worden we net zo hard voor een ander ingeruild. Want de mensen aan tafel moeten wel ongestoord door kunnen eten. De codes en de checkboxen moeten afgevinkt. Wij zien jullie. Wij zien hoe beleidsplannen en programmaboekjes met homeopathische druppels diversiteit verkleuren, maar de kern van de sector – besturen, directie, artistieke leiding – hagelwit blijft. We zien hoe die hagelwitte kern de maat van alle dingen is – en blijft. Wij zien jullie.
600+ kunstprofessionals in Open Brief: Wij zien jullie, witte kunst- en cultuursector (Theaterkrant.nl)