Praten over zwarte piet in Zwolle, Kaapstad aan de IJssel

Een andere man staat op, armen stijf over elkaar gevouwen, gezichtsuitdrukking op passief-agressief. “Zeg Glenn, mag ik jou wat vragen?” Ja, dat mag van Glenn. “Wat heb jij nou precies meegemaakt dat je zo tegen zwarte piet bent?” De rij mannen naast hem, ook de armen stijf over elkaar gevouwen, knikken goedkeurend. De rapper legt uit dat Zwarte Piet een duidelijke verwijzing is naar de transatlantische slavernij, en dus een racistische karikatuur. Maar het wil er niet in bij de mensen in het pro-zwarte-pietenkamp. Ook niet bij de oudere vrouw in de zaal die naar voren komt, een masker van een negroïde man opzet en Glenn vrolijk vraagt om gezellig mee te doen met het feest. Want “dit heeft echt niks te maken met racisme” en “jij hoeft je helemaal niet te schminken”. Glenn, zichtbaar geschrokken door het masker, probeert toch kalm te reageren. Ik weet van plaatsvervangende schaamte niet waar ik heen moet kijken. Toegegeven: de vrouw komt niet helemaal helder over, maar of ze wel helemaal helder is durf ik niet met zekerheid te zeggen. Zeker niet als ik later hoor dat ze lid is van de PvdA; ik heb PvdA’ers wel vaker wereldvreemde en ongepaste dingen horen zeggen. Maar ook deze vrouw, verward of niet, kan tot twee keer toe rekenen op luid applaus vanuit het publiek. Het stadsgesprek lijkt al na een kwartier al op een aflevering van Louis Theroux in een ongemakkelijke situatie. En we moeten nog twee uur.

Nadia Ezzeroili in Praten over zwarte piet in Zwolle, Kaapstad aan de IJssel (Groene Amsterdammer)