Postbezorgers openen de CAO-onderhandelingen met PostNL en eisen 14 euro per uur!
Zo’n 100 postwerkers en bondgenoten hebben vanmorgen in het hoofdkantoor van PostNL hun eisen overhandigd aan de bazen van dat bedrijf. Dat gebeurde in aanloop naar de CAO-onderhandelingen die morgen starten.
Er waren postbezorgers uit het hele land (onder andere Den Haag, Amsterdam, Hoorn, Nijmegen en Brabant) en ook verschillende #voor14 afdelingen waren vertegenwoordigd. Een van de belangrijkste eisen aan PostNL is het verhogen van het minimumuurloon voor postbezorgers naar 14 euro. De strijd Voor 14 leeft duidelijk onder postwerkers.
Eisen
In de hal van station Den Haag HS waren strijdbare liederen van een postbezorger te horen, met onder andere de dreiging om de post gewoon retour te sturen als de bazen niet over de brug komen! Vervolgens ging de mars, begeleid door muziek, vlaggen en spandoeken, richting het PostNL hoofdkantoor. De actiematerialen van de Voor 14-beweging waren nadrukkelijk zichtbaar. Naast 14 euro uurloon zijn de eisen onder andere een bedrijfsfiets en bedrijfskleding en -schoenen van de zaak, 10 minuten doorbetaalde werkpauzes en minder werkdruk.
De oude CAO voor postbezorgers is op 30 september afgelopen. De postbezorgers droegen tijdens de mars een grote envelop mee met daarin een bord met hun 10 eisen. Samen met een envelop werd dat bord aan de bazen overhandigd, die moeite hadden om opgewekt over te komen. Hun gesloten lichaamstaal met gekruiste armen sprak boekdelen: wij willen niet meedoen, maar ja, dat hoort nu eenmaal bij het circus van CAO-”gespreksrondes”. De sfeer in de zaal van het hoofdkantoor was geladen en strijdbaar. En het is te hopen dat de bazen de bui al zagen hangen. Want als ze botweg weigeren om aan de eisen van de postwerkers te voldoen, dan zijn ze nog niet jarig.
Diverse postwerkers kregen ruim de gelegenheid om hun zegje te doen. Ze spraken rechtstreeks tot de managers tegenover hen en toonden geen spoor van verlegenheid of ontzag. Dat was prachtig om te zien. Vol zelfvertrouwen zetten ze op een rijtje wat er mis is bij PostNL en wat er beter moet. Dat kwam allemaal heel overtuigend over. Van het magere loon dat flink verhoogd moet worden tot de bedrijfsfiets die iedere postbezorger natuurlijk al lang had moeten krijgen!
Bobo’s en hun imago’s
De bobo van PostNL die daarna sprak, kwam met afleidende praatjes over het “mooie historische gebouw” waar we ons in bevonden. En met de blabla dat hij waardering “ook heel belangrijk” vindt. En voor zover we dat nog niet wisten: die waardering is “niet alleen” materieel, liet hij weten. Dat was schoppen tegen het zere been van de postwerkers, want natuurlijk moeten de bobo’s die waardering eerst en vooral in materiële zin uiten: meer flappen, dus een minimumuurloon van minstens 14 euro. Want nu verdienen postwerkers een schamele 10,80 euro per uur.
In het gebouw hangen aan de muur die typische imago-slogans die elk bedrijf wel inzet om te werken aan de eigen beeldvorming. In dit geval ging het om de teksten “Aandacht voor elkaar” en “Bijzondere momenten”. In feite waren die spreuken alleen vanmorgen toepasselijk, tijdens de actie. Want op dat moment hadden de postwerkers en hun bondgenoten “aandacht voor elkaar”, en ging het om “bijzondere momenten” met krachtige toespraken van postbezorgers. Maar voor en na deze actie is er van “aandacht voor elkaar” en “bijzondere momenten” bar weinig te merken binnen het bedrijf. Postbezorgers moeten hard werken, door weer en wind, draaien overuren, moeten hun eigen fiets en kleding regelen en zijn voor de bazen alleen een kostenpost waarop zoveel mogelijk moet worden bezuinigd en waarbij de werkdruk zoveel mogelijk moet worden opgeschroefd.
Dat moet nodig veranderen, en daarvoor bieden de CAO-onderhandelingen volop mogelijkheden. Tijdens die onderhandelingen moet de druk op de bobo’s zo hoog mogelijk worden. Daar ligt een belangrijke taak voor de postwerkers zelf, voor Voor 14-activisten en voor iedereen die de klassenstrijd een warm hart toedraagt!
Harry Westerink
Joris Hanse
