Uit de oude doos: Ook filosoof Peter Singer wil gehandicapten doden

Dit centrale idee in “Darwinisme voor links” sluit nauw aan bij Singers eerdere werk. Daarin pleitte hij voor de eliminatie van “non-personen”, een begrip dat hij speciaal verzonnen heeft om gehandicapten aan te duiden die niet kunnen voldoen aan het kapitalistische ideaalbeeld van het volledig autonome individu. “Non-personen” kunnen niet functioneren als werknemer of consument. Het kapitaal kan hen niet benutten en zodoende vormen “non-personen” slechts een kostenpost. “We denken dat sommige baby’s met ernstige handicaps gedood moeten worden”, zo schrijft Singer samen met Helga Kuhse in hun gezamenlijke boek “Should the baby live?”. Maar Singer wil ook een dodelijke injectie geven aan minder zwaar gehandicapte baby’s met bijvoorbeeld het syndroom van Down, een “open rug”, of bloedziekte. In een hoofdstuk getiteld “Rechtvaardiging niet-vrijwillige euthanasie” schrijft Singer bovendien dat hij zich voor het gemak concentreert op kleine kinderen, maar dat zijn argumentatie ook toepasbaar is op grotere kinderen en volwassenen die zich op het geestelijk niveau van een klein kind bevinden. “Een leven is op elke leeftijd te beëindigen, zij het op vraag van de persoon zelf, zij het als een onafhankelijk commissie bij een persoon die zo’n oordeel niet kan vellen, tot het oordeel komt dat het bestaan voor deze persoon voor de rest van zijn leven niets anders dan leed en ellende zal geven”. Het gaat er Singer niet in eerste instantie om de baby’s fysiek lijden te besparen, zoals sommige van zijn aanhangers wel schijnen te denken. Het probleem is volgens hem eerder dat de gehandicapte baby’s “abnormaal” zijn en “geen goede vooruitzichten” hebben. Zo zouden mensen met het syndroom van Down volgens Singer niet, zoals “normale” mensen, kunnen “gitaar spelen, genieten van science fiction, een buitenlandse taal leren, met ons praten over de laatste Woody Allen-film, of een respectabele atleet, basketballer of tennisser zijn”. Een injectie dus voor iedereen die wellicht nooit zal kunnen voldoen aan de heersende kleinburgerlijke idealen over een zinvol of succesvol leven. Wie nooit zijn eigen belastingformulier zal kunnen invullen, verliest aldus zijn recht op leven.

Eric Krebbers in De profeet van het kapitalisme (Gebladerte)