Participatiemaatschappij treft vrouwen onevenredig zwaar
De onrust is vooral groot over de klappen die de sector zorg en welzijn krijgt. Daar werken in overgrote meerderheid vrouwen. Gerts somt op: in de thuiszorg zijn al duizenden vaste banen verdwenen, werkgeversorganisatie Actiz houdt zelfs rekening met een verlies van 55 duizend banen, inclusief personeel in verpleeg- en verzorgingshuizen. Bij de jeugdzorg zijn de eerste ontslagrondes aangekondigd. Naast die decentralisaties is er krimp in de kinderopvang, en ligt momenteel het werk van bijna tienduizend kraamverzorgsters onder vuur. De ontslaggolf dupeert ook achterblijvers, ze moeten meer doen met minder mensen. Ook de situatie van bijstandsmoeders en eenoudergezinnen verslechtert in rap tempo, citeert Gerts het Sociaal en Cultureel Planbureau. Daarbij komt het groeiende beroep op mantelzorgers (zestig procent vrouw) en vrijwilligers. De participatiesamenleving die het kabinet wil, dreigt zo onevenredig fors op de schouders van vrouwen te gaan drukken.
Wilma van Meteren in Vrouwen de dupe van nieuwe taken voor gemeenten (Trouw)
Dit is absoluut waar!
Maar volgens Annelies Verstand (wie kent haar nog) en Jet Bussemakers zijn dat allemaal theemutsbaantjes en moeten vrouwen carrière maken. Dit past geheel in het neoliberale streven.
Nou de zorg is keihard werken (als mensen het goed willen doen althans!) dus horen deze banen ook beter betaald te worden dan dat nu het geval is. En niet als typisch vrouwenwerk gezien te worden (wat vaak wel zo wordt gezien nu). Dat is punt 1. En punt 2 is dat ook typisch mannenwerk onbetaald kan worden gedaan. Alleen zou geen enkele man dat accepteren. Dat is het grote verschil. Vrouwen moeten zeggen: Bekijk het maar, ik doe dit werk niet voor niks (vrijwilligerswerk) en ook niet voor een hongerloontje. Op het moment dat ze dat gaan zeggen zal werken in de zorg beter gewaardeerd gaan worden en zullen er ook meer mannen op dit soort vacatures gaan reageren. Want het is bekend dat de sectoren die als typisch vrouwenwerk worden gezien flink onderbetaald worden. En dat de sectoren die als typisch mannenwerk gezien worden flink overbetaald worden. Daarom is dwangarbeid ook extra gevaarlijk voor de vrouwen, en dan met name voor de alleenstaande vrouwen in de bijstand (met of zonder kinderen).