Praatjesmaker: We hebben helemaal geen vrijheid van meningsuiting
Vrijheid van meningsuiting is een eeuwig thema. Nog steeds hebben we het erover. Maar laten we nou eerlijk zijn: hebben we wel vrijheid van meningsuiting?
En dan hebben we het er niet over dat je mag zeggen: “Ik ben tegen dit kabinet”. We hebben het er ook niet over dat “in de Grondwet staat dat…”. En we hebben het al helemaal niet over “de Verlichting” of “de Franse Revolutie” of wat dan ook. We hebben het over de dagelijkse praktijk.
| This text in English |
Kun je tegen je werkgever zeggen dat de werkdruk te hoog is, dat hij of zij het helemaal verkeerd aanpakt, dat je genoeg hebt van je onzekere positie vanwege je zoveelste tijdelijke contract? Nee, dat kan niet. Want als je kritisch bent, dan wordt je contract niet verlengd. Als je kritisch bent, lig je er bij de volgende reorganisatie uit. Of je wordt langzaam weggepest. Ga je naar de rechter en win je de zaak, dan moet je vervolgens op eieren gaan lopen. Is dat het waard?
Hebben we dus vrijheid van meningsuiting? Nee. Totaal niet. Als een werknemer tegen de werkgever zegt wat hij of zij wil, dan zijn er consequenties aan verbonden. Dit is maar één voorbeeld. Er zijn er duizenden. Toch geloven we dat we wel degelijk vrijheid van meningsuiting hebben. We worden wijs gemaakt dat we mogen zeggen wat we willen.
Tachtig procent van Nederland zegt dat men tegen het kapotmaken van de zorg door dit kabinet is. We zeggen het wel lekker met z’n allen. Maar verandert het? Nee. Natuurlijk niet. En zo lang wij geen gevaar vormen en wij het beleid toch nog niet gaan veranderen, waarom zouden we het dan ook niet mogen zeggen? Maar als je als zorgmedewerker in de media zegt dat de zorg in jouw zorgorganisatie onder de maat is, als je dus een gevaar begint te worden voor de werkgever, dan krijg je al snel een persprotocol voor je neus en word je gedwongen om je mond te houden.
Vrijheid van meningsuiting kan dus niet bestaan als er sprake is van dominantie en hiërarchie. Laten we daarom vrijheid van meningsuiting niet beperken tot het bekritiseren van een onderdrukte groep, zoals de moslims in Nederland. Ik zeg niet dat dat niet moet gebeuren, natuurlijk moet religie bekritiseerd kunnen worden. Maar op het moment dat we vrijheid van meningsuiting beperken tot het bekritiseren, of zelfs beledigen, van een onderdrukte groep, in hoeverre kunnen we dan nog spreken van vrijheid van meningsuiting?
We kunnen pas spreken van vrijheid van meningsuiting als je tegen je werkgever kunt zeggen wat je wilt, zonder bang te zijn dat je tijdelijke contract niet verlengd zal worden.
Emek Egeli
Citaat uit de publicatie : We kunnen pas spreken van vrijheid van meningsuiting als je tegen je werkgever kunt zeggen wat je wilt, zonder bang te zijn dat je tijdelijke contract niet verlengd zal worden.
Dit is erg kort door de bocht, het dekt bij lange na de lading niet.
Het is nog veel gevaarlijker om je mening tegen de overheid uit te spreken. Kijk maar eens wat er in de afgelopen tientallen jaren met alle klokkenluiders is gebeurd. Kijk eens naar uitsluitingen door leden van de familie die anders denken dan de familie. De zogenaamde zwarte schapen genaamd.
Ikzelf heb aan de lijve ondervonden en ondervind nog als je kritisch tegenover het overheidsbeleid staat, dat je het leven zeer zuur gemaakt wordt
Totale vrijheid van meningsuiting zal nooit kunnen bestaan, de geschiedenis heeft ons die les geleerd. Het is namelijk nog nooit voorgekomen.
Je hebt slechts tijdsperioden waarin je meer je mening mag uiten dan in andere tijdsperioden.
Helaas gaan we weer een tijdperiode in waarin de vrijheid van meningsuiting steeds meer aan banden wordt gelegd en gesanctioneerd.
Condor
Condor; wat zit je nu te vergelijken met ‘zwaar’ materiaal; overheden etc.?
Wie wil je overtuigen van wat meer gewicht heeft; deze zit shit is overal te vinden; zeggen wat juist is, of minstens mogelijk waar; dat wordt vroeg of laat in een een of andere vorm geblokeerd. Van boven af.
Ik vind dit een duidelijk stuk, het snijdt twee kanten; onze vernauwde blik op ‘meningsvrijheid’ wat zich uit in ‘religie-crap’ en zich sluit voor andere vraagstukken over vrijheid; o.a. als je onder bazen werkt in een nare cynische kapitaal systeem.
Het grote plaatje wat jij ziet is voor de meeste veel te abstract. Zij zien hetzelfde als jij, op werkniveau. Overal moet dus dit gezamelijke probleem erkent worden; willen we tenminste iets doen aan het doem-beeld waar je het over hebt.
Vrijheid van meningsuiting is dan ook een relatief begrip. We hebben het wel; We kunnen immers alles zeggen wat we willen. Er zit vaak alleen een consequentie aan vast. Zo geldt dat met alles in het leven. We hebben de vrijheid om onze vrouw te verlaten maar dan betalen we vaak wel alimentatiegeld. Dan kun je ook de vraag stellen of we nog wel de vrijheid hebben om te scheiden.
De auteur van dit artikel verwacht dus eigenlijk dat we geen sociaal contract hebben. Die hebben we hier wel. Je kan er gedeeltelijk uit ontsnappen maar dan moet je autarkisch leven anders zit je inderdaad vast aan anderen mensen. Maar die keuze is in principe aan een persoon zelf.
Ja, zo lusten we er nog wel eentje, Sil. Zo existentialistisch gedefinieerd heeft iedereen inderdaad altijd en overal vrijheid van meningsuiting, tenzij men je tong uitsnijdt en je handen afhakt. Ook in Noord-Korea bestaat dat soort vrijheid van meningsuiting: je loopt alleen wel een grote kans bij heel veel uitspraken om ze met de dood te bekopen.
Wil het gebruik van het begrip “vrijheid van meningsuiting” zinvol blijven dan lijkt het me goed om juist ook de consequenties erbij te betrekken, want daar gaat het om: dat er geen nare consequenties zijn als je iets zegt.
Je voorbeeld van scheiden van je man (of vrouw!) trouwens is iets heel anders, dat gaat niet om spreken maar om doen. Het ontgaat me een beetje waar je nu precies naar toe wilt met je filosofische onttakeling van een toch redelijk simpel en bruikbaar begrip.
Waar het de auteur van de column om gaat is dat we het voortdurend hebben over die vrijheid van meningsuiting, maar dat we ‘vergeten’ dat die in een groot deel van ons dagelijks leven sowieso niet bestaat omdat daar feitelijk een economische dictatuur heerst.
silly snapt niet dat recht op vrijheid van meningsuiting nou juist inhoud dat je dat kan doen zonder nadelige consequenties, vooral die je door anderen word aangedaan juist om je dat recht te ontnemen en je de mond te snoeren, je zo te terroriseren dat je uit angst het wel uit je hoofd zal laten om van dat recht gebruik te maken. een recht wat, als het al niet met man en macht (en met vooral veel buitensporig en hersenloos geweld) word bestreden, al te weinig hard word gewaarborgt.
maar ga gezellig in korea wonen joh, ipv dit land daarnaar te willen modelleren.
nb: nader beschouwd heb ik de indruk dat sil een professionele misleider is (lees; betaald, wat iemand op zich al per definitie ongeloofwaardig maakt), z’n betoogje doet niets dan zand in de ogen strooien, het is vergif. het is die construktie die de schuld van de consequenties bij de persoon legt die het treft, maar laat opzettelijk weg dat die consequenties worden uitgevoerd door anderen, die ervoor kiezen dat iemands keuze om iets te doen die consequenties heeft. als er dus al sprake is van schuld, dan is het dus op z’n minst een gedeelde schuld. op dat aspect gaat sil expres niet in, terwijl die genoeg blijk van intelligentie vertoont om ook dat te kennen, wat zijn de consequenties voor hun die consequenties laten gelden voor anderen? valt het recht op vrijheid van meningsuiting niet ook onder dat aangehaalde sociaal contract van je? (voor zover daar al enige geldigheid aan zou moeten worden toegekend, want in de praktijk lijkt het slechts een dicteermiddel…)
dit is de manier waarop de machthebber de schuld altijd bij de anderen legt, en dit is het waarom ze het altijd hebben over ‘afspraak’ waar het gaat om eenzijdig de wil opleggen, ‘doe je niet wat wij willen dan zijn de consequenties je eigen schuld’.
ik heb het al eerder gezegd. als je niet doet wat een terrorist wil en hij hakt dan je kop eraf, is het dan ook je eigen schuld?… zo moet je dat zien. het deugt gewoon niet, klaar ermee. en ik zeg het niet voor jou sil, dat zou verspilling van energie zijn, je bent zonder hoop, ik zeg het voor anderen, opdat ze niet in deze valstrikken trappen.
Vrijheid van meningsuiting? Echt niet! Je mag geen haatzaaien, je mag niet zomaar brand roepen in een volle bioscoop, of hetwoordje bom noemen in een vliegtuig…
Ok.. daarvan kan je je afvragen of het wel iets met een mening te maken heeft. Maar ook mag je het koningshuis niet beledigen.. je mag niets kwaads over joden zeggen, je mag niet de holocaust ontkennen, of zelfs maar twijfelen of de joden wel of niet vergast zijn, Mein Kampf is verboden. Sterker, zelfs een verening met bepaalde ideeen dat weerzin oproept bij het grote publiek is nu verboden. En echt alleen om hun ideeen en standpunten wat volgens de massa niet in de haak was, omdat het maatschappelijk onrust teweeg brengt.
Huh? Als dat het argument is, waarom mogen we dan nog wel grappen over Mohammed maken? Waarvan nu wel bewezen is dat het wel HEEL erg veel onrust brengt in de maatschappij!