Uit de oude doos: Overleden Nobelprijswinnaar Dario Fo zette altijd autoriteiten te kakken

Fo deed hetzelfde in Italië rond het proces tegen de anarchist Feltrinelli. “Dat was een heel belangrijke zaak die veel aandacht trok. Deze man zat onschuldig in de gevangenis. Dario is met de advocaten het proces gaan bestuderen en een week voordat het plaatshad, is hij het proces gaan spelen. Improviseren, in feite. Hij speelde de rechter. Het was een magnifieke voorstelling: er waren zo’n drieduizend mensen. Dario kwam op als rechter gekleed, begon de processtukken voor te lezen en iedereen barstte in lachen uit. En toen heeft Dario gezegd: ‘Goed, we zitten hier nu met drieduizend, binnen een week is het echte proces, ik stel voor dat we er allen naar toe gaan.’ En dat gebeurde. De mensen stonden tot buiten; heel veel volk. De rechter kwam op en iedereen moest denken aan Dario, kon niet anders en begon te lachen. Toen hebben ze het proces moeten verplaatsen naar een andere stad.” “Telkens als je nu nog naar Italië gaat en je ziet Fo spelen, is het ergens in een oude bioscoop, waar de mensen uitpuilen langs alle kanten.”

Eric Krebbers in Mistero Buffo: de lach als wapen (Gebladerte)